به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از آی ای؛ برنامه فضایی مناسبی باید وجود داشته باشد که بتواند مردم زمین را در برابر تهدیدات فضایی مثل سیارک‌های بزرگ حفظ کند. اکنون براساس اعلام MIT Technology Review، ناسا می‌خواهد با انجام چالش تمرین برای نجات زمین در آینده، به طور عمد سفینه‌ای فضایی را به سیارکی بکوبد.

بیشتر بخوانید

• اطلاعاتی که شاید تعریف سیاره را در ذهن شما تغییر دهد

هرج و مرج نتیجه برخورد فضاپیمای ناسا با سیارک

انسان‌ها نمی‌خواهند مانند دایناسور‌ها بمیرند، به همین دلیل ناسا قصد دارد مأموریتی را برای آزمایش روش‌های انحراف احتمالی یک سیارک به سمت زمین در صورت شناسایی در آینده انجام دهد. این برنامه که آزمایش جهت گیری مجدد سیارک (DART) نامیده می‌شود، می‌تواند در ۲۴ نوامبر یا درصورت تاخیر در فوریه ۲۰۲۲ راه اندازی شود.

فضاپیمای ناسا پس از یک سال طی طریق، به همسایگی هدف خود به نام دیمورفوس می‌رسد که یک سیارک به اندازه یک استادیوم است و به دور یک سیارک بسیار بزرگتر، معروف به دیدیموس، می‌چرخد. این مأموریت شامل کوبیدن فضاپیمای DART به این سیارک با سرعت غیرقابل وصف تقریباً ۴ مایل در ثانیه (۶.۵ کیلومتر بر ثانیه) است. فضاپیمای DART اندازه یک خودرو و وزنش تقریبا ۳۳۰ کیلوگرم است. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، پس از کوبیده شدن فضاپیما به سیارک، مدار تقریبا ۱۲ ساعته آن به دور دیدیموس چند دقیقه تغییر می‌کند.

پنج سال بعد، ماموریت دیگری از سمت آژانس فضایی اروپا (به نام هرا) میزان موفقیت ماموریت سازمان فضایی ناسا را بررسی می‌کند تا ببیند موثر بوده یا خیر. در حالی که این برخورد فقط باید بر روی سیارک تأثیر جزئی بگذارد، باید به اندازه کافی تاثیرگذار باشد تا در آینده این سیارک از مسیر زمین منحرف شود. اما این روش تنها در صورتی کار می‌کند که بدانیم این روش از قبل آماده شده است.

تام استاتلر، دانشمند برنامه DART گفت: "ما این کار را می‌کنیم تا بتوانیم از یک بلای طبیعی فاجعه بار واقعی جلوگیری کنیم. " در گزارش MIT دانشمندان به طور گسترده در مورد آنچه از این تغییر مسیر دیمورفوس انتظار می‌رود تحقیق کرده اند، اما راهی برای مستندسازی یا پیش بینی کامل نحوه رفتار سیارک پس از برخورد ندارند.

مقاله جدیدی که در مجله Icarus منتشر شده، اولین شبیه سازی‌هایی را نشان می‌دهد که سعی می‌کنند تصویری از دیمورفوس را پس از ضربه ترسیم کنند. در این مطالعه، محققان درجه‌ای را که DART می‌تواند گردش یا چرخش دیمورفوس را از طریق محاسبه کند یا تسریع کنند و نحوه تغییر انحراف، گام و چرخش سیارک را مدل سازی کردند.

نتیجه گیری آن‌ها نشان دهنده یک موضوع آشفته بود. آگروسا از دانمشندان این تحقیق می‌گوید: "ممکن است دیمورفوس شروع به تلوتلو خوردن کند و وارد یک وضعیت آشفته شود. همچنین رفتار چرخشی آن می‌تواند چالش‌های قابل توجهی را ایجاد کند. به عنوان مثال، سطح دشواری فرود بر روی این سیارک را افزایش می‌دهد، هدفی که ESA برای دو فضاپیمای کوچک مأموریت Hera در نظر گرفته است. مهم‌تر از همه، نتیجه این هرج و مرج در صورتی که اولین برخورد به اثر دلخواه نرسد، می‌تواند تلاش‌های بیشتر برای انحراف سیارک را بطور قابل ملاحظه‌ای پیچیده کند."

تمرین برخورد برای نجات زمین

به محض برخورد DART به دیمورفوس، انرژی برخورد تقریباً برابر با انفجار سه تن TNT است که هزاران تکه آوار را به اطراف پرتاب می‌کند. در گزارش MIT، استاتلر در این باره گفت که این برخورد مانند این است که یک گاری با سرعت ۱۵ هزار مایل در ساعت حرکت کرده و به یک استادیوم فوتبال برخورد کند. این ضربه به خودی خود تغییری فوری در چرخش Dimorphos ایجاد نمی‌کند، اما در روز‌های بعد تغییر خواهد کرد. در ابتدا، دیمورفوس یک تزلزل ظریف را نشان می‌دهد که با شروع تاثیرات ناشی از برخورد، چرخش سیارک را از حالت تعادل خارج می‌کند. از آنجا که هیچ اصطکاکی بین سیارک و فضای بیرونی وجود ندارد، این تزلزل فقط تا زمانی که تمام انرژی برخورد به حرکت سیارک تبدیل نشود (پس از اتمام اسپری اولیه قطعات) تسریع می‌شود. دیمورفوس می‌تواند به طرق مختلف بچرخد.

این برنامه به عنوان یک تمرین برای نجات زمین از برخورد با یک سیارک بزرگ بسیار جالب است. اما برای درک کامل این موضوع نیاز به مطالعه بسیاری از پدیده‌های بسیار پیچیده است، از حالت چرخش آشفته گرفته تا تأثیر نور خورشید و پراکندگی گرما. پل ویگرت، ستاره شناس دانشگاه وسترن انتاریو می‌گوید: "این کار به سادگی تصادف یک فضاپیما با سیارک نیست. مسائل فیزیکی بسیاری وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند. "

گزارش از مائده زمان فشمی

انتهای پیام/