گفتگو با دانیال شه‌بخش که با کسب نخستین مدال جهانی بوکس، تاریخ‌ساز شد
دانیال شه‌بخش بوکسور ۲۱ ساله تیم ملی گفت: می‌توانستیم با ۳ یا ۴ مدال از مسابقات جهانی به ایران بازگردیم، اما بوکس ایران به دلیل مسائل خارج از رینگ نتوانست به حقش برسد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، رقابت‌های بوکس قهرمانی جهان برای ورزش ایران با یک اتفاق مهم و ماندگار همراه شد. دانیال شه‌بخش، بوکسور وزن ۶۰ کیلوگرم عملکردی قابل توجه داشت؛ او تاریخ را از نو نوشت و نخستین مدال تاریخ بوکس ایران در عرصه جهانی را به نام خود ثبت کرد. شه‌بخش با حضور در نیمه نهایی مدال برنز خود را قطعی کرد، اما مصدومیت اجازه نداد برای کسب مدالی خوشرنگ‌تر روی رینگ برود.
قرار بود او در این مرحله به مصاف عبدالمالیک خالوکوف، بوکسور ۲۱ ساله ازبکستانی برود، اما به دلیل شدت مصدومیت شانس حضور در این مبارزه را از دست داد و به برنز بسنده کرد. گفت‌وگو با دانیال شه‌بخش از همین نقطه آغاز شد: «مصدومیتم از ناحیه ابرو مصدومیت جدیدی نبود. در راند سوم مبارزه مقابل بوکسور لیتوانی در یک چهارم، از ناحیه عصب ابرو و چشم دچار آسیب دیدگی شدم و به این دلیل شانس حضور در نیمه‌نهایی را از دست دادم. پس از این مصدومیت دکتر فدراسیون جهانی به من گفت که باید بازی را قطع کنم، اما من خواهش کردم که مبارزه‌ام را ادامه دهم. هیچ وقت شکست را قبول نمی‌کنم و همین جرأت و جسارتم باعث شد تا تاریخ‌ساز شوم. برخلاف تصور خیلی‌ها، بوکس رشته خشنی نیست و بیشتر هنر است و ورزشکار می‌تواند روی رینگ هنرش را نشان دهد.»
بوکسور ۲۱ ساله تیم ملی در ادامه افزود: «می‌توانستیم با ۳ یا ۴ مدال از مسابقات جهانی صربستان به ایران بازگردیم، اما بوکس ایران به دلیل مسائل خارج از رینگ نتوانست به حقش برسد. ما در فدراسیون جهانی کرسی نداریم و همین موضوع شرایط‌مان را در مسابقات سخت‌تر می‌کند. در همین رقابت‌ها بوکسور تایلندی با ارمنستانی رقابت داشت، بوکسور تایلندی پیروز شد، اما فردای مبارزه، نتیجه بازی را برگرداندند و بوکسور ارمنستانی را پیروز اعلام کردند. مافیا در بوکس بسیار زیاد است.»
شه‌بخش با اشاره به اینکه مدالش باعث شد تا نام ایران در لیست جهانی قرار بگیرد، افزود: «امیدوارم این مدال باعث برنامه‌ریزی بهتری شود و از این به بعد دید متفاوتی نسبت به بوکس داشته باشیم. مسئولان باید دیدشان را تغییر دهند تا در المپیک به مدال برسیم. در المپیک رقابت خیلی سنگین‌تر است و مافیای بوکس در المپیک بیشتر از رقابت‌های جهانی است. در صورتی که همدل و یکدست جلو برویم، می‌توانیم به مدال المپیک هم برسیم و حسرتی در دل‌مان نماند. باید برای المپیک فرانسه برنامه داشته باشیم و در این صورت می‌توانیم جشن تاریخ‌سازی در المپیک بگیریم. مطمئناً از این به بعد تنها برای خوب مبارزه کردن در مسابقات حاضر نمی‌شویم چرا که طلسم شکسته شد و به مدال جهانی دست یافتیم و این اتفاق مبارکی برای بوکس ایران است.»
این بوکسور تاریخ‌ساز در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه برای رسیدن به این افتخار چقدر سختی کشیدی، اظهار داشت: «از همان اول و در هر مبارزه‌ای که شرکت می‌کردم، خونم روی رینگ ریخته می‌شد، اما با این وجود برنده می‌شدم. الان هم با همان انگیزه و هدف روی رینگ می‌روم و تا پایان دوران ورزشی‌ام چنین خواهم بود. برای رسیدن به موفقیت در این رشته باید بمیری و در حد مرگ بجنگی. زمانی خواب حضور در این مبارزات مهم را می‌دیدم و این رؤیا را در سر داشتم. وقتی از ۱۸ سالگی وارد بوکس شدم، خودم را در بهترین جایگاه احساس می‌کردم و می‌دیدم، حالا این موضوع به واقعیت تبدیل شد. در این مسیر خیلی سختی کشیدم و خیلی مسائل مانع از پیشرفت من می‌شد، اما دست از تلاش نکشیدم. البته تازه در شروع کار هستم. مدال جهان و تاریخ‌سازی برای من شروع ماجراست. من بوکسور ۶۰ کیلوگرم هستم، اما مجبور شدم برای المپیک توکیو ۵ کیلو کم کنم و در ۵۷ کیلوگرم مبارزه کنم. در توکیو خیلی اذیت شدم و مجبور بودم در ۲۴ ساعت تنها ۳۰۰ گرم غذا بخورم. فشار زیادی روی من بود و تمام ذهن و تمرکزم را روی کسب مدال گذاشتم، اما این اتفاق نیفتاد.»
شه‌بخش بیان داشت: «ببینید، من از کجا آمده‌ام؟ من از استان سیستان و بلوچستان آمده‌ام و استان من در دل فقر قرار دارد. در حالی که این استان پر از نخبه است. جوانان سیستانی کار‌های بزرگی انجام می‌دهند و استان من «دانیال»های زیادی دارد که تنها هدف‌شان اهتزاز پرچم ۳ رنگ کشورمان است.
امیدوارم به استان من رسیدگی بیشتری شود تا جوانان بیشتری بتوانند افتخارآفرین شوند. باید از نزدیک استان سیستان و بلوچستان را ببینید، استان من پر از خشکسالی و طوفان است و هر کسی در این فضا زندگی کند، حتی رؤیاهایش هم خشک می‌شود، اما من و امثال من اینقدر پشتکار داریم و مطمئناً از همین استان شاهد تاریخ سازی‌های دیگر خواهیم بود.» شه‌بخش درخصوص اهدافش در زندگی و سقف آرزوهایش در بوکس افزود: «همیشه دوست دارم که فرد مفیدی باشم و می‌خواهم به درد جامعه بخورم. می‌خواهم با همان کودکان سیستان بازی و زندگی کنم. این زندگی ایده‌آل برای من است و درد و ناراحتی هموطنانم درد من است و نمی‌توانم در بهترین حالت با دیدن دردشان آسایش داشته باشم. می‌خواهم جایزه‌ام را به هم‌استانی‌هایم تقدیم کنم. هم‌استانی‌های من شریک من هستند و حق‌شان است که جایزه‌ام را با آن‌ها تقسیم کنم. باید صدای مردم استانم باشم.»
پیش از این تنها مسابقات بوکس در المپیک از تلویزیون پخش شده بود و برای نخستین بار مسابقات جهانی هم به صورت زنده روی آنتن رفت. او در این خصوص گفت: «از صدا و سیما تشکر می‌کنم که بازی‌های ما را در صربستان پخش کرد و این باعث انگیزه‌مان شد.
ورزش بوکس از نظر اقتصادی درآمدزاست و پردرآمدترین ورزشکاران دنیا که با لیونل مسی و کریستیانو رونالدو رقابت می‌کنند، بوکسور هستند. در بازی‌های صربستان جایزه بزرگی گذاشته بودند که باعث شد قهرمانان بزرگ دنیا برای حضور در مسابقات تهییج شوند؛ بنابراین هر چقدر به بوکس بها داده شود، کم است. باید همه جوره بوکس را حمایت کنند چرا که این ورزش در کشور ما هواداران زیادی دارد.»
رئیس فدراسیون بوکس ایران: مدال بوکس اتفاقی نبود
حسین ثوری رئیس فدراسیون بوکس ایران معتقد است عملکرد بوکس ایران در سال‌های گذشته رو به جلو و پیشرفت بوده و این روند ادامه خواهد داشت. رئیس فدراسیون بوکس با اشاره به رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۲۱ که در صربستان برگزار شد، به ایسنا گفت: «مدالی که توسط دانیال شه بخش به دست آمد اتفاقی نبود، چون ما روی این موضوع کار کرده بودیم.
برنامه‌ای ۴ ساله بود که نتیجه داد. اگر عملکرد بوکس در ۴ سال اخیر را بررسی کنید، خواهید دید که اوج عملکرد بوکس ایران در بحث نتیجه گیری سال ۱۴۰۰ بود. مهم‌تر این بود که چنین اتفاق بزرگی با مربی داخلی رخ داد. این روند رو به رشد تازه شروع شده و به همین جا ختم نمی‌شود. ما با انرژی گرفتن از این تاریخ‌سازی در ادامه راه با انگیزه بیشتر کار می‌کنیم. هدف آینده ما بازی‌های آسیایی هانگژو است که مطمئن باشید بوکس ایران معادلات ورزش کشور را تغییر خواهد داد.»
منبع: روزنامه ایران
انتهای پیام/
