سونی و ریسک هایی که در تولید محصولاتش داشته است
در این خبر نگاهی گذرا به برخی از متفاوت ترین محصولاتی که در طول سال‌ها از آزمایشگاه سونی بیرون آمده‌اند، انداخته ایم.
باشگاه خبرنگاران جوان - سونی از زمان آغاز به کار خود شاهد فراز و نشیب‌های چشمگیری در بازار فناوری بوده است. این شرکت فناوری ژاپنی که زمانی با واکمن، لپ‌تاپ‌های Vaio و تلویزیون Trinitron بر بازار مصرف حکمرانی می‌کرد، هنوز مشغول به کار است، اما اولویت‌های این شرکت اکنون متفاوت است. علی‌رغم افزایش فشار رقبای آمریکایی و کره‌ای، این شرکت با برند پلی‌استیشن، تلویزیون‌های براویا و دوربین‌های بدون آینه همچنان در فضای لوازم الکترونیکی پرمصرف به پیشرفت خود ادامه می‌دهد.
به گزارش indianexpress، بسیاری از مردم در دوران کودکی خود صاحب محصولات سونی بودند و حتی اگر سال‌ها از آن‌ها استفاده نکرده باشند، همچنان خاطرات خوبی را به یاد می‌آورند. سونی یک برند پرطرفدار در جامعه کلکسیونر‌ها است و مردم آماده اند مبلغ هنگفتی را برای دستگاه‌های کمیاب این شرکت بپردازند. امروز قصد داریم نگاهی به برخی از عجیب‌ترین محصولاتی که در طول سال‌ها از سونی بیرون آمده‌اند بیندازیم. این دستگاه‌ها ممکن است به اندازه سایر محصولات سونی موفق نباشند، اما نشان دادند که چگونه این شرکت زمانی مایل به ریسک بود و هیچ مانعی برای عرضه محصولات عجیب سونی وجود نداشته است.
Rolly
یک پخش کننده MP۳، یک بلندگوی داخلی و یک ربات مستقل به شکل تخم مرغ است. رولی که در سال ۲۰۰۷ با قیمت ۴۰۰ دلار عرضه شد، تا به امروز عجیب‌ترین دستگاه سونی است. این محصول هرگز در دنیای فناوری طوفانی را ایجاد نکرد، اما نشان داد که طراحان و مهندسان سونی آزادی کامل دارند تا به چیزی به اندازه رولی وحشی و عجیب و غریب فکر کنند و آن را به بازار بیاورند. وقتی پخش کننده موسیقی تخم مرغی شکل موسیقی پخش می‌کند، باله‌های کناری خود را تکان می‌دهد، چراغ‌ها چشمک می‌زند و مانند یک ربات تکان می‌خورد.
Rolly آنقدر منحصر به فرد بود که به راحتی از iPod، پخش کننده موسیقی غالب زمان خود متمایز شد، اما پخش کننده صوتی دیجیتال سونی از نظر تجاری خوب عمل نکرد. رولی دو بلندگو داشت، اما فاقد جک هدفون داخلی بود. مصرف‌کنندگان در آن زمان یک پخش‌کننده MP۳ را می‌خواستند که بتوانند در جیب خود حمل کنند.
Tablet P
مدت‌ها قبل از Galaxy Z Fold ۳ و Surface Duo، سونی دستگاهی را آزمایش کرد که قرار بود در قابلیت، برتری داشته باشد. تبلت P چیزی شبیه به آی‌پد نبود که در سال ۲۰۱۱ تبلت‌های مبتنی بر اندروید را در هم شکست. سونی با دو نمایشگر و یک لولا سعی کرد تبلتی با دو صفحه بسازد، اما هرگز موفقیت تجاری کسب نکرد. تبلت P برای زمان خود بسیار بلندپروازانه بود این تبلت دارای دو نمایشگر ۵.۵ اینچی با وزن ۳۷۲ گرم بود، اما به راحتی می‌شد آن را در جیب پشتی قرار داد.
سخت افزار تبلت دارای پردازنده انویدیا تگرا ۲ با فرکانس ۱ گیگاهرتز و ۴G بود، اما نرم افزار بسیار ناامید کننده بود. تبلت فاقد ویژگی‌های چندوظیفه‌ای داخلی بود. به علاوه، برنامه‌های شخص ثالث برای نمایش دو صفحه مناسب نیستند. برنامه‌های خود سونی برای تبلت P بهینه‌سازی شده بودند، اما این برنامه‌ها ترکیبی بودند. از زمان عرضه تبلت P، بسیاری از شرکت‌ها با دستگاه‌های تاشو و دو صفحه نمایش آزمایش کرده‌اند، اما هنوز دستگاهی را نخواهیم دید که کاربران را متقاعد کند که گوشی‌های موجود خود را برای چیزی مانند Galaxy Z Fold یا Surface Duo کنار بگذارند.
FES Watch U
مطمئنا هرگز چیزی در مورد Sony FES Watch U نشنیده‌اید، یک ساعت قابل تنظیم با صفحه نمایش جوهر الکترونیکی. Watch U دقیقاً یک ساعت هوشمند نبود. این ساعت شما را با اعلان‌های مچ دست بمباران نمی‌کرد و به شما اجازه نمی‌داد ضربان قلب خود را اندازه‌گیری کنید. در عوض به سادگی روی سفارشی سازی و توانایی شخصی سازی صفحه ساعت و بند ساعت الکترونیکی متمرکز شده بود.
تنها کاری که باید انجام می‌دادید این بود که از یک برنامه در تلفن هوشمند خود استفاده کنید و بین ۱۰۰ طرح از قبل نصب شده، طرح مورد نظرتان را انتخاب از آن در ساعت استفاده کنید. این ساعت به لطف نمایشگر جوهر الکترونیکی، ۵۴۹ پوند قیمت گذاری شد و این موضوع باعث شد ساعت جدید سونی تنها به افرادی خاص محدود شود.
Vaio VGN-UX۵۰
یک سال قبل از اینکه استیو جابز آیفون را معرفی کند و مسیر فناوری را تغییر دهد، سونی اولین کامپیوتر قابل حمل Ultra-Mobile خود (UMPC) را به نام VAIO VGN-UX۵۰ عرضه کرد. UX۵۰ که به عنوان نسل جدیدی از رایانه‌های شخصی فوق متحرک به بازار عرضه شد، یک کامپیوتر دستی با یک صفحه کلید یکپارچه کوچک و یک صفحه نمایش لمسی کشویی بود. این یک دستگاه جیبی نبود، بلکه به گونه‌ای طراحی شده بود که می2شد آن را در دست گرفت و از آن استفاده کرد. مشخصات این محصول سونی در زمان خود بسیار جالب بود، از جمله پردازنده Intel Core Solo، هارد دیسک ۳۰ گیگابایتی، وای فای، حسگر اثر انگشت و دوربین‌های دیجیتال جلو و عقب که در آن زمان قابلیت‌های مهمی محسوب می‌شدند.
کل ایده UMPCهایی مانند Vaio UX۵۰ آزمایش فاکتور‌های کامپیوتر و ارائه سیستم عامل ویندوز به کاربران بیشتری بود. با این حال، UX۵۰ دستگاه کاملی نبود. کلید‌های غیرلمسی آن تایپ را بسیار دشوار می‌کرد و عمر باتری آن بهتر از UMPCهای رقیب نبود. صرف نظر از سرنوشت UX۵۰، این دستگاه یکی از جالب‌ترین رایانه‌های شخصی Vaio است. این محصول سونی زمانی که به فروش رفت حدودا ۱۶۰۰ دلار قیمت داشت.
Xperia Pureness X۵
در زمانی که موتورولا دروید جالب‌ترین گوشی هوشمند موجود در بازار بود و Palm Pre مانند هر چیزی تبلیغ می‌شد، سونی یک گوشی با نمایشگر شفاف معرفی کرد. Sony Ericsson Xperia Pureness X۵ برای افرادی طراحی شده بود که خواهان سادگی بودند، اما بدشان نمی‌آمد که ۱۰۰۰ دلار برای یک تلفن کم مصرف خرج کنند. این محصول فاقد دوربین داخلی، جی‌پی‌اس، اسلات کارت حافظه بود، اما علت شهرتش به دلیل نمایشگر شفاف این محصول بود. وقتی گوشی را روشن می‌شد، صفحه نمایش ۱.۸ اینچی که تقریباً کاملاً شفاف بود، را می‌شد دید.
وقتی Xperia Pureness به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت، منتقدان نسبت به Xperia Pureness نظرات خوبی نداشتند و آن را «غیرعملی» نامیدند. تا به امروز، سازندگان فناوری رویای ساخت یک تلفن شفاف را در سر می‌پرورانند، اما ساخت آن بسیار گران است. البته چالش‌های فنی نیز وجود دارد. اما سوال بزرگتر این است: آیا تلفن‌های شفاف کاربردی هستند؟
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
