رونمایی از اولین موتورسیکلت پرنده جهان + فیلم

چون دقیقا همینطور بود

اون فیلم ها تعبیر علوم و تکنولوژی های مخفی کشور ها بوده

توی علوم مهندسی و حتی علوم پایه، اونقدر چیزای عجیب و باورنکردنی دارند که این چیزا واقعاً پیش پا افتاده هستند. امروزه دیگه پرواز کردن اصلاً چیز عجیب و غریبی نیست. قواعد پرواز و ساخت انواع مختلف سامانه های پرنده کاملاً شناخته شده هستند. اما واقعیت اینه که خیلی ها نمی خوان مردم جهان یا حتی مهندسان جهان به این سامانه ها و طریقه ساختشون دسترسی داشته باشند. الان توی دانشگاه های جهان یه سری مطالب پرت و پلا و بیفایده به دانشجوها یاد داده میشه و حتی توی کتاب ها و مقاله ها هم مطالب ناقص و گاهی اوقات اشتباه نوشته میشه که کسی نتونه به سادگی به مکانیزم این دستگاه ها آگاه بشه.

شرمنده ها ولی بعید میدونم جناب سعدی منظورش از اونجایی که جز خدا نمیبیندش علم و تکنولوژی و پرواز باشه ها.................... بیشتر میخوره منظورش اخلاق و کمال معنوی و دین باشه تا این جور حلب سازی ها

شما هم از این حلبی ها بساز! توجیه گر!

چون استادهای ما دانشجوها رو مجبور به نوشتن مقاله های بیفایده و صدمن یه غاز می کنند. می دونید چرا؟ چون زحمت و هزینه نوشتن این مقاله ها بر عهده دانشجوهاست و مفتکی به اسم استادها چاپ میشه .
مثلاً یه استاد دانشگاه ۵۰۰ تا مقاله به اسمش چاپ شده. و این مقاله ها باعث میشه امتیاز و رتبه استادها بالا بره و حقوقشون افزایش پیدا کنه و بعداً هم جزو سوابقشون میشه. مثلاً میگن فلان استاد ۵۰۰ تا مقاله نوشته. هیچکس هم نمیدونه که این مقاله ها رو دانشجوها نوشتن و به اسم استادها چاپ شده.
اما ساخت موتور پرنده و اینجور چیزا دوتا مشکل داره؛ مشکل اول اینکه دانشجوها نمی تونن به تنهایی این چیزا رو بسازن و زحمت داره و استادها مجبورن به خودشون زحمت بدهند. مشکل دوم اینکه ساخت این چیزا چندان پول توش نیست. و احتمالش کمه که باعث افزایش حقوق استادها بشه. اما مقاله همیشه باعث امتیاز و افزایش حقوق استادها میشه. گرچه مقاله نوشتن هیچ فایده ای برای کشور و پیشرفت علم نداره، اما چون بوی پول میده، استادها علاقه شدیدی به نوشتن مقاله دارند و حتی اصلاً درس و پایان نامه دانشجوها هم چندان براشون مهم نیست. فقط و فقط مقاله و مقاله و مقاله.... هر چه بیشتر بهتر.

مرا پندی بداد استادِ دانا !
فراموشم نشد هرگز همانا !

مقاله چاپ کن تا می توانی !
مقاله بهترین چیز است جانا !

اگرچه محتوای آن مهم نیست !
شویم از امتیاز آن توانا !

شما از فضای دانشگاه ها خبر دارید چجوریه؟
از مطالب درسی که به مهندسان مکانیک و برق و کامپیوتر و... تدریس میشه خبر دارید؟
اگر خبر داشتی، الان به جای پرسیدن این سوال، در حال گریه کردن بودید.

خانوم من مهندس کامپیوتره ولی هیچی تو دانشگاه بهشون یاد ندادن و مدام بهشون میگفتن اگر بخوای مهندس خوبی باشی باید خودت در کلاس های بیرون یاد بگیری و دوره ببینی، خوب اگه قرار به دوره های بیرون از دانشگاهه ، پس در دانشگاه ها رو تخته کنن! و همون آموزشگاه های آزاد بیرون مدرک بدن دیگه! فقط یه مشت کتاب و تئوری به مهندسا نشون میدن که نمیتونن ازشون استفاده کنن

با نظر ۱۴:۰۴ کاملاً موافقم. منم خودم سالها مهندسی مکانیک درس خوندم. در چند دانشگاه مختلف از دانشگاه یه شهر کوچیک تا یه دانشگاه معتبر. توی همه این دانشگاه ها، اکثر استادها فقط و فقط هدفشون گرفتن امتیاز و افزایش حقوق بود. موقع درس دادن یا راهنمایی پایان نامه، استادها سعی می کنند با هزارجور ترفند و کلک از زیر کار فرار کنند اما موقع نوشتن مقاله هایی که اصلاً وظیفه دانشجو نیست، دانشجو رو مجبور می کنند به زور مقاله بنویسه تا به اسم استادها چاپ بشه. دانشجو هم که بلد نیست، میره هزینه می کنه که موسسات غیرمجاز براش مقاله بنویسند.
در واقع، اصلاً توی دانشگاه ها از علم و دانش و درس و ... خبری نیست. بیشتر بحث پول و امتیاز و مدرکه. حالا من خودم چندین مدرک دارم که به هیچ دردی نمی خوره و بجز یه سری فرمول بیفایده، و چند تا مقاله ی مزخرف چیز خاصی هم بلد نیستم. جالب اینجاست، کسانی که دانشگاه نرفته اند، این چیزها رو نمی دونند و خیلی ها میخوان منو نصیحت کنند، میگن برو فنی حرفه ای مهارت یاد بگیر. اولاً خود فنی حرفه ای هم دست کمی از دانشگاه ها نداره، اونجا هم فقط هدفشون اینه که یه دوره برگزار بشه و تمام، دیگه محتوا و کیفیت دوره ها و یادگیری کارآموزها چندان اهمیتی نداره. ثانیاً من اگه قراره توی فنی حرفه ای مهارت یاد بگیرم، پس مرض داشتم چندین سال عمرم رو توی دانشگاه سپری کنم؟ آیا این حرفها توجیه های غیرمنطقی برای پوشاندن بی عرضگی دانشگاه ها نیست؟

اخه فعلا سرگرم خدمت به مردم هستن وگرنه همین شهردار جدید یکی از شهرهای مهم ایران دکتر هسته ای اگه عطش خدمت نبود ایشون داشت رو هسته کار میکرد