به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) که در دهه ۶۰ مسئولین و سران نظام را هدف ترور‌های خود قرار داده بود، جنایت دیگری نیز به نام خود ثبت کرد: قتل‌عام مردم بی‌گناه. در جای جای برگ‌های تاریخ ایران، نام مردان، زنان و کودکانی وجود دارد که بدون هیچگونه پیشینه سیاسی، قربانی ترور‌های منافقین شده‌اند.

نیمه شهریور سال ۱۳۶۱ یکی از روز‌های خونین برای تهران است؛ چرا که در ساعت ۱۹/۲۰ دقیقه بعد از ظهر روز ۱۵ شهریور ماه سال ۱۳۶۱، هنگامی که خیابان خیام و اطراف آن مملو از جمعیتی بود که در ایستگاه‌های اتوبوس صف کشیده بودند، بمبی که در زیر یک پل این خیابان کار گذاشته شده بود، منفجر شد و ده‏ها نفر زنده زنده در آتش سوختند و ده‏ها نفر دیگر نیز به شدت زخمی شدند.

شدت این انفجار به حدی بود که شیشه‌های ادارات و منازل اطراف آن تا شعاع چند صدمتر شکست و صدای آن تقریباً در تمام تهران شنیده شد.

در جریان این انفجار، یک اتوبوس دو طبقه نیز که در حال حرکت و مملو از جمعیت بود به آتش کشیده شد و تمام مسافران آن شهید و مجروح شدند. در محل انفجار بمب، گودالی به عمق یک و نیم متر و با وسعت ۲۵ متر مربع ایجاد شد.

بدون شک سازمان منافقین که خود را «سازمان مجاهدین خلق» می‌نامد، بیشترین نقش را در عملیات‌های تروریستی در ایران داشته و شماری از برجسته‌ترین چهره‌های انقلاب را به شهادت رسانده است؛ سازمانی با گرایش مارکسیستی که پیش از انقلاب علیه رژیم شاه مبارزه می‌کرد، اما پس از انقلاب از پذیرش نظام اسلامی و رهبری امام (ره) سر باز زد و گروهی که دم از «خلق» می‌زد، تبدیل به دشمن درجه اول خلق شد.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/