با تسلط طالبان بر افغانستان، زنان و دختران بار دیگر در چارچوب‌های تنگ اجتماع اسیر شدند.

محروم شدن زنان از کار، فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و همچنان بسته شدن مقطعی مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران باعث شد تا افسردگی و روان‌پریشی در میان دختران به میزان قابل‌توجهی افزایش یابد.

ناامیدی زنان از آینده‌ و تبعات روحی روانی ناشی از این ناامیدی در حالی شکل می‌گیرد که گروه طالبان مدعی است حقوق زنان را اعاده کرده‌ . مقام‌های امارت اسلامی تبلیغات خود را بر باز شدن در مکاتب و دانشگاه‌ها متمرکز کرده‌اند.

ذبیح‌الله مجاهد به‌ تازگی و به مناسبت روز جهانی زن گفت که آنان متعهدند حقوق شرعی زنان را به آنان بدهند؛ اما اینکه این حقوق چه چارچوبی دارد و چقدر با دیدگاه‌های زنان و دختران امروز همخوان است، مسئله‌ای است که طالبان در مورد آن درک یا توضیحی ندارد.