در مطلب پیش رو تصاویری جالب برای طرفداران نوستالژی گردآوری کرده‌ایم.
به گزارشگروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، خیلی از ما وقتی به ایام گذشته فکر می‌کنیم دلمان برای اشیا و بازیهای دوران کودکی مان تنگ میشود. روز‌هایی که خبری از کرونا، مرگ و میر‌های روزانه و اتفاقات تلخ دیگر نبود و ما بدون ترس و با نهایت شادی دلمان به بازیهای هفت سنگ، وسطی، بالابلندی و زنگ تفریح‌های مدرسه خوش بود.
قطعا دیگر نمی توان زمان را به عقب برگرداند و در همان لحظات خوش درجا زد، اما می توان با دیدن تصاویر شیرینی آن روزها را زنده کرد و با صدای بلند گفت یادش بخیر و البته به آینده امیدوار بود.
وقتی که حس نوستالژی به سراغمان می‌آید تمایل ما بیشتر به سمت شادتر شدن، اعتماد به نفس گرفتن و نزدیک شدن به کسانی است که دوستشان داریم، این مطلب بخشی از خاطرات دهه شصتی‌ها و دهه هفتادی‌ها است.
تا درون آمد غمش ازسینه بیرون شد نفس نازم این مهمان که بیرون کرد صاحب خانه را.
شیرکاکائوی نوستالژی
فقط دهه شصتی ها میدونن این چیه!
این دوربین ها رو یادتون میاد ؟؟؟
این آب نبات ها رو یادتون هست؟
لیوان ساز دهنی و لیوان حلقه ای
پتو های پلنگی که گویا هنوز نسلشان منقرض نشده
یخمک های رنگی رنگی و خنک چله تابستان
پاک کن های دفتر پاره کن
پاک کن سطلی
پاک کن ها عطری
جامدادی‌های لاکچری!
چیپس معروف دهه شصت
ویفر موزی خوشمزه و زنگ های تفریح
گوشه دنج من اینجاست جایی است بی اندازه شبیه به رویایی این چنینی چای دم کرده لاهیجانی و عطر گل‌هایی که هارمونی رنگ هایشان با گلدان‌های سفالی فیروزه‌ای بیشتر سرمستم می‌کند و چشم اندازی رو به آنچه که می‌توان آن را رویا نامید گوشه دنج من اینجاست...
خاطره‌ها شاید سوختی باشد که مردم برای زنده ماندن می سوزانند.
یکی از راه‌های نشون دادن خفن بودن تو دهه شصت یه ضرب خوردن نوشابه بود . باید نوشابه رو یه نفس سرمی کشیدی که نشون بدی چقدر مسلطی.
کیا از این سوت‌ها داشتن؟
یارانه دهه ۶۰ کیا یادشونه؟!
این اتاقو بهم بدن و دیگه کاری باهام نداشته باشن.
تابستان خونه مادربزرگ و سینی لواشکها.
شما هم از این مدل تلویزیون داشتید؟
وقتی که اینجوری دسته جمعی پشت ماشین می‌نشستیم و میرفتیم تفریح
در کل دوران خوبی نبود به نظر من، انگار توی ماتریکس بودم، هم چیز خاکستری رنگ بود واسم، روزای کوتاه، شبای بلند، همش مدرسه و مشق و مشق و مشق، زمستون های طولانی، سرما و کرسی، فیلم و کارتون هایی که اصلا واسه بچه ها نبود، دل خوشی های الکی، بی پولی، کمبود امکانات، بهترین دوران زندگی من اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد بود که البته اونم چنگی به دل نمیزد
من یه دهه شصتی هستم خدا خیرتون بده من بردید به خاطرات کودکی با همه کمبودها و مشکلات خیلی خوشمون بود شبهای جمعه میرفتیم خونه پدربزرگ و مادربزرگ زیر کرسی تو اتاق قدیمی خدا همه رفتگان خاک رحمت کنه من اونموقع سالم و سرحال بودم ولی الان معلولیت جسمی شدید دارم چقدر دلم میخواد برگردم به همون دوره کودکی واقعاً دوروان خاطره انگیز و بیاد ماندنی بود از اون دوران خوب هرچی بگم کم گفتم دست همه دهه شصتی ها را میفشارم ممنونم.
من اگر وقت داسته باشم سنت‌های اون دوره رو احیا میکنم. مثلا داخل همان سبنی‌ها لواشک درست میکنم. داخل همون دفتر مشق‌های قدیمی می‌نویسم. با همون پاکن‌ها پاک میکنم. دهه شصت روزگار شیرینی بود
سلام دنبال فيلم سینمایی خارجی هستم که در دهه شست چندین بار از سیما به نمایش گذاشته شد داستان فیلم این بود بچه ها با قطار به اردویی می رفتند قطار در برف گیر می کند و بچه ها با همکاری هم راه قطار را باز می کنند اگر کسی نام این فیلم را می داند معرفی کند
اون موقع نداری بود خیلی چیزها نداشتیم
ولی با چیزهای کم خیلی خوشحال می شدیم
بابام که یک خودکار تازه می خرید فقط دوسه ماهی از تو جعبه در می آوردم یه چند تا کلمه می نوشتم و دوباره می زاشتم تو جعبه ای که برای خودش دنیایی داشت
یه مسافرت می رفتیم فقط دو سه سال اون برای خودمون مرور می کردیم
اصلا ماشین نبود اگرم بود به تراکتور بود یادم نمیاد اسمشون چی بود ولی همه فامیل تو سیزده بدر پشت پشت اون سوار می شدیم و پیش به سوی کوه
الآن لوازم التحریر با سرویس می خرند اونم با بی توجهی نصفش گم می کنند، همه ماشین ندارند غمشون اینه که چرا شاسیش پایینه
مسافرت میریم غم ملت به اینه که کجا بریم بهتره که پیش فامیل پز بدیم
همه چی شده فدای تشریفات و مد و . ............
خدا بگم چکارت نکنه . مجبور بودی اشکمونو در بیاری .. لطفا نگو دهه شصت بگو دهه طلا ... حاضرم خدا شده یک سال الانمو با یک روز اون موقع عوض کنه ... اصلا دهه ۶۰ انگار چند سال تو بهترین زمان عمرمون زنگی کردیم وسایلی داشتیم درسته از نظر پیشرفت با الان خیلی تفاوت داره ولی یادمه همون وسایل ابتدایی مدرسه رو با جون و دل نگه میداشتیم ولی الان بچه های امروز نمیدونن نگه داری وسایل چی هست .. دهه شصت تنهاا دهه ای هست که کسایی که مال اون موقع هستن تا یاد دهه ۶۰ میفتن اشک تو چشمانشون میفته و یاد اون موقع میکنن .. احساس میکنم همه بچه های دهه ۶۰ چه دختر چه پسر انگار همه از یک پدر مادر بودن که اینجور دلبسته اون دهه هستن انگار واقعا احساسهاشون با هم یکی هست ... کلام اخر بچه های دهه ۶۰ بهترین بچه های دوران ایران بعد انقلاب و جنگ هستن البته میگم بچه های بعد انقلاب بخاطر اینکه قبل ما بچه هاای بودن که تو جنگ تحمیلی بهتر از ما بودن و از ما تو جنگ دفاع کردن ... یاد شهیدان عزیز گرامی
سلام دایی من مینی بوس داشت آخر هفته کل دایی ها همراه ما بهترین ساعات رو داشتیم الان ازدواج کردم اما همسرم تا به حالجایی نرفتم خدارو شکر گذشته خوبی داشتم حالا با مشکلات مالی کنار اومدم اما دل خوشی به پولم نیست بهترین چیز محبته
اینا نوستالژی بچه های متولد دهه ۴۰ و ۵۰ هست که کودکی و نوجوانیشون در سالهای جنگ دهه ۶۰ گذشته.متولدان دهه ۶۰ خیلی کوچک تر بودن که خاطره پررنگ تری داشته باشن.به هر حال یادش بخیر دنیای شیرین و رنگارنگی بود در زمان خودش چه دلخوشی های جلبی که الان برای این نسل خنده داره برای ما نوستالژیک.
سلام چقدر دلم می خواست بشینم وبه یاد اون روزها گریه کنم. خدایا چه روزهای قشنگی داشتیم. یادش به خیر. یاد کسانی که اون روزها در کنارمان بودند ولی الان حسرت دیدارشان برایمان مانده
جامدادیه اهن ربای درش بعد یه مدت دیگه خوب کار نمیکرد میرفت ته، هی درش باز میشد زندگی ادم میریخت کف کلاس! صابونم التماسش باید میکردی قبل از پاره شدن حداقل کف بکنه! یادش بخیر!
ناشناس
۱۹:۲۳ ۱۰ شهريور ۱۴۰۰
اون صابون ها چه بویی داشتند
ناشناس
۱۶:۲۳ ۲۲ مرداد ۱۴۰۰
روز وصل دوستداران یاد باد یاد باد آن روزگاران یاد باد
عین این جا کنترلی را ما هنوز تو انباری داریم ! یخمک هم که هنوز مغازه ها میارن !!!! تلوزیون اونموقع تعریف که بابام میکنه میگه تو محل اولین نفری بود که خرید و تلوزیون کمدی و لامپی بودن و روشن میکردی 5 دقیقه باید صبر میکردی تا تصویرش بیاد و آمریکائی بودن و اسمشم " بلر " خودمم دیدم و چند سالی نگاه میکردیم تا بعد جدیدترش اومد و اونموقع تو محل چون اولین نفر بودیم که خریده بودیم پدرم میگفت موقع عصر همسایه ها می اومدن خونه که تلوزیون و فیلم نگاه کنن (اونموقع عین الان که نبود ، همه باهم اشنا و هم محلی و همسایه یعنی دوست و آشنا)! چقدر واقعا دلها خوش بود ! الان چیییییییییییییی ؟؟؟!!
من نمیدونم چرا همه میگن ما اولین نفری بودیم که تو محل تلویزیون خریدیم...
منیره
۱۷:۱۶ ۰۴ مهر ۱۴۰۰
موقع که ما تلوزیون گرفتم هاج زنبور عسل نشون میداد من میترسیدم تا پایان برنامه داخل اتاق نمی‌شدم
ناشناس
۱۵:۴۷ ۲۲ مرداد ۱۴۰۰
از این لواشکها هنوزم اینجا و اطراف ما درست میکنن ! انواعشو .. لواشک آلو - سیب- هلو - مخلوط و.... حتی تو مغازهاها هم میاوردن ولی کم کم بهداشت گیر داد و دیگه الان اگه بخوای هم باید از تو خونه ها یا روستاهای اطراف بخری ! پتو هم که هنوز پلنگیش فراوونه ! درمورد کوپن هم هنوز یه دستش را داریم (گذاشتیم بشن اتیقه !! آخه دلمون نمیاد بندازیمشون دور) جامدادی هم هنوز عینش یا مشابهش هست و زیاد دیدم و همچین قدیمی هم نیست! درکل یادش به خیر . اگه اونموقع امکانات کم بود لااقل دل مردم خوش بود و هزار گرفتاری نداشتند و فکروذکرشون تورم و درس بچه ها و بیکاری بچه ها و... نبود!
نداری بود. اما همه مردم دلشون خوش بود
شاد بودن و شکر خدا بجا میاوردن
پدر من باغ سیب داشت. سیب ها رو تو فصلش کیلوی 150 تک تومان میفروخت میشد 200 تا 300 هزار تومن اون خرجی 1 سال خانواده ای با 4 سر عائله بود. بخدا عیدا و برا فصل مدارس همیشه شوق لباس نو داشتیم
الان من 7 ملیون حقوقمه نمیدونم اخرین بار کی لباس خریدم
یادش بخیر .خوکار ۱۰ ریال بود کاغذ امتحانی ۲عدد ۵ریال دفتر ۴۰ برگ و۸۰ و۱۰۰برگ .مداد ۵ ریال پاک کن این نمونه دورنگ ۱۵ ریال برای نوشتن خط جوهر می خریدیم وقلم نی قلم نی با جوهر حدود۳۰ یا۴۰ ریال بود دفتر ۱۰۰ برگ ۵۰ ریال کفش ورزشی خریدم با لباس ورزشی وشلوارش مشکی که دوخط سفید در کنارش بود حدود ۵۰۰یا کمتر یادم نیست من ده ۵۰ هستم حالا ببین چقد تورم یادم رفت مداد رنگی ۶ تایی ۲۵ ریال بود جلدش کاغذی
من یه دهه ۸۰ ام ولی از اون یخمک ها هم خوردم و مامان بزرگم از اون پتو ها داشت و می انداخت جلو در ورودی و از اون جامدادی هم داشتم خیلی باحال بود توش همه چی میذاشتیم . یادش بخیر با دوستا و دختر عمه ها و دختر خاله ها جمع میشدیم خاله بازی میکردیم. یاد بچگی بخیر.
اون پتو رو داشتم ، همه رو داشتم ، ولی دیگه هیچوقت دلم نمیخاد به عقب برگردم ، حالم بد میشه ، دهه شصت مظلوم دهه سختی و مشقت ، اون موقع با خط کش و مداد ماشین بازی میکردیم ، با چوب تفنگ بازی میکردیم ، الانم که حسرت میخوریم و هزار گرفتاری .......
ای بابا, چرا شیرکاکائو شیشه ای را نیاوردید, این مورد نوستالژی مشترک ما دهه 60 ها هست. ان موقع یادمه کارخانجات شیر ایران با کیفیت بسیار مرغوب شیر تولید میکردند ولی حالا خبری ازش نیست و همه چی شده اب خالی. خداوکیلی کسی که ان شیرکاکائو را ساخته بود حاضرم ماشینم را مجانی بهش بدهم تا یکبار دیگر طعم خوش ان شیرکاکائو را داشته باشم.
دلم تنگه برا قصه های روز جمعه های دهه شصت برای برنامه فرهنگ مردم جمعه شبها برای صبح جمعه با شما برای اخبار جنگ برای اون مارش نظامی که خبر پیروزی رزمنده ها رو میداد دلم تنگه واسه اون همه یکرنگی صداقت وسادگی آدما اون دوره برا غذاهای سنتی برای عروسی‌های ساده اش و برای لحظه ب لحظه اون دوران برای بداخلاقی معلمان برای سر تراشیدن بچه های کلاس ابتدایی و۰۰۰۰۰۰۰خدایا ما رو برگردون ب همون دوران
زندگی فقط ۶سال کودکی است
واقعا دلم تنگ اون دوره شده.کاش می موندم اون دوره.
دمت گرم ، عالی بود.
ولی با چیزهای کم خیلی خوشحال می شدیم
بابام که یک خودکار تازه می خرید فقط دوسه ماهی از تو جعبه در می آوردم یه چند تا کلمه می نوشتم و دوباره می زاشتم تو جعبه ای که برای خودش دنیایی داشت
یه مسافرت می رفتیم فقط دو سه سال اون برای خودمون مرور می کردیم
اصلا ماشین نبود اگرم بود به تراکتور بود یادم نمیاد اسمشون چی بود ولی همه فامیل تو سیزده بدر پشت پشت اون سوار می شدیم و پیش به سوی کوه
الآن لوازم التحریر با سرویس می خرند اونم با بی توجهی نصفش گم می کنند، همه ماشین ندارند غمشون اینه که چرا شاسیش پایینه
مسافرت میریم غم ملت به اینه که کجا بریم بهتره که پیش فامیل پز بدیم
همه چی شده فدای تشریفات و مد و . ............
یواش یواش اومد
یادش بخیر تاریکی های کوچه ها تو شب نشینی
خوب شد که گذشت و تمام شد و رفت
یه متولد ۶۷
بعدش هم صابون کاغذی.
شاد بودن و شکر خدا بجا میاوردن
پدر من باغ سیب داشت. سیب ها رو تو فصلش کیلوی 150 تک تومان میفروخت میشد 200 تا 300 هزار تومن اون خرجی 1 سال خانواده ای با 4 سر عائله بود. بخدا عیدا و برا فصل مدارس همیشه شوق لباس نو داشتیم
الان من 7 ملیون حقوقمه نمیدونم اخرین بار کی لباس خریدم
به یاد تمام دل خوشی های روستای زرامین سفلی نهاوند
چقدر میشه؟؟؟؟
شک ندارم پاک کن و خودکار عطری و بسته بندی های اونزمان و...رو ندیدی
چون ایرانی‌ها رو بدبخت میدونی
ان مع العسر یسرا.
لقد خلقنا الانسان فی کَبد.