باشگاه خبرنگاران جوان - ناصر پروانی گفت: با گسترش فضای مجازی و ایجاد گروه‌هایی در تلگرام، واتساپ و جدیدا اینستاگرام، بسیاری از شعر‌ها و ترانه‌هایی که ثبت نشده اند به نام افراد دیگری مصادره می‌شوند.

شاهد بودم در شب شعری، اثرم را با حذف بیت آخرش که تخلصم را در آن آورده بودم به نام خودشان خواندند. درصورتی که قانون کپی رایت بتواند جامع باشد می‌تواند از این دست اتفاقات جلوگیری کند. از سوی دیگر سرقت ادبی مقوله گسترده‌ای است که هم سرقت مضمون هم متن ادبی را دربرمی گیرد. اینها اظهارات همین شاعر است.

او می‌گوید: سرقت متن با تغییر یک کلمه در شعر روی می‌دهد، در سرقت مضمون از برخی استعاره‌ها یا تلمیح‌های دوست داشتنی با تغییرات جزئی استفاده می‌کنند. برای مثال مرداب را که به خانه‌ای تشبیه کردند که زندگی در آن جاری نیست به اسم خودشان منتشرمی کنند. با این کار علاوه بر احترام نگذاشتن به کسی که برای اولین بار از این تشبیه استفاده کرده است جلوی خلاقیت خودمان را هم می‌گیریم.

 او هنگام خلق اثر، آثار شاعران معاصر را مطالعه نمی‌کند چون خواسته یا ناخواسته روی اثرش تاثیر می‌گذارد، اگر این کار تعمدی انجام شود سرقت ادبی است.

پروانی می‌گوید: در سال‌های گذشته شاهد بودیم خواننده‌های با اصالتی مانند محسن چاووشی شعری را خواند که گمان می‌کرد صاحب شعر استاد شهریار است، اما بعد مشخص شد صاحب اثر یک خانم بود و حق و حقوق وی را پرداخت کردند.

بنا به گفته این شاعر، خواننده‌های جوان تری که تازه شروع به کار کرده‌اند و مشکل مالی دارند، بدون پرداخت حق نشر از آثار ترانه سرایان استفاده می‌کنند.

او می‌گوید: دوستان آهنگساز که شرکت‌های تولید ترانه دارند از ترانه‌های خوب استفاده و با ارزشگذاری شعر حق مولف را پرداخت می‌کنند. استفاده از ترانه‌های ترانه‌سرایان بدون اجازه آن‌ها در شرکت‌های زیر زمینی و بدون هیچ مجوزی روی می‌دهد.

پروانی به شاعران و ترانه سرایان توصیه کرد که پیش از تبدیل شدن اثرشان به کتاب، آن را در فضای مجازی منتشر نکنند، چون در غیر این صورت نمی‌توان به راحتی ثابت کرد صاحب ترانه چه کسی است.

انتهای پیام/