مجید درویشی گفت: کارخانه قند ورامین جزو میراث فرهنگی‌ است و مطمئن نیستیم که واگذاری ملک کارخانه به شیوه صحیح یا غلط بوده، اما روند افول را در پی داشته و ضروری‌است کارخانه قند را انتقال دهیم، در غیر این صورت شاهد ترافیک‌، شلوغی‌های بسیار و مشکلات رفت و آمد برای عموم در مرکز شهرستان خواهیم بود.

در سال ۱۳۸۵ تصفیه خانه قند ورامین به بخش خصوصی واگذار شد که بسیاری از کارشناسان همین موضوع را موجب افول کارخانه دانستند و حالا این کارخانه به صورت غیررسمی و سوری تنها با ۳۰ نیرو فعالیت می کند؛ کارخانه‌ای که روزانه ۹۰۰ تن تولید قند را با بیش از ۵۰۰ کارگر دارا بود، اکنون توانایی تولید یک کیسه قند را نیز ندارد.

طبق اصل ۴۴ قانون اساسی خصوصی‌سازی کارخانه‌های دولتی با مشارکت مردم موجب رشد اقتصادی می شود؛ اما واگذاری این کارخانه، افول را در پی داشت.

به گفته علی‌اصغر ناصر بخت، فرماندار اسبق شهرستان ورامین در خصوص تخصیص کارخانه قند ورامین، به دلیل ارزش بالای اراضی و ارزش چند برابری آن نسبت به قیمت پراخت شده‌ به شدت مخالف است و دست‌های پشت پرده می خواهند با خرید این کارخانه تغییر کاربری دهند و سود‌های کلان به جیب بزنند.

درویشی می گوید: با پیگیری‌های صورت گرفته مشخص شد که کارگران کارخانه قند هیچ وجهی را از کارخانه طلبکار نیستند و برخی از کارگران بازنشسته علی‌رغم تصفیه حساب‌ خود خواهان زمین‌ یا ملک هستند که زیاده خواهی محسوب می شود.

این در حالی است که رضا خطیبی، عضو شورای کارگری کارخانه قند ورامین گفته‌ است: حق کارگران پایمال شده و قرار بر این بود که مسئولین کارخانه به کارگران بازنشسته و با سابقه منزل یا ملک دهند؛ اما نه تنها به آنها ملک نداده‌اند، بلکه حقوق و اضافه‌کار آنها را نیز پرداخت نکردند.

به گفته خطیبی، در زمان محسن منصوری فرماندار سابق ورامین، مشکلات کارخانه تصفیه قند مطالبه شدند اما هیچکدام حل نشدند، همه با یک ترفند بازنشست شدند و حتی مسئولین کارخانه از کارگران امضا می گرفتند تا بگویند هیچ حقوقی در این کارخانه ندارند.

تصفیه خانه قند ورامین فقط یک کارخانه تولیدی نیست بلکه هویتی تاریخی است و به نگین شهرستان ورامین معروف است؛ معماری حرفه‌ای این کارخانه سبب شد که نام آن با شماره ۶۱۶۴، در هفتم مهر ۱۳۸۱ جزو آثار ملی ایران قرار گیرد.

به گفته حیدر مظاهری، فعال حوزه کارگری، رئیس تشکیلات کارگری و مسئولی فنی اسبق کارخانه صنعتی کارخانه قند در دشت ورامین، درمان درد کارخانه این است که مسئولین به نیروی مولد آن بها دهند و ارزش آنها را بشناسند؛ چراکه اقتصاد صحیح به دست نیروی کار است و در بازگشایی کارخانه به جز تامین و حمایت کارگران توسط مسئولین ذی ربط هرگز مشکلی را ندیدند.

مظاهری گفته‌ است عزت کارگر در امنیت شغلی اوست و از مسئولین گلایه دارند که کارگران را تنها و حقوقشان را زیر پا گذاشتند.