حسین رسولی، پرتابگر دیسک کشورمان در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: به مربی‌ام در تمام طول این مدت که پنج ماه بود، ۲۰۰۰یورو پرداخت شد.، من حاضرم این پول را به فدراسیون دو و میدانی برگردانم تا این هزینه‌های ارزی به فدراسیون برگردند و دینی بر گردن من نباشد. من مربی ۱۰ هزار دلاری و اردوی آمریکا نداشته ام. من هم کرونا گرفتم و هم آسیب دیدم، اما با این همه درد پرتاب می‌کنم. بعداز شاهین مهردلان و احسان حدادی، من بالاترین رنکینگ آسیا را در دو و میدانی دارم؛ اما دوستان دیگری در اردوی آماده سازی هستند و من در روستایمان کارگری می‌کنم.
رسولی گفت: برای من مربی پانصد دلاری آوردند که هر ماه این مبلغ را می‌گرفت. با توجه به این که من بورسیه المپیک داشتم و مبلغ ۵۰۰ دلار ماهانه دریافت می‌کردم، این مبلغ را تمام و کمال به مربی ام می‌دادند. قبل از مربی ام هم رنگ مبلغ ۵۰۰ دلار را ندیده ام.
من به علت نبود مکمل های لازم برای تمرین، نتوانستم سهمیه المپیک بگیرم
او ادامه داد: مبلغ ۵۰۰ دلار معادل ۱۲میلیون تومان می‌شود که اکنون مربیان ایرانی هم با این مبلغ راضی نمی‌شوند قرارداد ببندند. در اردو‌ها به من می‌گفتند هزینه‌های خود و مربی ام را باید پرداخت کنم و فاکتور بیاورم. چطور من باید این کار را می‌کردم؟ چه کسی بدون حقوق می‌تواند زندگی کند؟ می‌خواستم ورودی المپیک بگیرم، چون پرتاب‌های خوبی داشتم؛ اما به دلیل مریض شدن مربی، آسیب دیدن شدید به خاطر نداشتن مکمل های لازم برای تمرین، نداشتن کفش مناسب و حتی فقدان دیسک نتوانستم سهمیه کسب کنم.
من برای گرفتن پول رفت و آمد خود به فدراسیون دو و میدانی التماس می کردم
رسولی گفت: من یک ماه بدون دیسک دربیابان‌های کیش تمرین می‌کردم؛ چون زمین چمن در اختیار فوتبالیست‌ها بود. در اردو تمرکزم روی تماس با فدراسیون دو و میدانی بود و حتی برای گرفتن پول رفت و آمد به تمرین التماس می‌کردم. در کجای دنیا ورزشکار تمرینش را رها می‌کند تا در آستانه المپیک به دنبال تمدید روادید مربی اش از این اداره به آن اداره برود؟ کدام ورزشکاری به دنبال بلیت و روادید مربی اش است؟ این کار‌ها وظیفه فدراسیون دو و میدانی است.
او افزود: این را هم می‌دانم که گفتن این حرف‌ها دردی را دوا نخواهد کرد؛ چه بسا شاید شرایط را از این هم برای من سخت‌تر کند. فقط خواستم دوستانی که خیلی از من انتقاد می‌کردند در جریان باشند؛ چون بازی‌های آسیایی نزدیک است و من می‌توانم مدال طلا را در این مسابقات بگیرم. خواهش می‌کنم ما دو و میدانی کاران را درک کنید. ما فوتبالیست نیستیم که میلیاردی قرارداد ببندیم. قهرمانان ما مبلغ ۲۰ میلیون تومان در سال قرارداد می‌بندند و بهترین ورزشکاران ما حقوق یک میلیون تومان دریافت می‌کنند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
