به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، روبات از کلمه‌ای در زبان اسلاوی به نام «روباتا» (robota) برگرفته شده که به معنی «وظیفه یا کار اجباری» است. ما امروزه از کلمه روبات برای هر دستگاه ساخته‌شده توسط بشر استفاده می‌کنیم که قادر باشد کار یا فعالیت‌های معمول بشر را به صورت خودکار (یا به صورت کنترل‌ازراه‌دور) انجام دهد. به علم و مطالعه روبات‌ها، روباتیک گفته می‌شود.

برخی کار‌ها ماهیت تکراری دارند، برای مثل سفت کردن پیچ روی ماشین، کاری است که بار‌ها و بار‌ها در طول روزها، هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها به طور تکراری انجام می‌شود. اموری از این دست که به صورت یک رویه تغییرناپذیر شناخته می‌شوند، بهتر است توسط روبات‌ها انجام گیرند تا انسان‌ها.

فرستادن یک روبات به ساختمانی که دارای بمب است یا آتش گرفته ایده‌آل است. به همین علت شرکت‌ها امروزه بیشتر از روبات‌ها برای انجام کار‌های تکراری یا مشاغلی که برای انسان‌ها بسیار خطرناک تلقی می‌شوند استفاده می‌کنند.

روبات‌ها همچنین برای ساخت وسایلی مانند اتومبیل، لوازم الکترونیکی، ابزارآلات رشته پزشکی، طراحی تاکتیک‌های نظامی، یافتن اجسام زیر آب، اکتشاف سایر سیارات و... مورد استفاده قرار می‌گیرند. فناوری روباتیک به افرادی که دست یا پای خود را طی حوادث یا جنگ از دست داده‌اند کمک می‌رساند.

تاریخچه مختصر روباتیک

به نظر می‌رسد روبات‌ها یک اختراع امروزی هستند، اما در واقعیت شواهد نشان می‌دهد که برای بسیاری از چیز‌ها از ابزار‌های بدوی گرفته تا وسایل به‌‎کاررفته در مراسم مذهبی یونان باستان و روم از فرایند‌های خودکار استفاده می‌شده است. لئوناردو داوینچی نقشه‌های ساخت یک روبات انسان‌نما را در اواخر قرن پانزدهم میلادی ترسیم کرد. ژاک دو ووکانسون (Jacques de Vaucanson) نیز در قرن هجدهم به دلیل ساخت یک ابزار خودکار در نواختن فلوت و همچنین اردکی که می‌توانست بال‌هایش را تکان دهد مشهور است.

اولین کسی که چیزی را شبیه به یک روبات طراحی کرد، لئوناردو داوینچی بود

در سال ۱۹۵۶ جورج دوول (George Devol) و جوزف انگلبرگر (Joseph Engelberger) اولین شرکت روبات‌سازی جهان را تأسیس کردند. در دهه ۶۰ از روبات‌ها برای جابه‌جایی قطعات خودرو به کارخانه خودروسازی جنرال موتورز در نیوجرسی استفاده کردند. امروزه می‌توانیم روبات‌ها را در قامت اسباب‌بازی، جاروبرقی و آدم‌آهنی‌های قابل برنامه‌ریزی و... در جا‌های مختلف مشاهده کنیم.

روبات‌ها در حقیقت به بخش جدایی‌ناپذیر بسیاری از صنایع تبدیل شده‌اند و در زمینه‌های پزشکی، علوم، اکتشافات فضایی، ساخت‌وساز، بسته‌بندی و... به بشر سود می‌رسانند. سال گذشته جراحی از راه دور از طریق فرایند‌های روباتیک بین بیمارستان سینا و بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد.

روبات از چه قطعه‌های اصلی تشکیل شده است؟

روبات‌ها از مواد مختلفی به خصوص فلزات و پلاستیک‌ها ساخته شده‌اند. بیشتر روبات‌ها دست‌کم از این ۳ قسمت اصلی برخوردارند:

کنترلر- قسمتی از سیستم‌های روباتیک که به عنوان «مغز» روبات شناخته می‌شود و اغلب یک برنامه کامپیوتری بر روی آن به اجرا در می‌آید. این برنامه‌ها بسیار دقیق هستند، زیرا باید دستوراتی را برای اجزای متحرک روبات صادر کنند.

قطعه‌های مکانیکی – این قطعه‌ها می‌تواند شامل موتور، چرخ، پیستون، فنر، چرخ‌دنده و... شود. این ابزار‌ها باعث می‌شوند روبات‌ها بتوانند به حرکت درآیند، بچرخند و بلند شوند. انرژی مصرفی این قطعات به وسیله انواع سوخت یا برق تأمین می‌شود.

سنسور‌ها – روبات‌ها فاقد حواس پنج‌گانه انسان هستند به همین علت برای رصد محیط اطراف خود به سنسور یا حسگر نیاز دارند. سنسور‌ها به روبات‌ها کمک می‌کنند تا اندازه، شکل، فاصله بین اجسام، جهت و سایر روابط و خواص موادی که با آن سروکار دارند را تعیین کنند. بسیاری از روبات‌ها حتی می‌توانند میزان فشار لازم برای اینکه چیزی را به دست بگیرند بدون اینکه آن شیء خُرد شود را معین کنند.

تمام این قطعه‌ها با هم کار می‌کنند تا عملکرد روبات قابل کنترل باشد.

نانوروبوت‌ها آینده را متحول می‌کنند

نانو روبات یا نانوبات (nanobot) به روبات‌هایی اطلاق می‌شود که در اندازه‌های میکروسکوپی هستند تا بتوانند در فضا‌های بسیار کوچک، یک عملکرد خاص را انجام دهند. در حال حاضر نانوبوت‌ها هنوز در مرحله تست و توسعه قرار دارند. نانوبات‌های آینده را می‌توان در جریان خون قرار داد تا جراحی‌های بسیار ظریف یا سخت را به صورت خودکار انجام دهند. از نانوبوت‌ها می‌توان برای ردیابی و از بین بردن هر سلول باکتریایی بهره برد یا می‌توان از طریق آن‌ها تک‌تک اندام‌های بدن را ترمیم کرد.

پیشرفت در این حوزه می‌تواند به تمام بشریت سود برساند. تصور کنید نانو روبات‌هایی تولید شود که بتواند سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد و آن‌ها را بدون دست زدن به سلول‌های سالم مجاورش از بین ببرد. نانوبات‌ها احتمالاً باید دارو و ابزار جراحی را با خود حمل کنند و بتوانند در بدن انسان حرکت کرده و سپس راه خروج خود را نیز بیابند.

از نانوبات‌ها همچنین می‌توان در شرایط دیگر نیز استفاده کرد. چرخ‌دنده‌ها و ابزار‌های کوچک نانوبات می‌تواند امکان ساخت اجسام در کوچکترین مقیاس‌ها را فراهم کند. برخی از چیز‌هایی که ما فقط در داستان‌های علمی-تخیلی تصور می‌کنیم ممکن است روزی واقعیت پیدا کنند!

نانوبات‌ها می‌توانند بسیاری از مشکلات مرتبط با سلامت انسان‌ها را رفع کنند

هوش مصنوعی، فناوری پیشرو

هوش مصنوعی یا هوش ماشین یا به اختصار AI به سیستم‌هایی اطلاق می‌شود که واکنش‌های شبیه انسان را تقلید می‌کنند. به عبارت دیگر، کامپیوتر‌ها و روبات‌هایی که رفتاری شبیه به انسان انجام دهند دارای هوش مصنوعی هستند. نرم‌افزار‌های تشخیص چهره، نرم‌افزار‌های پیچیده زمان‌بندی یا بازی‌های کامپیوتری که براساس عملکرد حریف انسانی بازی می‌کنند از انواع هوش مصنوعی محسوب می‌شوند. هدف هوش مصنوعی بازآفرینی هوش انسان در روبات‌ها و کامپیوتر‌ها است.

برخی از روبات‌ها و کامپیوتر‌ها قادر به یادگیری و استفاده از اطلاعات فعالیت‌های قبلی، برای تصمیم‌گیری‌های آتی هستند. روباتی که یک جعبه را با شیرینی پر می‌کند ممکن است بتواند تعداد شیرینی‌های موجود در جعبه را بشمارد. کامپیوتر می‌تواند میزان ترافیک خیابان را تعیین کند تا زمان تغییر چراغ راهنمایی‌ورانندگی را تخمین بزند. هوش مصنوعی روزبه‌روز در حال پیشرفت است. در حال حاضر روبات‌هایی در حال توسعه هستند که می‌توانند غذا سرو کنند، جملات را از زبانی به زبان دیگر ترجمه کنند و اطلاعات را از منابع مختلف استخراج کنند تا مشکلات را حل کنند.

محدودیت‌های علم روباتیک

روبات‌ها برخلاف آنچه که در فیلم‌ها می‌بینید هنوز نمی‌توانند به معنای حقیقی کلمه فکر کنند یا تصمیم بگیرند. آن‌ها هنوز ابزار‌هایی هستند که به ما در انجام کار‌ها کمک می‌کنند و با حرکات برنامه‌ریزی‌شده در جهت خاصی حرکت می‌کنند. پیشرفت‌های جدید یادگیری عمیق برای شبیه‌سازی شبکه عصبی انسان هنوز در مراحل نخست خود قرار دارد، با این وجود حتی در آن شرایط هم نمی‌توان ادعا کرد که روبات به یک خودآگاهی مشابه انسان رسیده است.

منبع: خبرگزاری آنا

انتهای پیام/