پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، کتاب «مهدویت و سیاست‌های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» اثر رحیم کارگر را در پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی اش تهیه و به همت انتشاراتی اش در ۳۱۴ صفحه منتشرکرد.

مذاهب اسلامی با همه تفاوت‌ها، اندیشه اصلی اندیشه مهدویت را یک آموزه‌های اسلامی می‌شمارند و معتقدند؛ باور داشت مهدویت علاوه بر اینکه خاستگاهی در آیات قرآنی و روایات معصومین (ع) دارد، با مستندات عقلی نیز همراهی و تأیید می‌شود.

پژوهش حاضر به ترویج و تبلیغ آموزه مهدویت و فرهنگ انتظار می‌پردازد و هدف از آن را «ارائه سیاست‌های فرهنگی مطلوب برای ترویج مهدویت در جمهوری اسلامی ایران» بیان می‌کند. در این راستا ضمن نقد و بررسی مسئله ترویج مهدویت و فرهنگ انتظار در رسانه‌ها و سیاست‌های فرهنگی دولت، چالش‌ها و خلأ‌های موجود شناسایی و ابعاد مختلف طرح معارف مهدویت بررسی شده است. همچنین در این پژوهش سیاست‌های فرهنگی مطلوب برای ترویج مهدویت در جهوری اسلامی ایران مطرح می‌شود.

کتاب «مهدویت و سیاست‌های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» در شش فصل تهیه و تألیف شده است؛ فصل اول این اثر به مفاهیم و کلیاتی با عناوین سیاست یا خط مشی، سیاست‌های کلی نظام، سیاستگذاری فرهنگی، دولت و دولت اسلامی، مهدویت، و ترویج و تبلیغ مهدویت اختصاص یافت.

نویسنده در دومین فصل به «مبانی تبلیغ و ترویج مهدویت» می‌پردازد و گفتمان‌های سیاستگذاری فرهنگی و گفتمان منتخب را تبیین می‌کند سپس، مبانی ترویج مهدویت در آن تشریح می‌شود.

«اسناد و مبانی سیاستی ترویج مهدویت» عنوان سومین فصل کتاب است که در ابتدا پس از بیان مقدمه ای، ابعاد و جایگاه مهدویت بیان می‌شود. در ادامه آن اسناد بالادستی ترویج مهدویت اعم از مهدویت و ترویج آن در دیدگاه امام و رهبری، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، سند چشم انداز ۱۴۰۴، نقشه مهندسی فرهنگی و چشم انداز فرهنگی ایران در افق ۱۴۰۴، اصول و سیاست‌های فرهنگی در برنامه پنجم توسعه، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، و سند دانشگاه اسلامی تشریح می‌شود.

در فصل چهارم با عنوان «رویکرد دولت‌ها در جمهوری اسلامی ایران به مهدویت» پس از بیان تحول فرهنگ مهدویت و انتظار در سه دهه گذشته، از برنامه‌ها و اقدامات دولت در ترویج مهدویت سخن به میان می‌آید. «نقد و بررسی سیاست‌های فرهنگی مهدویت در رسانه ها» و «مهدویت و سیاست‌های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» از دیگر فصل‌های کتاب است.

«نقد و بررسی سیاست‌های فرهنگی مهدویت در رسانه ها» عنوان پنجمین فصل از این کتاب است که رسانه‌های مهدویت در رسانه‌های مکتوب و نوشتاری، دیداری – شنیداری (صدا و سیما و سینما)، و دیجیتالی و اینترنتی (بازی و انیمیشن) مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

نویسنده در ششمین فصل از کتاب «مهدویت و سیاست‌های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» به بیان توصیه‌های سیاستی پرداخته است؛ در این فصل، پس از شناسایی مسائل ترویج مهدویت و نقش رسانه‌ها در ترویج مهدویت تبیین گردیده و توصیه‌های سیاستی ترویج مهدویت را تشریح و در ادامه، سیاست‌های خاص فرهنگی ترویج مهدویت را مورد بحث و بررسی قرار داده است.