من ی پسر ۲۶ ساله هستم از ۲۱ سالگی معتادم. اول تفریحی بود. ول بعدا فمیدم بدون مواد مخدر اصلا نمیتونم زندگی کنم. تو این دنیا هم هیچکس رو ندرم بیاد کمکم کنه. تنهام. دوستام رو دارم ک اونا هم معتادن. من خیلی دوس درم ترک کنم ولی نمیتونم. اصلا امید ب زندگی ندرم. دوس دارم فق بمیرم. همین. من ۱۶ سالم بود مادرمو از دس دادم. حالا خوبه پدرمو داشم. ول ۲۰ سالگی اونو از دس دادم. هیچکس دیگ رو ندارم. خالم که سرطان گرفت و مرد تو ۱۳ سالگیم. عمم هم من بدنیا نیومده بودم تو تصادف کشته شد. عموم هم تو ۱۱ سالگیم خودکشی کرد. هر چهار پدر بزرگ و مادر بزرگم هم قبل اینکه بدنیا بیام فوت کرده بودن. پدرمو فق داشتم ول وقتی فوت کرد دیگ اصن امید ب زندگی رو از دس دادم و اصن نمیتونستم تحمل کنم و سال بعدش تو ۲۱ سالگی معتاد شدم. چون درد داشتم. حتی دانشگاه رو ول کردم. بخاطر بدبختی و درد معتاد شدم. الانم دوس درم بمیرم. مخوام ترک کنم اما نمیش. نمدونم چکار کنم. تنهام. دوستام ک مگن ترک نکن. ولی من مخوام ترک کنم. مخوام از درد خلاص شم.اما... اما... امید ب زندگی واس چی؟ اگ ترک کنم کی رو داشت باشم؟ب چ دلیل زندگی کنم؟با درد و بدبختی؟ دوستام ک معتادن و اگ ترک کنم دیگ اونا منو ول میکنن من تنها میشم.فق بخاطر اعتیادم منو مخوان. مخوام خودکشی کنم. وای وای وای خدا نمدونم چکار کنم. تروخدا تروخدا نظرمو منتشر کنین و کمکم کنید. نذارید هموطنتون درد بکشه. تروخدا دل هموطنتونو نشکونین و منتشر کنین. ی نفر راهنماییم کنه. یه نفر منه بیچاره بدبخت رو راهنمایی کنه. ب این هموطن بی کستون کمک کنین.