باشگاه خبرنگاران جوان-کامران شهلایی، نویسنده و کارگردان نمایش «به هیچکس هیچی نگو» درباره این اثر گفت: موضوع درباره معضلات زنان و نوع برخورد جامعه با زنان هنگام مواجهه با مشکلات آنان  است. در این داستان شخصیت اصلی ما زنی است که در خانه حوصله اش سر می رود و تصمیم می گیرد به یک مرکز خرید  برود.

کامران شهلایی از سال ۷۹ شروع به نوشتن نمایش نامه کرد. اولین نمایش نامه وی به نام «اگه بپری» در ژانر کمدی بود که اجرا شد و شهلایی هم نقش اصلی این نمایش را بازی کرده است.

به گفته شهلایی، نمایش  «به هیچ کس هیچی نگو» مسائل یک زن خانه دار است و ترجیح او بر این است که مخاطب خودش با این کار به صورت مستقیم رو در رو شود.

شهلایی هم چنین از دلایل نوشتن نمایش نامه ها با مضامین مختلف گفت: اتفاقات و ایده های مختلف خود به خود به ذهنم خطور می کند. هنگام مشاهده معضلی تصمیم می گیرم درباره آن بنویسم.  بیشتر سعی کردم درباره دوران پساجنگ و تاثیراتی که جنگ روی آدم ها می گذارد بنویسم زیرا پساجنگ بسیار موضوع دراماتیکی است. مثلا در نمایش «کمی ان سوتر» از بازماندگان زن دوران جنگ نوشتم. حتی در میان آثارم وارد فضای ادبیات کهن نیز شده ام.

کف صحنه این نمایش زرد است با نقطه های سیاه و تمام بازیگران از اول تا آخر در صحنه نمایش حضور دارند و ورود و خروج نداریم.

طبق گفته شهلایی، یکی از عزیزترین کارهایش نمایش «به هیچ کس هیچی نگو» است زیرا حس خیلی خوبی نسبت به این اثر دارد. حال شاید این به دلیل شخصیت پردازی نقش اول زن  و چالش برانگیز بودن صحنه های مختلف این نمایش بوده است.

او هم چنین از نکته ای گفت که هنگام نوشتن نمایش نامه باید مد نظر داشت. اینکه مخاطب اولین فردی است که برایم مهم است و باید کار طوری نوشته و اجرا شود که مخاطب تئاتر از آن خوشش بیاید. البته منظورم این نیست که باید از آرمان هایت دست بکشی بلکه منظورم این است که متن اگر خوب اجرا شود، مخاطب همراهت می شود. متن، بازیگر، صحنه، نور، لباس و عوامل اجرایی همه همانند زنجیر بهم متصل هستند تا نمایشی دچار ریزش مخاطب نشود.

انتهای پیام/