چرا در رویداد‌های مختلف نمی‌توانیم ویترین درستی از لباس‌ها را در دنیا به نمایش بگذاریم؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، «ما طراحان مد و لباس شاید در رویداد‌هایی مانند جشنواره‌های فرهنگی و هنری به دلیل خط قرمز‌ها نتوانیم لباس سلبریتی‌ها را پوشش دهیم؛ به دلیل اینکه یک بخش از آن به انتخاب خود هنرمندان ما مرتبط باشد و یک بخش دیگر، دیگرانی که آنجا هستند با فرهنگ ما خیلی سنخیت نداشته باشند، ولی جام جهانی و المپیک رویداد‌هایی جهانی هستند که طراحان مد و لباس ما می‌توانند اتفاقا کارهایشان را نمایش دهند و عرض اندام کرده و روی آن سرمایه گذاری کنند.»

جملات بالا را یک پژوهشگر مد و لباس و مدرس دانشگاه عنوان می‌کند.

این روز‌ها همچنان که مسابقات المپیک در حال برگزاری است، طراحی لباس کاروان اعزامی ایران به المپیک در بین طراحان مد و لباس و کارشناسان این عرصه محل بحث و مناقشه است؛ اینکه چرا در رویدادی مهم مثل المپیک نمی‌توانیم در طراحی لباس‌ها به نتایج و تصاویر دلخواه برسیم.

مگر چند رویداد در طول سال داریم که می‌تواند ویترینی برای برند‌ها و لباس‌های ملی ایران باشد. بسیاری از طراحان مد و لباس در کشور، در هر دوره تلاش می‌کنند در رویدادی همچون المپیک بتوانند فضا و بستری برای بهترین‌های ایران را در زمینه طراحی لباس فراهم کنند، اما در نهایت خروجی همچنان با انتقاد‌هایی همراه است.

محسن ناصری ـ طراح مد و لباس و مدرس دانشگاه ـ در گفت و گویی با خبرنگار ما در پاسخ به اینکه چرا در رویداد‌های مختلف نمی‌توانیم ویترین درستی از لباس‌ها و برند‌های ایرانی را در دنیا به نمایش بگذاریم؟ یادآور شد: در المپیک ۲۰۰۸ پکن بود که من هم طرحی را ارائه دادم. آسیب شناسی این قضیه پیچیده و ناراحت کننده است. مهمترین دلیل آن مدیریتی است که متاسفانه در همه‌ی زمینه‌ها گریبانگیرمان است.

این کارشناس در عرصه مد و لباس تصریح کرد: با توجه به اینکه طراحان بسیار بسیار خوبی در داخل و خارج از کشور داریم که برند دارند و حرفه‌ای کار می‌کنند، متاسفانه اعتماد کردن و سپردن کار به کاردان در کشور ما ضعیف است.

من چندین دوره است که طرح نمی‌دهم چراکه پس از ۲۰ سال فعالیت در این زمینه در نهایت به این نتیجه می‌رسی که اصلا کار نکنی و از گردونه خارج شوی. سال ۷۹ لباس فارغ التحصیلی دانشگاه هنر را طراحی کردم و هنوز هم همچنان می‌پوشند و طرح موجود است؛ امثال من هم زیاد هستند.

ناصری با اشاره به اظهار نظر برخی افراد که برای لباس کاروان اعزامی ایران به المپیک توکیو طرح ارائه کرده بودند، گفت: این دوستان مطرح می‌کردند داوری طرح‌ها پروسه ای داشت. چینش این داوری، هم از حوزه صنعت، هم دانشگاهی و همه حوزه‌ها را دربرمی گرفته است، ولی متاسفانه این دوستان هم شوکه شده بوده که چگونه یکدفعه این طرح تایید شد.

دوستانی که طرح ارائه داده بودند، مطرح کردند طرحی که برای خانم‌ها طراحی شده بود از یک مرحله‌ای به بعد وارد مرحله داوری شده و همه نگاه‌ها به سمت آن لباس رفته است. از طرفی یکسری لابی گری‌هایی هم وجود دارد. به نوعی که یکی از دوستان می‌گفت با او تماس گرفتند و پیشنهاد دادند یکسری طرح روی کارهایت انجام بده ما طرح را در رده‌های کار‌های برتر می‌بریم.

این مدرس دانشگاه به حرف هایش اضافه کرد: متاسفانه اینگونه نگاه‌های غیرتخصصی وجود دارد که به کار لطمه می‌زند. در صورتی که کشور ما در این زمینه بسیار بسیار غنی است، اما می‌بینید کشوری مثل افغانستان که با آن‌ها اشتراکات فرهنگی هم داریم، چه طراحی زیبایی داشتو حال ما وارد بحث کشور‌های توسعه یافته نمی‌شویم که طرح‌های خوبی داشتند و برند‌های خوبی برایشان کار کرده بودند و البته یکسری کار‌ها هم خوب نبودند. ولی انتظار می‌رود با توجه به اینکه ایران شاخصه‌های فرهنگی بسیار بالایی دارد حداقل از این شاخصه‌ها استفاده بشود.

این پژوهشگر در عرصه مد و لباس سپس گفت: به هر حال المپیک و رویداد‌هایی این چنینی جایگاهی است که ما می‌توانیم نگاه‌ها را نسبت به ایران تغیر دهیم. با توجه به اینکه این رویداد مخاطب بسیار بالایی در سطح دنیا دارد، اینجا فرصت خوبی است که تاثیرات خوبی بگذارد، اما این اتفاق نمی‌افتد.

انقدر طراحی این لباس ضعیف بود که در مرحله‌ای مطرح کردند از دستور کار خارج شده و اعلام شد کاروان لباس اسپورت دیگری می‌پوشد، اما در افتتاحیه کار را که دیدیم شوکه شدیم. خود این یک دهن کجی است! متاسفانه نگاه غیرتخصصی حاکم است. طراحان را بازی می‌دهند و این اتفاق بدتری است.

ناصری که از داوران جشنواره ایده‌های برتر قناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی هم هست، در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: ما شاید در رویداد‌های دیگر مثل رویداد‌های فرهنگی به دلیل خط قرمز‌ها نتوانیم لباس‌های سلبریتی‌ها را پوشش دهیم؛ به دلیل اینکه یک بخش از آن به انتخاب خود هنرمندان ما مرتبط است و یک بخش دیگر اینکه دیگرانی که آنجا هستند با فرهنگ رسانه‌ای ما خیلی سنخیت ندارند و ما خیلی دنبال آن نیستیم، ولی جام جهانی و المپیک رویدادی جهانی است که می‌توانند اتفاقا طراحان لباس ما می‌توانند هنرشان را نمایش دهند و عرض اندام کنند و روی آن سرمایه گذاری کنند، ولی این اتفاق نمی‌افتد.

اغلب داور‌های این دوره، از بنیاد مد و لباس بودند. باید از نظرات انجمن طراحان پارچه و لباس که به هر حال متولی هم بحث آموزش است و هم بحث سازماندهی و ارتباطات طراحان در ایران، بیشتر استفاده شود؛ و همین طور طراحان مستقل که کار می‌کنند، برند‌هایی را شکل دادند و موفق هم بودند.

حیف است به آن‌ها بها ندهیم. مدام هم می‌گوییم استقلال، تولید داخلی. دست آخر در این نگاه مدیریتی، کسی تصمیم می‌گیرد که از فرم، رنگ و نشانه‌ها چیزی نمی‌فهمد. همه انسان‌ها از یک سطح زیبایی شناسی برخوردارند، ولی نمی‌دانم چرا آخر کار، آن طرحی انتخاب می‌شود که در زمره ضعیف‌ترین هاست و یا اینکه طرح‌ها را به سمت ضعیف‌ترین کار هدایت می‌کنند.

طرح‌های خوب زیاد بود، اما برایمان سوال است که چرا ضعیف‌ترین چیزی که می‌توانست، اتفاق بیفتد را می‌بینیم و این یک نوع دهن کجی است! باید اعتماد کنند و کار را به اهل فن بسپارند و نگاه مدیریتی صرف را بردارند، بازخورد آن را در سطح دنیا ببینند و بعد از آن تصمیم بگیرند که همین رویه را ادامه دهند یا نه به همان رویه قبلی خودشان برگردند.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/