حسن مرادی استاد حقوق انرژی در گفت‌وگو با  خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، ضمن اشاره به این که اصل  قرارداد گازی کرسنت مربوط به انتقال گاز‌های فلر است که سال هاست در مشعل‌ها می‌سوزد و هدر می‌رود، گفت: زیان ایران در اثر سوختن این گاز‌ها بیشتر از زیانی است که می‌توانست در اثر بهای کم گاز متحمل شود.

او افزود: اگر رای داوری بوده، قطعی است و قابل تجدیدنظرخواهی نیست. آرای محاکم بین المللی نوعا لازم الاجرا هستند یعنی مسئله‌ای به نام اجرایی شدن آرا وجود دارد به این معنی که اگر بخواهیم به محاکم بین المللی تأسی کنیم، باید آرای آنها را بپذیریم.

مرادی تصریح کرد: داوری که انتخاب می‌شود، معمولا مرضی الطرفین (مورد رضایت طرفیت دعوی) است یا از یک تریبون بین المللی است؛ بنابراین، رای آن لازم الاجراست و زمینه ای برای تجدیدنظر وجود ندارد.

او در پایان با تاکید مجدد بر این که اصولا در محاکم داوری، فرض بر این است که طرفین، رای را می‌پذیرند، ادامه داد: اگر فرض را بر این بگیریم که ایران نخواهد این رای را اجرا کند، در محافل بین المللی با علامت سوال مواجه و به عنوان خاطی شمرده می‌شود. بر این اساس، ممکن است که طرف مقابل بخواهد اموالی را توقیف کند یا از طریق راهکار‌های قانونی، طلب خود را وصول کند.

بیشتر بخوانید:

• کرسنت از صفر تا صد؛ جریمه بزرگ تری در انتظار ایران خواهد بود؟

انتهای پیام/