ژاپن با احیای تولید تراشه، امنیت ملی را به کشورش بازمی‌گرداند

به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، سهم ژاپن از فروش نیمه هادی جهانی از ۵۰ درصد در سال ۱۹۸۸ به کمتر از ۱۰ درصد امروز رسیده است. این کشور بیش از هر کشور دیگر کارخانه تراشه سازی دارد اما فقط تعداد کمی از آن‌ها از گره‌های پیشرفته فرآیند زیر ۱۰nm استفاده می‌کنند. به همین دلیل است که این کشور در تلاش است تا صنعت نیمه هادی خود را دوباره زنده کند، حتی اگر این هزینه در طی یک دهه آینده بسیار زیاد باشد.

کمبود تراشه که در حال انجام است، از نمایشگر‌های LCD گرفته تا کارت‌های گرافیک، کنسول‌های بازی، تلویزیون و حتی خودروسازان تأثیر گذاشته است. برای مصرف کنندگان، این یک شرایط خصمانه خرید را در برخی موارد ایجاد کرده است، در حالی که برخی از دولت‌ها کاملاً از شکنندگی زنجیره تأمین فناوری جهانی آگاه شده اند.

در ایالات متحده، دولت بایدن در تلاش است تا با تعهد ۵۲ میلیارد دلار برای تقویت صنعت نیمه هادی محلی، با توجه به درخواست انجمن صنایع سیلیکون، وضعیت را برطرف کند، اما در عین حال از ۱۰۰ میلیارد دلار که چین برای پرداخت یارانه‌های دولتی می‌گذرد، کمتر است.

اتحادیه اروپا همچنین به عنوان بخشی از طرح "قطب نمای دیجیتال" به دنبال افزایش دو برابر تولید تراشه است که به منظور افزایش سهم منطقه در تولید نیمه هادی جهانی به ۲۰ درصد تا سال ۲۰۳۰ است. این یک هدف خیلی هم بلند پروازانه نیست، اما اینتل قول داده است در حالی که اپل ۱.۲ میلیارد دلار در یک مرکز طراحی سیلیکون در آلمان سرمایه گذاری خواهد کرد که روی ۵G و سایر فناوری‌های اتصال بی سیم تمرکز خواهد کرد.

در همین حال در ژاپن، نخست وزیر یوشیهیده سوگا فاش کرد کشورش نجات صنعت نیمه هادی محلی را از اولویت قرار داده و به آن کمک می‌کند تا فرآیند‌های پیشرفته تولید بازگردد. مسئله اصلی این کارخانه‌ها استفاده بیشتر آن‌ها از تجهیزات قدیمی است که برخی از آن‌ها در اوایل سال جاری برای شرکت‌های چینی که بیش از خرید آن‌ها برای محدودیت‌های ایالات متحده بودند، بارگیری شد. تنها استثنا‌های قابل توجه Sony و Kioxia هستند که به ترتیب با سنسور‌های پیشرفته دوربین و حافظه فلش شهرت دارند.

هدف ژاپن از احیای صنعت نیمه هادی

اگرچه فکر می‌کنید هدف ژاپن افزایش تولید نیمه هادی‌های خود به هر قیمتی است، اما برنامه این کشور بیشتر در مورد "امنیت ملی" است. به طور خاص، این شرکت می‌خواهد برای شرکت‌هایی مانند TSMC یک فضای جذاب برای ایجاد کارخانه‌های ریخته گری محلی و مراکز تحقیق و توسعه ایجاد کند، با هدف نهایی ایجاد یک مسیر مستقل برای تزریق زیرساخت‌های آن با فناوری‌های آینده. این استراتژی بدون شک ناشی از مشاهدات ساده است که چگونه تنش‌های جهانی و رقابت برای دستیابی به تسلط فناوری بر زنجیره تأمین فناوری جهانی تأثیر گذاشته است و همچنین منجر به عقب نشینی از جهانی شدن صنعت تراشه‌ها شده است. علاوه بر این، ژاپن از سلطه فروش نیمه هادی جهانی در سال ۱۹۸۸ به واردات ۶۴ درصد تراشه‌های مورد نیاز صنعت محلی خود در سال گذشته رسید.

ژاپن همچنین می‌خواهد کنترل سختگیرانه صادرات تراشه‌ها و همچنین مواد مورد نیاز برای تولید آن‌ها را اجرا کند، خصوصاً که آن‌ها یک صنعت حساس به حساب می‌آیند که امکان ساخت تجهیزات برای استفاده غیرنظامی و نظامی را فراهم می‌کند.

سوال بزرگ این است که ژاپن برای رسیدن به این هدف چه کاری نیاز دارد. طبق گفته تتسورو هیگاشی، که رئیس سابق توکیو الکترونیک است، سرمایه گذاری اولیه حداقل یک تریلیون ین (۹ میلیارد دلار) است و در ده سال آینده تریلیون دلار بیشتر است. این پیشکسوت ۷۱ ساله صنعت سیلیکون می‌گوید ترکیبی از یارانه‌ها، تخفیف‌های مالیاتی و چارچوب جدید برای تسهیل به اشتراک گذاری فناوری را نیز در بر خواهد گرفت.

بیشتر بخوانید

• کارت های بانکی، قربانی بعدی کمبود جهانی تراشه

انتهای پیام/