پریسا ناهیدپور تدوینگر مجموعه تلویزیونی «سرجوخه»، در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، درباره تدوین این سریال جاسوسی - امنیتی گفت: در سریال «سرجوخه» مخاطبان سه قصه کیان، غلامرضا و کشمیری را به طور موازی دنبال می‌کنند که همه آن‌ها زیر مجموعه پیکره اصلی داستان یعنی سیستم امنیتی کشور هستند. در واقع می‌توان گفت «سرجوخه» یک فرم جدیدی در سریال سازی تلویزیون است. البته در دنیا نمونه‌هایی از این گونه روایت را به وفور دیده ایم. اگر بخواهیم کمی تخصصی‌تر بگوییم، شاید بتوان فرم روایی سرجوخه را در ساختار‌های ماژولار یا همان ساختار‌های زمانی نو تعریف کرد که انواع مختلفی دارند.

وی ادامه داد: یکی از اینگونه ساختار‌ها، روایت شبکه‌ای است که در این شیوه از روایت، شخصیت‌هایی وجود دارند که اساساً به هم ارتباطی ندارند، اما طی یک حادثه به هم پیوند می‌خورند. فکر می‌کنم سریال «سرجوخه» هم با وجود برخی تفاوت‌ها یک نوعی از روایت شبکه‌ای را شامل می‌شود که طی یک اتفاق تمام این قصه‌ها به هم پیوند می خورند. البته نمونه‌های موفقی نیز در سینمای ایران بر اساس همین شیوه از روایت ساخته شده اند که حتی در کتاب تاریخ سینما نوشته دیوید بوردول به یکی از آن‌ها یعنی فیلم تصادف ساخته ابوالحسن داوودی اشاره شده است.

ناهیدپور درباره تفاوت تدوین سریال سرجوخه با کار‌های قبلی اش توضیح داد: فرق اصلی سریال سرجوخه نسبت به آثار قبلی که من کار کردم، جنس روایت سریال است. شاید پارالل کردن سکانس‌ها ربطی به هم نداشته باشد، اما چیدمان همه آن‌ها طوری قرار گرفته تا به روایت اصلی قصه برسیم.

وی افزود: شرایط زیستی کیان و غلامرضا با هم متفاوت است و این تضاد در مونتاژ موازی، دیالکتیکی ایجاد کرده که این باعث شده در ذهن مخاطب ذهنیتی از موازی شدن این دو قصه به وجود بیاید و نتیجه‌ای در ذهنش ایجاد شود که حاصل قضاوت شخصی بیننده بر اساس شرایط بحرانی ایجاد شده برای دو شخصیت اصلی قصه است. همچنین تنوع سکانس‌ها و لوکیشن‌ها و جنس دکوپاژ کارگردان به تدوین هم کمک کرده است. این تنوع بصری باعث شده ما کمتر قسمتی داشته باشیم که برای مخاطب خسته کننده باشد و تمام تلاشمان این بوده که پایان بندی قسمت‌ها به گونه‌ای باشد که بیننده در انتظار قسمت بعدی سریال بماند.

تدوینگر سریال «سرجوخه» اظهار کرد: همزمانی تدوین با پخش بسیار سخت است. البته ما از همان ابتدای تولید، تدوین سریال را شروع کردیم، اما با توجه به اینکه قصه‌ها باید موازی و در دل هم روایت می‌شد ما پروسه آزمون و خطا را داشتیم. برخی مواقع چیدمانی را انجام می‌دادیم و با جلو رفتن قصه و مشورت تهیه کننده، کارگردان و نویسنده اثر، نیاز به جابه‌جایی حس می شد.

ناهیدپور در خصوص ممیزی این سریال بیان کرد: حجم اصلاحات سریال سرجوخه در مقایسه با کار قبلی همین گروه یعنی خانه امن که کار کردیم تقریباً یکسان بود؛ اما سرجوخه یک تفاوتی دارد که بیشتر به مسائل روز جامعه می‌پردازد و زمانی که شخصیت‌های سریال را دنبال می‌کنید می‌بینید که با آن‌ها در زندگی روزمره خودمان مواجه می‌شویم. ما در بخشی از سریال ملودرامی عاشقانه را شاهد هستیم و در مقابل آن سکانس‌های ملتهب اکشن را هم می‌بینیم و نمی‌توان گفت سرجوخه سراسر امنیتی است؛ بلکه چند قصه به هم پیوند خورده است. بدیهی است این کار‌ها حساسیت‌های بیشتری نسبت به سریال‌های آپارتمانی دارد، خوشبختانه تلویزیون در پخش سرجوخه پیشرو عمل کرد. البته یکسری اصلاحات اعمال شد، اما در مجموع به پیکره اصلی داستان آسیبی نزد و بافت اصلی حفظ شده است.

ناهیدپور در پاسخ به سوال حضور چهره‌های تازه و تأثیرگذاری آن‌ها در روند مونتاژ سریال گفت: تصورم این است که وجود بازیگرانی که کمتر شناخته شده هستند، بر خلاف تصور جزو مزیت رقابتی سرجوخه محسوب می شود. شاید کمی سختی کار را به ویژه برای گروه کارگردانی دشوار کند، اما در نهایت منجر به خروجی قابل قبول کار شده؛ چرا که برخی از این بازیگران ریشه‌ای دیرینه در تئاتر دارند و خیلی اصولی انتخاب شده‌اند. شما را به سریال خط قرمز ارجاع می دهم که با وجود عدم حضور بازیگران چهره و با اتکا به قصه‌ای جذاب و روایتی درست، همچنان با گذر زمان در یاد مخاطب باقی مانده است.

ناهیدپور در پایان خاطرنشان کرد: پروسه پس تولید سریال همچنان ادامه دارد. با وجود زمان کم تلاش کردیم کار با کیفیت بالا روانه آنتن شبکه سه شود. پروسه اصلاح رنگ، آهنگسازی، صداگذاری و جلوه‌های ویژه بصری همزمان در حال انجام است و امیدوارم در ادامه مخاطبان کار را دوست داشته باشند.

انتهای پیام/