به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، بیش از یک دهه از جنگ داخلی سوریه که با مداخله گسترده کشورهای مرتجع عربی، رژیم صهیونیستی، کشورهای اروپایی و آمریکا می گذرد.

سوریه قبل از دخالت کشور‌های غربی و رژیم صهیونیستی کشوری آباد و امن در میان کشور‌های عربی منطقه به شمار می‌رفت. اقتصادش از رونق خوبی برخوردار بود و تقریباً مردم کشورش در رضایت اجتماعی و سیاسی به سر می‌بردند. اما به یک باره ورق برگشت. برخی اعتراض‌ها از استان‌های جنوبی آغاز شد و کم کم به استان‌های دیگر سوریه نیز تسری پیدا کرد. اعتراضات در ابتدا چهره صنفی داشتند، ولی کم کم رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت و محور مقاومت را در منطقه نشانه رفتند.

ردپای رژیم صهیونیستی در بحران سوریه

رژیم صهیونیستی که در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶ شکست سنگینی از حزب الله لبنان خورده بود به دنبال راهی برای تلافی این شکست مفتضحانه خود می‌گشت، ولی این بار تصمیم داشت غیرمستقیم وارد میدان جنگ شود. برای همین سوریه مقصد خوبی برای اهداف شیطانی این رژیم غاصب بود تا از آن طریق به جبهه مقاومت ضربه بزند.

برای همین رژیم صهیونیستی تلاش کرد برخی کشور‌های عربی را در کنار کشور‌های غربی به میدان بیاورد. همین شد که شعله جنگ در اسفند ماه ۱۳۹۸ در سوریه شعله ور شد.

رژیم صهیونیستی در تمام این سال‌ها تلاش کرد تمامی اقدامات خود در سوریه را در خفا انجام دهد، ولی حملات بمب افکن‌های این رژیم به مواضع و پایگاه‌های مقاومت در سوریه بار‌ها حضور فعالش در کنار آمریکا را به اثبات رساند.

با گذشت چند ماه از این آشوب موجی از تروریست‌های تکفیری از سراسر جهان به بهانه تامین امنیت وارد سوریه شدند. در این زمان بحران سوریه به اوج خود رسید. با طرح ریزی کشور‌های غربی و در پشت آن صهیونیست‌ها ارتش این کشور متلاشی و به سه دسته تقسیم شد.

تاثیرات غربی بر ارتش سوریه در زمان جنگ

گروه اول که از ارتش جدا شد دسته‌ای بودند که اعلام کردند تا آخرین قطره خون خود به دولت و نظام سیاسی سوریه وفادار خواهند بود؛ دسته دوم گروه اسلام گرا‌های تندرو و یا همان سلفی‌ها بودند که بعد‌ها نام تحریر الشام را بر خود گذاشتند. بیش از دو سوم این گروه سوری و مابقی از نیرو‌های خارجی بودند؛ دسته سوم هم عده‌ای بودند که در زمان بحران از ارتش جدا شدند و در خانه‌های خود ماندند. این دسته نه به تروریست‌ها پیوستند و نه به کمک ارتش سوریه رفتند تا در مقابل اقدامات شوم دشمنان بایستند.

از همان ابتدای جنگ در سوریه تقریبا بر هیچ کسی پوشیده نبود که حامیان غربی و صهیونیستی دولت به تجهیز گروه‌های تروریستی و مخالف می‌پردازند. انواع و اقسام تجهیزات نظامی وارد کشور شد. آمریکا و رژیم صهیونیستی به همراهی برخی کشور‌های عربی از جمله عربستان تا جایی که شد سلاح و تجهیزات جنگی در اختیار گروه‌های مخالف گذاشتند.

حملات شیمیایی ساختگی طرح ریزی و تلاش شد دولت بشار اسد به عنوان یک تروریست جانی معرفی شود که دست به کشتار و حملات شیمیایی علیه مردم کشورش می‌زند.

ورود داعش به خاک سوریه پس از شکست توطئه غربی‌ها

در سال ۱۳۹۰ مخالفان دولت که خود را ناتوان در براندازی نظام سیاسی و جبهه مقاومت در سوریه دیدند تلاش کردند این بار راه حل دیگری را امتحان کنند. این شد که داعش را از عراق وارد سوریه کردند. در این زمان شاکله درگیری‌ها به کلی تغییر کرد. بیش از ۷۰ درصد خاک سوریه به دست گروه‌های تروریستی افتاد. حالا فقط یک سوم کشور در دست سوریه بود که آن هم بین کرد‌ها و دولت بشار اسد تقسیم می‌شد.

حمایت‌های جبهه مقاومت از دولت و مردم سوریه

در این زمان بود که جبهه مقاومت در مناطق مختلف اطراف سوریه دست به کار شد. رژیم صهیونیستی در مناطق مرزی لبنان و سوریه بار دیگر به شدت شکست خورد. تروریست‌های تکفیری دیگر روز خوش در خاک سوریه نداشتند. مقاومت از زمین و هوا مواضع آنان را مورد هدف قرار می‌داد.

بنابر گزارش‌های رسمی در طول این سال‌های جنگ ۱۲ میلیون نفر از جمعیت ۲۳ میلیون نفری سوریه آواره شدند. نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر در این جنگ کشته شدند. بسیاری به کشور‌های همسایه از جمله ترکیه، لبنان و اردن مهاجرت کردند.

سوریه که از لحاظ اقتصادی و کشاورزی زبانزد کشور‌های عربی بود حالا به ویرانه‌ای تبدیل شده بود که بسیاری از کارخانجات و مراکز تولیدی آن تعطیل شده بودند. حلب یکی از شهر‌های صنعتی بزرگ سوریه در این جنگ به دست تروریست‌ها افتاد و تمامی رونق اقتصادیش از بین رفت.
منابع نفتی سوریه که بیشتر آن‌ها در شرق این کشور بودند در سیطره داعش قرار گرفت. غربی‌ها با توطئه رژیم صهیونیستی سال‌ها بر چاه‌های نفت سوریه تجاوز کردند و نفت این کشور را آشکارا از مرزهایش خارج می‌کردند.

اما تمام این روز‌ها حالا با هوشیاری جبهه مقاومت تغییر کرده؛ بیشتر مناطق سوریه از دست تروریست‌ها آزاد شدند؛ مردم در حال بازگشت به خانه و کاشانه خود هستند. چاه‌های نفت از دست غربی‌ها پس گرفته شد. آمریکا از تغییر دولت در سوریه ناامید شد و نیرو‌های خود را کم کم از این کشور خارج کرد. مواضع تروریست‌ها منهدم شد. بسیاری از سوریه گریختند.

مردم سوریه در طول بیش از ده سال جنگ مقاومت مثال زدنی از خود نشان دادند. بسیاری از مناطق با اینکه در دست نیرو‌های تکفیری بود، ولی هنوز مردم سوریه در کوچه و پس کوچه هایش زندگی می‌کردند و در طول این سال‌ها خانه و کاشانه خود را رها نکردند.

تغییر رویه اتحادیه عرب در قبال سوریه پس از سال‌ها جنگ

اتحادیه عرب که روزی اعلام کرده بود سوریه را به رسمیت نمی‌شناسد امروز برای بازگرداندن این کشور به این اتحادیه دست و پا می‌زند. عربستان گفته تمایل دارد روابط دیپلماتیک خود با سوریه را از سر بگیرد. بسیاری از کشور‌های عربی که در سال ۲۰۱۱ عضویت سوریه در اتحادیه عرب را به حالت تعلیق درآوردند و در طول این سال‌ها به امید تغییر دولت از گروه‌های معارض حمایت‌های همه جانبه کردند امروز دست دوستی به سوی دولت بشار اسد دراز کرده اند.

اردن، بحرین و عمان از جمله کشور‌هایی هستند که این روز‌ها به شدت پیگیر احیای روابط خود با سوریه هستند. در حال حاضر فقط بخش کوچکی از ادلب از دست تروریستهاست که آخرین موضع آمریکا و رژیم صهیونیستی است.

حالا مردم سوریه این روز‌ها طعم سال‌ها مقاومتشان را می‌چشند، کشور‌های غربی هم خوب می‌دانند که جبهه مقاومت همان طور که بار‌ها از مواضع مختلف هم اعلام شده هرگز دست از ارزش‌های خود برنمی دارد و باید سفره پرطمع خود را جای دیگری پهن کنند.

سمیه خلیلی

انتهای پیام/