به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، غول شرکتی که تویوتا است مشکل کمی برای تولید نمونه‌های به ظاهر بی شماری از شاسی بلند‌ها و کراس اوور‌های محبوب خود دارد. دو تای آن ها، هایلندر و ۴ رانر، از سطحی از موفقیت برخوردارند که مورد غبطه اکثر سازندگان دیگر است. نام دومی بیش از ۳۰ سال است که وجود داشته است، در حالی که اولی در شروع شوق کراس اوور‌های مبتنی بر خودرو ظاهر شد و یک طاقچه بسیار زیبا برای خود حک کرد و در عین حال راه را برای رژه کپی‌ها هموار کرد.

مانند برخی از برادران برادر، آن‌ها به سختی می‌توانند متفاوت‌تر باشند، علیرغم اینکه توسط والدین یک شرکت بزرگ شده اند. هایلندر یک کراس اوور سه ردیفه مبتنی بر پلتفرم دیفرانسیل جلو است، در حالی که 4 رانر استوارانه یک SUV بدنه روی فریم با معماری محرک عقب باقی مانده است. این باعث ایجاد شخصیت‌های بسیار متمایز می‌شود.

4 رانر: همه مدل‌ها دارای ویژگی‌های مورد انتظار مانند دوربین معکوس، کروز کنترل، و تهویه مطبوع به‌علاوه مجموعه‌ای وسیع از مکان‌ها برای شارژ دستگاه‌های هوشمند از جمله دوشاخه ۱۲ ولتی خانگی در قسمت بار هستند. یک استریو JBL نیز در دسترس است. با این حال، فضای داخلی 4 رانر دقیقاً برای مجموعه ماجراجویی طراحی شده است، نه کسانی که دوست دارند با مادربزرگ به سفر‌های جاده‌ای خانوادگی بروند، بنابراین 4 رانر فاقد بسیاری از فناوری‌های کمک راننده و ایمنی است که در هایلندر دیده می‌شود. هی، حداقل ۱۰ جا لیوانی وجود دارد.

 

 

هایلندر: بدون شک، این گزینه خانواده پسندتر از این دو است. شما یک سیستم اطلاعات سرگرمی ۱۲.۳ اینچی دریافت می‌کنید، اگرچه فقط در تریم پلاتینیوم، اما همچنان در دسترس است. سیستم سرگرمی DVD صندلی عقب حذف شده است، اما شما یک سیستم صوتی JBL با ۱۱ بلندگو دریافت می‌کنید. سیستم نوآورانه Driver Easy Speak از یک میکروفون در کنسول بالای سر برای تقویت صدای راننده و پخش آن از طریق بلندگو‌های عقب مانند صدای یک کاپیتان ناامید خطوط هوایی استفاده می‌کند.

تویوتا همه نوع تجهیزات ایمنی را از سیستم‌های پیش از برخورد و فناوری تشخیص عابر پیاده تا حفظ خطوط و کروز کنترل پویا می‌پزد. اکثر ویژگی‌های ایمنی جزئی از کیت استاندارد هستند به جز سیستم نظارت بر نقاط کور که در مدل پایه موجود نیست. همچنین، حالت‌های تریل و بردار گشتاور پویا فقط در تریم‌های AWD در دسترس هستند.

 هایلندر از نظر ابزار‌های فناوری gee-whiz و کمک‌های رانندگی بسیار بیشتر از 4 رانر ارائه می‌دهد. با این حال، دومی دقیقاً یک جعبه پنالتی بی حاصل نیز نیست. مهندسان آن مدل به سادگی پول توسعه خود را صرف قطعات تعلیق و تجهیزات خارج از جاده کردند.

هایلندر: موتور ۳.۵ لیتری V۶ تنها موتور بنزینی موجود است و ۲۹۵ اسب بخار قدرت و ۲۶۳ پوند فوت گشتاور تولید می‌کند. V۶ به‌عنوان موتور «پایه» جدید قیمت پایه هایلندر را افزایش داده است، همچنین شاسی‌بلند را به یک پیشنهاد برتر تبدیل کرده است. موتور همان موتور مینی ون همیشه محبوب سینا است و با همان گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک جفت می‌شود؛ و در حال حاضر، AWD به عنوان یک آپشن در سراسر خط تولید از جمله تریم پایه L در دسترس است.

 

 

 

 

یک موتور ۲.۵ لیتری چهار سیلندر اکنون فقط در نسخه‌های هیبریدی موجود است. این همان موتور چرخه اتکینسون است که RAV۴ را نیز تامین می‌کند، اما در حالت تنظیم پایین تر. در اینجا، خروجی ترکیبی ۲۴۳ اسب بخار را به دست می‌آورد و با گیربکس ECVT نیز مشابه گیربکس RAV۴ عرضه می‌شود.

4 رانر: تویوتا عاقلانه موتور چهار سیلندر را چند سال پیش کنار گذاشت و یک موتور ۴.۰ لیتری V۶ در زیر کاپوت 4 رانر باقی گذاشت. این موتور ۲۴ سوپاپ با ۲۷۰ اسب بخار قدرت و ۲۷۸ پوند فوت گشتاور، با یک گیربکس پنج سرعته اتوماتیک (بسیار قدیمی) جفت می‌شود. سیستم ۴×۴ بر اساس پلت فرم دیفرانسیل عقب، یک تفاوت مرکزی قفل از نوع Torsen را در تریم‌های محدود با زوت بالا به کار می‌برد، به این معنی که فرد می‌تواند به راحتی با شرایط جاده‌ای سخت مقابله کند. تریم‌های SR۵ و TRD با جعبه انتقال بالا/پایین در دسترس هستند.

 

 

 

 4 رانر چندین لیگ بیشتر از هایلندر کشاورزی است، به این معنی که بسیار کمتر تصفیه شده است. اگر ماموریت شما این است که مردم را با آسایش ماشینی جابجا کنید، به سراغ هایلندر بروید. کسانی که تعطیلات آخر هفته خود را با اسنوبورد در Whistler یا BASE با پرش از ساختمان امپایر استیت سپری می‌کنند، احتمالاً از 4 رانر لذت خواهند برد.

انتهای پیام/