خلق مجسمه‌هایی هنرمندانه به کمک علم و هنر توانسته امروز برای خواهران بیرجندی کسب و کاری موفق را ایجاد کند.

اگر نگاهی به اطرافمان بیندازیم می‌ببینیم هر فردی برای رفع نیاز‌های مالی روزمره خود نیازمند داشتن شغل است.

عموم مشاغل با کار کردن برای شخصی تحت عنوان کارفرما، مافوق یا عناوین این‌چنینی تعریف می‌شود، اما در این میان افرادی هم هستند که ترجیح می‌دهند شیوه‌ی متفاوت و به دور از تشریفات اداری برای کسب درآمد داشته باشند، شیوه‌هایی خلاقانه و با هنر دست.

سخن از دو خواهری است که با تلفیق هنر و انگیزه و تکیه بر توانمندی‌های درونی کسب و کاری موفق را به راه انداخته اند.

هنرمندی که یک شبه هنرمند نشد

خانم شاهسونی گفت: از کودکی دستی در هنر داشتیم، اما برای موفقیت بیشتر از علم هم کمک گرفتیم، سال ۱۳۹۴ من و خواهرم در دانشگاه سراسری رشته صنایع دستی قبول شدیم و گرایش سفال و سرامیک را ادامه دادیم؛ در ایام تحصیل هم کار می‌کردیم، اما بعد از فارغ التحصیلی کار برایمان جدی‌تر شد.

او گفت: در دوران تحصیل ۱۶ نفر این رشته را انتخاب کرده بودند، اما سختی کار خیلی‌ها را از میدان هنر بیرون کرد؛ هم اکنون از آن ۱۶ نفر تنها ۳ نفر به صورت حرفه‌ای کار سفال را ادامه می‌دهند و عشق و علاقه آن‌ها را پا بند گل کرده است.

حالا سه سالی می‌شود که این دو خواهر به صورت حرفه‌ای کار سفال را ادامه می‌دهند، آن‌ها در این راه سختی‌های زیادی را به جان خریده و همچنین از تفریحشان گذشته اند تا هم اکنون حرفی برای گفتن داشته باشند.

او گفت: ابتدا در خانه کار می‌کردیم؛ یکی از اتاق هایمان را برای این کار انتخاب کردیم، شرایط سخت بود، چون کار با گِل زحمت و کثیف کاری زیادی دارد.

مجسمه‌هایی که سفیر فرهنگی می‌شوند

خانم شاهسونی گفت: در دوران تحصیل برای کار پایان نامه باید مجسمه بانویی را درست می‌کردم که در حال زعفران چیدن بود، همین موضوع جرقه‌ای در ذهن من زد که کار متفاوتی را خلق کنم.

او گفت: بعد از اینکه به صورت حرفه‌ای کار را شروع کردیم نقشه را عملی کردم؛ دوست داشتم فرهنگ و آداب و رسوم استانم را در کارهایم نمایان کنم. بنابراین مجسمه‌هایی درست می‌کنم که هر کدامشان از آداب و رسوم خراسان جنوبی سخن می‌گویند.

به عنوان مثال یکی از کار‌هایی که علاقه‌مندان بسیاری پیدا کرده است مجسمه خانمی است که در حال درست کردن یکی از غذای اصیل استان به نام قروت است.

او گفت: خیلی از مشتریانم عاشق این کار هستند، زیرا با دیدن این کار با فرهنگ خراسان جنوبی آشنا می‌شوند؛ این مجسمه تا زمانی که وجود دارد فرهنگ استان را به همگان نشان می‌دهد.

خانم شاهسونی به یکی از مشتریانش اشاره کرد و گفت: خانمی از بندرعباس که تا حالا اسم غذایی به نام قروت به گوشش نخورده بود سفارش این مجسمه را داد و به قدری از این کار خوشش آمده بود که گفت در کنار ارسال مجسمه ام برایم قروت بفرست تا این غذای پرانرژی و لذید را درست کنم و با فرهنگ استانتان آشنا شوم.

خانه سفال، خانه دوم این دو خواهر

خانم شاهسونی گفت: هم اکنون در مکانی که اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بیرجند در اختیارمان گذاشته است کار می‌کنیم، این کارگاه در محلی از شهر بیرجند است که می‌تواند به بهترین نحو ممکن نماینگر حرفه ما باشد، خانه سفال محلی است که هم اکنون من و خواهرم به همراه شریکمان در آن جا نانی برای خودمان در می‌آوریم.

او می گوید: مشکلات همیشه هستند، حالا گاهی کوچک گاهی هم به قدری بزرگ که شاید هر عاشقی را از میدان کار و تلاش بیرون کنند.

بیشتر بخوانید

• جادوی آب و خاک در سفالینه‌های ایرانی/ سرانگشتانی که به خاک جان می‌دهند
• فراخوان برگزاری اولین دوره آموزشی مقدماتی سفال گری
• فعالیت ۱۱ کارگاه چلنگری در شهرستان سرایان

شاهسونی می گوید: قیمت مواد اولیه هر روز در حال افزایش است و همچنین برای کارم نیاز به کوره بزرگتری دارم که در تلاش هستم از اداره صنایع دستی یا ارگان‌های دیگر وام بگیرم تا بتوانم کارم را گسترش بیشتری دهم.

این هنرمند می گوید: با خرید کوره بزرگ‌تر کار ما هم راحت‌تر می‌شود؛ هم اکنون چون کوره کوچک است برای سفارش‌های بزرگ‌تر به مشکل بر می‌خوریم.

دستانی که به گل جان می‌دهد

خانم شاهسونی گفت: کار‌های ما شامل مجسمه‌های سفالی هستند که با گِل رس سفید یا سیاه پخته می‌شوند؛ خواهرم پای چرخ سفال گری می‌نشیند و من نیز با دست مجسمه‌های گلی درست می‌کنم و در نهایت به کار الحاق می‌کنم.

او گفت: بعد از این که گل حالت مورد نظر را گرفت چند روزی منتظر می‌شویم که خشک شود و در نهایت در دمای ۹۸۰ درجه داخل کوره پخته می‌شود.

این هنرمند گفت: بعد از اینکه کار از کوره خارج می‌شود لعاب می‌خورد و بعد دوباره داخل کوره می‌گذاریم و همان دما را تجربه می‌کند.

خانم شاهسونی گفت: تفاوتی که کار ما با کار‌های دیگر دارد این است که مجسمه‌های ما از گل هستند، اما بقیه کار‌ها معمولا با خمیر است که نیاز به پخت و این پروسه طولانی ندارد، چیزی که کار ما را خاص کرده است این است که این کار‌های سفالی پخته و در نهایت قابل شست و شو و همچنین مقاوم می‌شوند.

همچنین از نظر رنگ و لعاب جذابیت خاصی دارند که چشم هر بیننده‌ای را مجدوب خودش می‌کند.

همراهی که پایش از زندگی به کار باز شده است

خانم شاهسونی با اشاره به اینکه یکی از حامیان این کار همسرم بود که مرا برای راه اندازی کارگاه و توسعه آن بسیار تشویق می‌کرد گفت: در حال حاضر بخشی از کار‌ها مانند خرید وسایل مورد نیاز بر عهده همسرم است.

او گفت: وقتی همسرت علاوه بر همراهی در زندگی در کار نیز هم قدمت می‌شود پشتت بیشتر گرم می‌شود و مشکلات یکی پس از دیگری حل می‌شوند.

این هنرمند گفت: در کنار کار ادامه تحصیل داده و ارشد باستان شناسی را خواندم، مشکلات بسیاری وجود داشت؛ گاهی اوقات در کنار درس خواندن به قدری سفارش هایم زیاد بود که مجبور بودم از خیلی از تعطیلات، سفر‌ها و دورهمی‌ها بگذرم، ولی در کل با وجود تمامِ خستگی‌ها پایان لذت بخشی داشت.

توفیق اجباری در ایام کرونا

خانم شاهسونی گفت: در ابتدای شروع کارمان در چند نمایشگاه حضور پیدا کردیم که همین نمایشگاه‌ها باعث دیده شدن کارمان شد و مشتریان خوبی داشتیم.

او گفت: با شیوع ویروس کرونا که نمایشگاه‌ها تعطیل شد کارمان در ابتدا دچار مشکل شد، اما همین کرونا باعث شد که خیلی از کسب و کار‌ها وارد فضای مجازی شوند.

خانم شاهسونی گفت: بازار فروشمان را به فضای مجازی بردیم و تمام تمرکزمان را روی این امر گذاشتیم و در نهایت بازار فروشمان در این فضای بسیار بزرگ که از هر قوم و منطقه‌ای حضور دارند جان گرفت.

حالا خیلی از مشتریانمان خودشان برایمان در این فضا تبلیغ می‌کنند و باعث شده اند که فرهنگ خراسان جنوبی در سراسر دنیا شناخته شود.

امید این گروه سه نفره را به جلو پیش می‌برد؛ برای رسیدن به اهداف هیچ وقت دیر نیست به طوری که توسعه این شیوه از کار از اهداف اصلی این دو خواهر است.

در هر کاری صبر و حوصله است که فرد را پخته می‌کند این دو خواهر در کنار پخته شدن مجسمه هایشان خودشان نیز پخته شده اند و حالا برای ساختن آینده‌ای هر چه بهتر سخت در حال تلاش هستند.

گزارش از فرزانه کامران نژاد