به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از قم، هم زمان با هفتم صفر سالروز  شهادت امام حسن مجتبی (ع)جای جای شهر مقدس قم به ویژه بارگاه منور و ملکوتی حضرت فاطمه معصومه(س) حال و هوای ویژه‌ای به خود گرفته و کبوتر دل  را تا  بقیع به پرواز در می آورد. 

ارادتمندان  امروز رهسپار بارگاه ملکوتی حضرت فاطمه معصومه (س)شدند و در غم شهادت کریم آل طاها عزاداری کردند و این مصیبت عظیم را به ساحت آن حضرت تسلیت گفتند.

مساجد به ویژه مسجد مقدس جمکران، تکایا و بقاع متبرکه قم سوگوار امام کرامت است و سخنرانان به بیان فضایل  امام دوم شیعیان می پردازند.

مردم شهر امسال در پی شیوع ویروس کرونا با دستگیری از نیازمندان سفره‌ کریمانه عشق و ارادت خود را به سبط اکبر پیامبر مهر و رحمت نشان می‌دهند.

بیشتر بخوانید

• روایات اختلافی درباره روز شهادت امام حسن مجتبی (ع)

از کودکی تا خلافت امام حسن (ع)

امام حسن مجتبی(ع) ۱۵ رمضان سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد.

امام حسن (ع) هفت سال از عمر شریفش را در دوران پیامبر (ص) سپری کردند  تا قبل از کشته‌شدن عثمان بن عفان در سال ۶۵۶ میلادی  از لحاظ سیاسی غیرفعال بودند.

پس از به‌خلافت‌رسیدن پدرشان و شروع جنگ‌های داخلی به کوفه فرستاده شدند  تا از بیعت مردم کوفه با حکومت امام علی (ع) اطمینان حاصل کنند  و  سپاهی از مردم آن شهر را برای حمایت از لشکریان امام علی(ع) در جنگ جمل فراهم آورد.

ایشان   پدر  را در جنگ صفین نیز یاری کرد. حضرت علی علیه السلام قبل از شهادت، امام حسن را وصی خود تعیین کرد.

امام حسن مجتبی (ع) در ۲۱رمضان سال ۴۰هجری  پس از شهادت امام علی (ع) به امامت رسید.

صلح امام حسن (ع)زمینه ساز  انقلاب سرخ حسینی

حجت الاسلام محمدی،کارشناس مذهبی در گفت و گو با خبرنگار ما با بیان این که مهم ترین حادثه در زندگی امام حسن(ع) جریان صلح معاویه با آن حضرت است،گفت: خود امام صلحش را حجتی بر آیندگان می‌داند؛ یعنی بر اساس عملکرد حضرت، وظیفه انسان نیز در شرایط مشابه با آن زمان، صلح و مصالحه است.

او ادامه داد:بررسی مقدمات و شرایط و عللی که صلح را ایجاب کرد و دقت در کیفیت وقوع صلح و مواد صلح نامه و موشکافی نتایج شیرین صلح برای جناح حق و ضربه‌های سهمگین آن بر جناح باطل به‌خوبی روشن می کند که صلح آن حضرت در حقیقت انقلاب سبزی بود که زمینه انقلاب سرخ حسینی را فراهم ساخت.

این کارشناس مذهبی افزود:این نرمش قهرمانانه در کنار آن جنبش ظلم‌ستیزانه، پایه‌ریز انقلاب علمی امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام در عصر طلایی خلأ انتقال قدرت از بنی یامیه به بنی عباس گشت و به این ترتیب، اسلام ناب محمدی که در تشیع جلوه‌گر بود، نهال خود را آبیاری نمود و به درخت تنومندی تبدیل کرد.

حجت الاسلام محمدی گفت: تلاش موفق امام حسن(ع) برای به‌کرسی نشاندن اهداف صلح باعث شد که معاویه طرح قتل حضرت را پیگیری نماید تا بتواند به خواسته دیرین خود یعنی تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت موروثی، جامه‌ عمل بپوشاند. به این ترتیب صدهزار درهم به جعده (همسر امام حسن (ع) فرستاد تا امام را مسموم کند.

او افزود:حضرت پس از مدتی درد و رنج، در روز هفتم صفر  سال ۵۰ هجری به شهادت رسیدند ، برادرش امام حسین علیه السلام، پیکر ایشان را پس از غسل و نماز برای دفن به سوی مسجد و روضه پیامبر برد.

این کارشناس مذهبی عنوان کرد: بنابر نقلی، ایشان وصیت کرده بودند کنار قبر پیامبر (ص) دفن شود، ولی مروان بن حکم و عده‌ای از بنی امیه مانع این کار شدند. پیکر ایشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.

چرا امام حسن (ع)کریم اهل بیت هستند؟

حجت الاسلام موسوی، کارشناس مذهبی در گفت و گو با خبرنگار ما  گفت: همت بلند و طبع عالی امام حسن مجتبی (ع) اجازه نمی‌داد کسی از در خانه او ناامید برگردد و حتی اگر کمک مستقیم برای ایشان امکان پذیر نبود، به صورت غیر مستقیم در رفع نیازمندی‌های افراد کوشش می‌نمود و با تدابیر خاصی گره از مشکلات گرفتاران می‌گشود.

او ادامه داد:امام حسن مجتبی (ع) در مسجد‌الحرام اعتکاف نموده و مشغول طواف خانه کعبه بود که مردی از شیعیان خدمتش آمد و گفت: یا بن رسول‌الله! من بفلان شخص مقداری بدهکارم، اگر ممکن است شما قرض مرا ادا کنید. فرمود: متاسفانه در حال حاضر پولی در اختیار ندارم. گفت: پس از او بخواهید که به من مهلت بدهد. او مرا تهدید کرده که اگر بدهی خود را نپردازم مرا به  زندان بیفکند. حضرت طواف خود را قطع کرد و همراه آن مرد به راه افتاد تا نزد طلبکارش برود و از او مهلت بگیرد. ابن‌عباس می‌گوید: من گفتم یابن رسول‌الله گویا فراموش کردید که در مسجد قصد اعتکاف کرده‌اید؟

(چون شخص معتکف، قبل از پایان ایام اعتکاف، حق خروج از مسجد را ندارد) فرمود: فراموش نکرده‌ام، ولی از پدرم شنیدم که پیامبر اسلام فرمود: هرکس حاجت برادر مو من خود را برآورد، چنان است که سال ها  به عبادت پروردگار و شب‌زنده‌داری گذرانده باشد.

این کارشناس مذهبی عنوان کرد:امام حسن مجتبی (ع) نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه بسیار دلسوز بودند و با خرابه نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم‌درآمد همراه و همنشین می‌شدند هیچ فقیر و مسکینی از در خانه حضرت ناامید برنگشت و حتی خود ایشان به سراغ فقرا می‌رفتند و آن‌ها را به منزل دعوت می‌کردند و به آن‌ها غذا و لباس می‌دادند.

او افزود:امام حسن مجتبی (ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی نظیری ثبت کرده اند.

حجت الاسلام موسوی گفت:ایشان هر چه را با زحمت بدست می‌آوردند، در راه خدا انفاق می‌کردند. چند بار نصف اعمال خودشان را در راه خدا بخشش کردند. در خانه ایشان همیشه باز بود. هر کسی وارد شهر می‌شد، در خانه امام حسن (ع) را نشان می‌دادند.

او ادامه داد:امام حسن مجتبی دو بار کل دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد؛امام دوم شیعیان به سبب بخشش‌ها و انفاق‌های بسیار بزرگ به «کریم اهل بیت» مشهور هستند.

انتهای پیام/ش