به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، مجمع شاعران اهل بیت نشستی با عنوان دماهنگ در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار کرد. در این مراسم به بررسی سیمای امام حسین در نوحه‌های دهه ۹۰ پرداخته شد.

امیر فروغی دبیر علمی جلسه دماهنگ با اشاره به اینکه نخستین بار است در جلسه‌ای به موضوع نوحه پرداخته می‌شود، بیان کرد: سوگواری‌های جمعی گونه‌ای از عزاداری است که در طول تاریخ بشر و در جوامع مختلف به شکل‌های مختلف وجود داشته است و دارد.

وی ادامه داد: اقوام ملل مختلف به درستی دریافته بودند که اگر شکرگزاری ها و عزاداری هایشان را به صورت جمعی برگزار کنند، از مراسم فردی بهتر است؛ چون از انرژی جمع در این آیین‌ها استفاده می‌کردند.

دبیر علمی جلسه دماهنگ با اشاره به اینکه نوحه از قرون اولیه در فرهنگ شیعی برگزار می‌شد، اظهار کرد: نوحه گری قدیمی ترین شکل آیین شیعی است که از پیش از اسلام رواج داشته؛ نوحه به معنای اخص کلمه، به معنای تلفیق شعر و موسیقی به منظور خوانده شدن است.

فروغی ابراز کرد: در سال‌های اخیر شاهدیم نوحه‌ها تغییر شکل دادند و تاثیرگذاری آن‌ها دامنه فراگیری را در بر گرفته است. در دهه ۹۰ شاهدیم منازعات سیاسی حتی سیاست خارجی ما و مناسبات کشور‌های منطقه خوانان و نوحه سرایان ایفای نقش می‌کند.

حجت الاسلام و المسلمین محسن حنیفی، کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه یکی از شئون نوحه سرایی، اهتمام به اقامه عزا و تولید محتوا برای جلسات روضه سید الشهدا است، بیان کرد: در زمانه‌ای هستیم که به نوحه سرایی اهمیت داده می‌شود و برخی زمانشان را صرف مدح و رثای اهل بیت می‌کنند.

وی افزود: دهه ۹۰ که دهه پر فراز و نشیبی بود و فضای اجتماعی این دهه در نوحه بی تاثیر نبوده است مضامین نوحه را به یک سمت و سوی کشانده است. جریان اربعین مخصوصا در کشور ما بسیار پررنگ می‌شود.

این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه نوحه‌ها به مسائل اجتماعی واکنش نشان دادند، تصریح کرد: بسیاری از جمله‌هایی که می‌توانستند پایه اعتقادات را شکل دهد، شکل گرفته است. یکی از آسیب‌های نوحه در دهه نود این بود که تغییر در کلام معصوم می‌دادیم که موجب تغییر عبارت می‌شد برای اینکه وزن شعر درست شود. یا از احادیثی استفاده کردیم که پایه محکمی ندارد.

در ادامه این مراسم، سید مهدی حسینی، کارشناس ادبی با اشاره به اینکه اکثر نوحه‌هایی که می‌خوانیم یا می‌شنویم یک زبان صمیمی، جذاب و تاثیرگذار از نظر حسی دارند، اظهار کرد: باید بحث شود این صمیمیت ذاتی و فطری یا تصنعی است. بین شعر و نوحه از نظر علمی فرقی نیست به هر میزان که برای شعر انرژی می‌گذاریم، باید برای نوحه هم وسواس به خرج دهیم.

وی افزود: اگر جایی شعری را حسی می‌بینیم، باید دید آیا آن احساس عمیق نیست. اگر واقعا شعر ما از عرفان و معرفت شیعی خالی باشد، می‌توان فهمید تاثیرگذار است. برخی نوحه‌ها جهان بینی دقیق و درستی ندارند.

این کارشناس ادبی با اشاره به اینکه سبک و نحوه اجرا یا شخصیت مداح دلیل زبانزد شدن نوحه است، تصریح کرد: برخی اوقات نوحه‌ها تهی است. در بسیاری از نوحه‌ها انسجام دیده نمی‌شود و ابتدا و انتهای، یکدستی ندارد.

انتهای پیام/