به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ردپای انسان امروز در سرتاسر کره زمین دیده می‌شود؛ از آسمان‌خراش‌های بلند در کلان‌شهر‌های مدرن گرفته تا اهرام مصر باستان و زمین‌های کشاورزی وسیع و جاده‌ها که همه‌جا کشیده‌‎ شده‌اند. تا حالا فکر کرده‌اید بدون انسان امروز، جهان چه شکلی پیدا می‌کرد؟ «ترِوور ورثی» دیرینه‌شناس و استاد دانشگاه «فیلندرز» استرالیا معتقد است بدون انسان‌های مدرن، زمین پوشش گیاهی بیشتر و تعداد زیادی حیوان با جثه‌های بزرگ می‌داشت که در تمام قاره‌ها به‌جز قطب جنوب پراکنده بودند.

بیشتر بخوانید

• آب خوردن مارمولک با بطری! + فیلم

زندگی به هزینه طبیعت
انسان‌ها دنیا را با هزینه از بین رفتن بسیاری از گونه‌ها شکل دادند؛ از دودو (حیوانی با نام علمی رافوس کوکولاتوس) گرفته تا ببر تاسمانی که ازطریق فعالیت‌های انسانی مانند شکار و تخریب زیستگاه به سمت انقراض سوق داده‌شدند. نرخ انقراض حیوانات امروز صد برابر بیشتر از زمانی است که انسان وجود نداشت؛ انسان‌ها مثل یک سیارک به زمین برخورد کردند و از آن زمان تا الان گردوغبار این برخورد همچنان درحال فرونشستن است چراکه حیات‌وحش همچنان رو به انقراض است. «ورثی» می‌گوید: «پدر پدربزرگ من گله‌هایی از هزاران طوطی در طبیعت مشاهده می‌کرد، پدربزرگم گله‌های صدتایی‌شان را می‌دید، پدرم به چندتایی برخورد و من اگر خوش‌شانس باشم، شاید بتوانم دو گله طوطی در جنگل ببینم.»

ورود به قلمرو حیوانات
زوال طبیعت به دست انسان نشان می‌دهد که زمین بدون ما مکان بسیار وحشی‌تری می‌بود و برخی از غول‌های گم شده مانند «موآها» عمر بیشتری می‌کردند. این گونه از پرندگان شترمرغ‌مانند که برخی از آن‌ها تا بیش از ۳ متر قد داشتند، طی میلیون‌ها سال در نیوزیلند تکامل یافتند و با ورود انسان به قلمروشان، ازبین رفتند؛ همه ۹ گونه موآ به‌همراه دست‌کم ۲۵ گونه مهره‌دار دیگر ازجمله عقاب‌های غول‌پیکر که موآ‌ها را شکار می‌کردند. مدرس ارشد جانورشناسی در دانشگاه «گوتنبرگ سوئد»، معتقد است که انسان‌ها نقش کلیدی در ناپدیدشدن بسیاری از پستانداران بزرگ داشته‌اند. او در پژوهشی که در سال ۲۰۱۵ رهبری کرد، نشان داد که زمین بدون انسان‌ها تاحد زیادی شبیه «سرنگتیِ» امروزین می‌شد؛ یک اکوسیستم آفریقایی مملو از حیات.

شکار جانوران وحشی
شاید بگویید که منقرض شدن گونه‌های جانوری درنتیجه تغییرات طبیعت ازجمله شرایط آب‌وهوایی بوده‌است. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۱ در «ژورنال‌نیچر» منتشر شد، به این نتیجه رسید که ماموت‌های پشمالو و دیگر حیوانات بزرگ درنتیجه تغییرات آب‌وهوایی منقرض شدند. البته این استدلال اشتباهی نیست، اما به‌هرحال انسان‌ها ماموت‌ها را شکار کردند. دانشمندانی که نقش انسان را در این انقراض مهم می‌دانند، می‌گویند ماموت‌ها پیش‌تر از تغییرات آب‌وهوایی جان سالم به‌در برده‌بودند و اگر فشار انسان‌ها بر آن‌ها نبود، احتمالا می‌توانستند تا امروز زنده بمانند.

افزایش دمای زمین
دانشمندان می‌گویند درغیاب انسان، زمین آب‌وهوای متفاوتی می‌داشت. فعالیت‌های انسانی مانند سوزاندن سوخت‌های فسیلی، دمای زمین را از ابتدای قرن بیستم افزایش داده‌است. اما انسان‌های مدرن، «هوموساپین‌ها» تنها انسان‌های موجود در زمین نبودند و حذف ما از معادله احتمالا راه را برای پسرعمو‌های نئاندرتال‌مان باز می‌کند. دانشمندان مطمئن نیستند که نئاندرتال‌ها چرا منقرض شدند، اما از آن‌جایی‌که آن‌ها با هوموساپین‌ها آمیختند، بخش‌هایی از دی‌ان‌ای آن‌ها در ما زنده مانده‌است. احتمالا دلایل متعددی برای انقراض نئاندرتال‌ها وجود داشته‌است، اما ما مظنونان اصلی هستیم. محقق موزه تاریخ طبیعی لندن، می‌گوید: «رقابت برای منابع یکی از عوامل ناپدید شدن نئاندرتال‌ها بوده‌است. اگر ما این دوروبر نبودیم، آن‌ها احتمالا هنوز این‌جا بودند.» خب شما چه فکر می‌کنید؟ به‌نظرتان راهی هست که ساکنان بهتری برای طبیعت باشیم و گونه‌های دیگر را به مرز نابودی نکشانیم؟

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/