مهرداد ختایی طراح و نقاش نام آشنای ایرانی، در گفت و گو با خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره فضای هنر امروز جامعه گفت: سیاستگذاری درست در عرصه فرهنگ و هنر، امری حیاتی است و اگر به دنبال تعالی هنر و افزایش مخاطبین هستیم، باید با دقتی دوچندان به سمت مدیریت درست و به کارگیری مدیران با تجربه و آشنا با فضای هنر پیش برویم.

این استاد نقاشی که از داوران جشنواره سوگواره عاشورایی است، درباره کیفیت آثار هنری و افزایش مخاطبین هنرهای آئینی و مذهبی به ویژه هنرهای عاشورایی، بیان کرد: اگر بخواهیم درباره فضای حاکم بر هنر آئینی و مذهبی کنکاشی داشته باشیم، باید به سراغ اساتید برجسته هنرهای اصیل آیینی همانند رشته نگارگری و خطاطی برویم، زیرا این رشته های هنری با قدمت بسیار طولانی، بستر و شالوده هنرهای آیینی و مذهبی هستند و هنرمندانی که در این رشته فعالیت می کنند، می توانند به خوبی فضا را توصیف کرده و آسیب شناسی دقیقی در خصوص مشکلات و نقاط ضعف، ظرفیت ها و حتی راه های تعالی بیشتر ارائه کنند.

وی با بیان اینکه در رشته های هنری معاصر و پست مدرن، هنرمند به دنبال نمایش ایدئولوژی شخصی خود است توضیح داد: در این ژانر از هنر هنرمند به نحوی درونیات شخصی را فارغ از هرگونه شعار و نشانه اعتقادی خلق می کند. در نگارگری و هنرهای اصیل، اعتقادات، ادبیات، اشعار مذهبی، شعائر دینی و همچنین واقعه عاشورا که سمبل های آزادگی و ایثار هستند به تصویر کشیده می شوند.

وی ادامه داد: اگر به دنبال رونق هنر آیینی هستیم و می خواهیم آثار تولید شده در معرض دید کثیری از مخاطبین قرار گیرد، باید دو حیطه را مورد بررسی قرار دهیم؛ یکی خود هنرمند است که با ایده ها و خلاقیت دست به تولید اثر می زند و دیگری هم فضای ریل گذاری، سیاست گذاری و هدف گذاری کلان در عرصه مدیریت فرهنگی و هنری کشور است.

ختایی تشریح کرد: اگر اعتقاد داشته باشید که امروزه علت کم رنگ بودن هنر آیینی در سبد فرهنگی جامعه، هنرمند است سخت در اشتباه هستید. در واقع این سیاستگذاری های اشتباه است که مسیر را به سمتی سوق می دهد که هنر از مخاطبین کمی بهره ببرد. هنرمند در کارگاه خود مشغول فعالیت و خلق اثر است و وظیفه خودش را انجام می دهد، حال این که در جزئیات، تکنیک و یا موضوع اثر بر روی چه حوزه ای متمرکز شده است مسئله دیگری است. اما مدیریت، سیستم دهی، ژانرسازی، ذائقه سازی مخاطب با استفاده از برجسته سازی ها، تبلیغات، معرفی برخی ظرفیت ها، جذابیت بخشیدن، رقابتی کردن فضا، آشنا کردن بدنه جامعه با فضای هنر آیینی، همه و همه موضوعات بسیار مهم و سرنوشت سازی است که باید در حیطه کلان سیاست گذاری مورد توجه قرار گیرد.

این استاد نقاشی و نگارگری تاکید کرد: تصور کنید مردم اگر با رشته های هنری، اثر خوب و کار منطبق با سلایق و دیدگاه های خود آشنا شوند، خریدار و مشتری اثر می شوند که در این جا صحبت از اقتصاد هنر نیست بلکه صحبت از ایجاد احساس نیاز در مخاطب به واسطه آشنا کردن، تبلیغات و معرفی هنر برای مخاطبین است.

وی افزود: در این میان اگر مدیریت با تصمیم های درست جشنواره ها را به سمت رقابتی کردن سوق دهد، هم شاهد ارتقاء کیفیت آثار خواهیم بود و هم از طرفی مخاطب با اشتیاق دوچندان طالب اثر می شود. در حالی که جشنواره ها به دلایلی رقابتی نیستند، شاهد تکرار هستیم که تکرار چشم مخاطب و اشتیاق او را تحت تاثیر قرار می دهد، همین مسئله خود به کم رنگ شدن حضور هنر در زندگی دامن می زند. اگر بتوانیم شرایط را به نحوی مدیریت کنیم که فضا از سکون و رکود به سمت تولید و رونق پیش برود قطعا مخاطب هم یکی از اصلی ترین عوامل و شاخصه های این حوزه خواهد شد. در این زمان است که اثرِ خوب، دیده شده و هنرمند با اشتیاقی دوچندان دست به کار می شود.

مهرداد ختایی تصریح کرد: اگر من روی صحبتم را بر روی هنر نگارگری متمرکز کنم، باید بگویم که در طول تاریخ، مکاتب بسیاری وجود داشته است، این مکاتب خود بر اساس ادبیات و شعر دست به تولید اثر می زدند، به عبارتی مخاطب باید با حوزه ادبیات آشنایی می داشت تا بتواند اثر را درک کند یا از موضوع آن آگاه شود. اما رفته رفته در دوران جدید و معاصر، شاهد حضور هنرمندانی بودیم که با ابداعات خود این سنت را تغییر داده و بر اساس دیدگاه های شخصی و درونیات خود دست به تولید اثر در رشته نگارگری زدند. محمد سیاه قلم یکی از این دست هنرمندان است که از ادبیات زیاد الهام نمی گرفت و دغدغه های شخصی اصلی ترین و محوری ترین مسئله خلق اثر است، در نتیجه هنرمند در همه دوران پویایی خود را دارد، این مسئله باید بر مسئولین روشن شود که مسئله امروز هنر، هنرمند نیست بلکه تصمیم گیری وسیاست گذاری است.

وی در خصوص جشنواره ها و اثرات آن بر روند تولید آثار نیز گفت: اساسا خود جشنواره یعنی رونق، دیده شدن، برجسته شدن و تبلیغ هنر؛ در نتیجه همیشه برگزاری جشنواره خوب است و برکات بسیاری هم برای مخاطبین و هم هنرمند دارد، حال این که چه کنیم جشنواره اثرات و نتایج بهتری داشته باشد، داوری نقش بسیار پررنگی دارد، در فضای بین الملل، جشنواره ها بر سبک و دیدگاه هنرمند و مخاطب نیز اثر می گذارد، به نحوی که یک جشنواره با هدفی دقیق و مشخص متولد می شود و در طول عمر خود جریانات جدید هنری را یا خلق کرده و یا جهت می دهد.

وی تاکید کرد: این مسئله به دبیرخانه، سیاست گذار و داوران آن باز می گردد، متصدیان امر باید بسیار دقیق اهداف یک جشنواره را مشخص کنند و بر اساس همان اهداف در طول سال ها بر کیفیت کارها بیفزایند، مخاطب با دیدن این پویایی قطعا جذب آثار شده و پایه گذاری یک سنت درست و اثربخش در جامعه هنر رقم می خورد.

انتهای پیام/