به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از newscientist، تحقیقات قبلی نتایج متناقضی را در مورد ارتباط بین ورزش و آرتروز زانو پیدا کرده بود، اما اکنون به نظر میرسد میزان فعالیت بدنی که انجام میدهید تاثیری در ایجاد این عارضه ندارد مگر اینکه تمرینات سختی انجام شود.
بر اساس یک مطالعه بزرگ در مورد سطح فعالیت و درد آرتریت، به نظر میرسد هیچ ارتباطی بین میزان ورزش افراد و اینکه آیا آنها به آرتروز دردناک در زانوهای خود مبتلا میشوند، وجود ندارد، اما این تحقیق نمیتواند رد کند که ورزشهای پرتاثیر مانند دویدن باعث بروز این بیماری میشوند.
استئوآرتریت با بالا رفتن سن افراد شایعتر است و گاهی اوقات به عنوان یک وضعیت «ساییدگی و پارگی» شناخته میشود. زانوهای آرتروز اغلب آسیب قابل مشاهده به غضروف خود دارند یک لایه لاستیکی است که انتهای استخوانها را میپوشاند.
مطالعات قبلی نتایج متناقضی در مورد اینکه آیا ورزش میتواند آرتروز را بیشتر کند، یافته است؛ بنابراین لوسی گیتس از دانشگاه ساوتهمپتون در آمریکا و همکارانش نتایج شش تحقیق از این دست را با هم ترکیب کردند که شامل بیش از ۵۰۰۰ نفر بود که در ابتدا هیچ زانو درد یا شواهد دیگری از آرتریت نداشتند.
در ابتدا از مردم در مورد میزان ورزش از جمله ورزش، پیاده روی و دوچرخه سواری پرسیده شد. آنها میانگین زمان صرف شده برای ورزش در هر هفته را ثبت کردند و فعالیتهایشان بر اساس امتیازات معادل متابولیک یا MET درجهبندی شد، روشی استاندارد برای طبقهبندی فعالیتها بر اساس میزان افزایش متابولیک فرد.
در پایان این مطالعات که از ۵ تا ۱۲ سال به طول انجامید، از افراد نیز پرسیده شد که آیا درد مکرر زانو در آنها ایجاد شده است یا اینکه آیا آرتریت با اسکن تشخیص داده شده است.
احتمال ابتلا به ورم مفاصل با سطوح فعالیت ارتباطی نداشت، چه بر اساس مدت زمانی که افراد در هفته برای ورزش میگذرانند و چه با زمان ترکیبی و امتیاز MET.
گیتس میگوید: کارهای بیشتری باید روی تفکیک ریسک و انواع مختلف فعالیتها انجام شود. گام بعدی این است که بفهمیم چگونه (فعالیتهای) تحمل وزن ممکن است شرایط را تغییر دهد.
توماس پری، عضو تیم در دانشگاه آکسفورد میگوید: ما در مرحلهای نیستیم که بگوییم هیچ رابطهای وجود ندارد.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/