به گزارش خبرنگار  حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از Psychology Today، توماس جفرسون می‌گوید: "هنگام عصبانیت، قبل از این که صحبت کنید تا ده و اگر خیلی عصبانی هستید، تا صد بشمارید. "

در لحظه عصبانیت، کودکان به حضور شما احتیاج دارند تا به عنوان مرهم تسکین دهنده خشم جوشان آن‌ها عمل کنید. البته، ما همیشه انسان کاملی که بتواند به طور فوق العاده به آن‌ها کمک کند نیستیم، اما هدف این نیست.

هدف این است که پناهگاهی برای فرزندانمان باشیم، نه این که آن چه را که آن‌ها می‌گویند به خود بگیریم و یا آتش عصبانیت آن‌ها را شعله ور‌تر کنیم. انجام این کار بسیار آسان است.

اما اگر بتوانیم یاد بگیریم که چگونه خود را آرام کنیم و حضور آرامش بخشی برای فرزندانمان داشته باشیم، در این صورت آن‌ها می‌توانند خشم خود را به طور سازنده کنترل کنند.

بنابراین، در لحظه خشم، کودک عصبانی شما نیاز دارد شما کار‌های زیر را انجام دهید:

حضور فیزیکی داشته باشید

مردم گاهی شنونده‌های ضعیفی هستند. ما می‌خواهیم دیگران ما را بشنوند، اما خودمان به آن‌ها گوش نمی‌دهیم. زمانی می‌توانیم کمک کننده باشیم که به بچه هایمان "گوش دهیم". کافی است در کنار آن‌ها حضور داشته باشید. حتی می‌توانید به فرزندتان بگویید "من به خاطر تو این جا هستم".

آرام باشید

کودکان باید بدانند که همه چیز قرار است درست شود و عصبانیت از بین خواهد رفت. گاهی اوقات ما فقط باید صبور باشیم و بگذاریم زمان بگذرد. می‌توانید به آن‌ها بگویید "این هم خواهد گذشت".

سازنده باشید

کودکان نیاز دارند عصبانیت را از خود بیرون بریزند. برای این کار روش‌ها مختفی مانند نوشتن احساساتشان در یک دفتر، ورزش کردن، ساخت یک پروژه پیچیده لگو یا صحبت با یک دوست وجود دارد.

این روش‌ها در بهتر شدن حال کودکان موثر اند. راهنمایی فرزندان برای انتخاب سازنده یک روش مناسب در هنگام عصبانیت مهم است.

صبر پادزهر خشم است؛ بنابراین اگر پسر یا دخترتان حتی در هنگام عصبانیت بتواند کمی خویشتن داری کند و اجازه دهد حس عصبانیتش بگذرد، به زودی احساس تسکین می‌کند.

متوقف کردن عصبانیت، صبر می‌طلبد. بچه‌های کوچکی هستند که نفس‌های عمیق می‌کشند (به عنوان مثال، ۲ نفس می‌کشند و ۱ نفس بیرون می‌دهند) و با صبر و حوصله منتظر فرو نشاندن عصبانیت خود هستند.

البته داشتن والدین یا مراقبانی که الگوی خوبی برای کنترل خشم هستند نیز به کودکان کمک می‌کند. آن‌ها نه تنها به کودکان می‌گویند که چه کاری باید انجام دهند بلکه به آن‌ها نشان می‌دهند که چگونه خشم خود را کنترل کنند.

کودکانی که در خانواده‌هایی بزرگ می‌شوند که عصبانیت خود را هوشمندانه کنترل می‌کنند، راحت‌تر خشم خود را فرومی نشانند. آن‌ها با مشاهده آن چه ما انجام می‌دهیم و اغلب تقلید از آن، یاد می‌گیرند.

بیشتر بخوانید

همدلی با دیگران تا چه حد لازم است؟

انتهای پیام/