به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از  مدیکال اکسپرس، بسیاری از بیماران کرونایی علائمی مانند کاهش شنوایی و وزوز را گزارش کرده‌اند. سرگیجه و مشکلات تعادل نیز ممکن است رخ دهد، که نشان می‌دهد ویروس سارس-کوو--۲ ممکن است بتواند گوش داخلی را آلوده کند.

یک مطالعه جدید از MIT و چشم و گوش ماساچوست شواهدی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد این ویروس واقعا می‌تواند سلول‌های گوش داخلی از جمله سلول‌های مویی را که هم برای شنوایی و هم برای تعادل حیاتی هستند، آلوده کند. محققان همچنین دریافتند که الگوی عفونت مشاهده شده در بافت گوش داخلی انسان با علائم مشاهده شده در مطالعه روی ۱۰ بیمار کووید-۱۹ که انواع علائم مرتبط با گوش را گزارش کرده بودند، مطابقت دارد.

محققان از مدل‌های سلولی جدید و بافت گوش داخلی انسان بالغ برای مطالعات خود استفاده کردند. دسترسی محدود به چنین بافتی مانع از مطالعات قبلی کووید-۱۹ و سایر ویروس‌هایی شده است که می‌توانند باعث کاهش شنوایی شوند.

پروفسور   لی گرکه در موسسه پزشکی MIT می‌گوید: داشتن مدل‌ها اولین گام است و این کار اکنون مسیری را برای کار نه تنها با سارس-کوو-۲ بلکه سایر ویروس‌هایی که بر شنوایی تاثیر می‌گذارند باز می‌کند.

کنستانتینا استانکوویچ، دانشیار سابق دانشکده پزشکی هاروارد و رئیس سابق گوش‌شناسی و نوروتولوژی در چشم و گوش ماساچوست که اکنون پروفسور بنیاد برتارلی و رئیس بخش جراحی گوش و حلق و بینی و سر و گردن در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد است در این مطالعه حضور داشت. مینجین جئونگ، فوق دکترای سابق آزمایشگاه استانکوویچ در دانشکده پزشکی هاروارد که اکنون در دانشکده پزشکی استنفورد است، نویسنده اصلی این مقاله است.

قبل از شروع همه‌گیری کووید-۱۹، گرکه و استانکوویچ شروع به همکاری روی پروژه‌ای برای توسعه مدل‌های سلولی با هدف مطالعه عفونت‌های گوش داخلی انسان کردند. ویروس‌هایی مانند سیتومگالوویروس، ویروس اوریون و ویروس‌های هپاتیت همگی می‌توانند باعث ناشنوایی شوند، اما دقیقا نحوه انجام این کار به خوبی درک نشده است.

در اوایل سال ۲۰۲۰، پس از ظهور ویروس سارس-کوو-۲، محققان برنامه‌های خود را تغییر دادند. استانکوویچ شروع به دیدن بیمارانی کرد که دچار کم شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه بودند و آزمایش آن‌ها برای کووید-۱۹ مثبت بود. او به یاد می‌آورد: در آن زمان خیلی نامشخص بود که آیا این ارتباط علی است یا تصادفی، زیرا از دست دادن شنوایی و وزوز گوش بسیار رایج هستند.

او و گرکه تصمیم گرفتند از سیستم مدلی که روی آن کار می‌کردند برای مطالعه عفونت سارس-کوو-۲ استفاده کنند. آن‌ها مدل‌های سلولی خود را با گرفتن سلول‌های پوست انسان و تبدیل آن‌ها به سلول‌های بنیادی پرتوان القایی ایجاد کردند. سپس آن‌ها توانستند این سلول‌ها را تحریک کنند تا به انواع مختلفی از سلول‌های موجود در گوش داخلی متمایز شوند: سلول‌های مویی، سلول‌های پشتیبان، رشته‌های عصبی و سلول‌های شوان که نورون‌ها را عایق می‌کنند.

این سلول‌ها می‌توانند در یک لایه مسطح و دو بعدی رشد کنند یا به ارگانوئید‌های سه بعدی سازماندهی شوند. علاوه بر این، محققان توانستند نمونه‌هایی از بافت گوش داخلی را که به سختی به دست می‌آمدند، از بیمارانی که برای اختلالی که باعث حملات شدید سرگیجه یا توموری می‌شود که باعث کاهش شنوایی و سرگیجه می‌شود، بگیرند. 

هم در نمونه‌های گوش داخلی انسان و هم در مدل‌های سلولی مشتق‌شده از سلول‌های بنیادی، محققان دریافتند که انواع خاصی از سلول‌ها - سلول‌های مویی و سلول‌های شوان - پروتئین‌های مورد نیاز برای ورود ویروس سارس-کوو-۲ به سلول‌ها را بیان می‌کنند. این پروتئین‌ها شامل گیرنده ACE۲ است که در سطوح سلولی یافت می‌شود و دو آنزیم به نام فورین و پروتئاز گذرنده سرین ۲ که به ترکیب شدن ویروس با سلول میزبان کمک می‌کند.

سپس محققان نشان دادند که این ویروس در واقع می‌تواند گوش داخلی، به ویژه سلول‌های مو و تا حدی سلول‌های شوان را آلوده کند. آن‌ها دریافتند که سایر انواع سلول‌های موجود در مدل هایشان به عفونت سارس-کوو-۲ حساس نیستند.

سلول‌های موی انسان که محققان مورد مطالعه قرار دادند، سلول‌های موی دهلیزی بودند که در حس کردن حرکت سر و حفظ تعادل نقش دارند. سلول‌های موی حلزون که در شنوایی نقش دارند، در یک مدل سلولی بسیار سخت‌تر به دست می‌آیند یا تولید می‌شوند. با این حال، محققان نشان دادند که سلول‌های موی حلزون موش‌ها نیز پروتئین‌هایی دارند که اجازه ورود سارس-کوو-۲ را می‌دهند.

اتصال ویروسی

به نظر می‌رسد الگوی عفونتی که محققان در نمونه‌های بافت خود پیدا کردند با علائم مشاهده شده در گروهی از ۱۰ بیمار کووید-۱۹ مطابقت دارد که علائم مرتبط با گوش را پس از عفونت گزارش کردند. ۹ نفر از این بیماران از وزوز گوش، ۶ بیمار سرگیجه و همگی کم شنوایی خفیف تا عمیق را تجربه کردند.

آسیب به سلول‌های موی حلزون که می‌تواند باعث کاهش شنوایی شود، معمولا با اندازه‌گیری گسیل‌های گوش و آکوستیک، صدا‌هایی که سلول‌های موی حسی هنگام پاسخ به تحریک شنوایی منتشر می‌کنند، ارزیابی می‌شود. در میان شش بیمار کووید-۱۹ در این مطالعه که تحت این آزمایش قرار گرفتند، همه انتشارات گوش کاهش یافته یا وجود نداشتند.

در حالی که این مطالعه قویا نشان می‌دهد که کووید-۱۹ می‌تواند باعث مشکلات شنوایی و تعادل شود، درصد کلی بیماران کووید-۱۹ که مشکلات مربوط به گوش را تجربه کرده‌اند مشخص نیست.

استانکوویچ می‌گوید: در ابتدا این به این دلیل بود که آزمایش‌های معمول برای بیماران مبتلا به کووید در دسترس نبود و همچنین زمانی که بیماران با عوارض تهدیدکننده‌تری مواجه بودند، توجه زیادی به کاهش شنوایی یا وزوز گوش نداشتند. ما هنوز نمی‌دانیم میزان بروز چیست، اما یافته‌های ما واقعا نیاز به افزایش توجه به علائم شنیداری وستیبولار در افراد مبتلا به کووید دارد.

راه‌های احتمالی ورود ویروس به گوش شامل شیپور استاش است که بینی را به گوش میانی متصل می‌کند. استانکوویچ می‌گوید ویروس ممکن است از طریق سوراخ‌های کوچک اطراف اعصاب بویایی از بینی خارج شود. این امر به آن اجازه می‌دهد تا وارد فضای مغز شده و اعصاب جمجمه از جمله اعصابی را که به گوش داخلی متصل می‌شود، آلوده کند.

اکنون محققان امیدوارند از مدل‌های سلولی انسانی خود برای آزمایش درمان‌های احتمالی عفونت گوش داخلی ناشی از سارس-کوو--۲ و سایر ویروس‌ها استفاده کنند.

بیشتر بخوانید 

• ایمنی واکسینه شده‌ها ۵ برابر بیشتر از بهبودیافتگان کرونایی است

انتهای پیام/