به گزارش خبرنگار  حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، رمان «بردگان سیاه» اثر کایل آنستوت با ترجمه محمد قاضی در انتشارات معیارعلم منتشرشد که این اثر،گذشته ایالات متحده آمریکا به خصوص ایالت‌های جنوبی، که در آن زمان، بردگی درحد اعلای زشتی اش اعمال می‌شد را به تصویرمی کشد. 

بیشتربخوانید

• ماجرای یک روان آزار را در «ببر سیبری پسرم را خورد» بخوانید

داستان از سال ۱۸۳۱ در مزرعه کوچکی درآلاباما آغاز می‌شود. مزرعه متعلق به پدر و پسری به نام ماکس‌ول است که در عرف محل، آن‌ها را افرادی سرشناس و اشراف زاده می‌دانند که در زمینه تولید پینه فعالیت می‌کنند و در واقع، کار اصلی آن‌ها برده داری است و آن‌ها با بردگانشان، مانند دام‌های خود رفتار می‌کنند که این بردگی با خشونت و توحش همراه است.

نویسنده با فراق بال، تأنی و حوصله بسیار، تصاویر برده داری را چنان زنده و گویا ترسیم می‌کند که گویی خواننده، یادداشت‌های وقایع روزانه را مطالعه می‌کند و این تنها ظاهر داستان است.

در کتاب، خمیرمایه بردگان با شیوه بندگی و اطاعت محض عجین شده است و به ندرت، هوای طغیان و نافرمانی در وجودشان دیده می‌شود و آن ها با این وضعیت می‌خواهند بنده‌ای عاجزتر از خودشان پیداکنند که به وی زور بگویند.

وقتی کتاب در فرانسه منتشرشد با استقبال مخاطبانش روبه رو شد؛ به طوری که ریچارد رایت درباره کتاب نوشت: «مندینگو عجیب‌ترین کتابی است که تا کنون درباره بردگی نوشته شده است و تنها کتابی است که در این زمینه واقعی است.»

انتهای پیام/