به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد، صدای شادی افلاکیان امشب از کوچه پس کوچه‌های مدینه به گوش می‌رسد. از خانه ساده و با صفای امام موسی کاظم (ع)، نوری به آسمان برخاسته، ستاره‌ها نورانی‌تر و ماه همچون خورشید می‌درخشد.

صدای گریه‌ای سکوت آسمان‌ها را شکسته، انتظار عاشقانه پدری را به پایان رسانده و لب‌های پر از نور پیشوای هفتم را به لبخند زینت داده و بر امام هشتم مان همدمی بخشیده، تا زینبی دیگر برای حسینی دیگر باشد. آری، مدینه از شمیم فاطمه معصومه (س) معطر شده است.

حضرت فاطمه معصومه سلام الله علی‌ها در اوّلین روز ماه ذى القعده سال ۱۷۳ هـجری قمری، ۲۵ سال بعد از تولد حضرت امام رضا (ع) در مدینه منوّره چشم به جهان گشود.

از میان فرزندان بزرگوار امام موسى بن جعفر (ع)، دو فرزند ایشان یعنى امام رضا (ع) و حضرت فاطمه کبری (ع) ملقّب به معصومه، از ویژگی‌های خاص برخوردار بوده اند تا ادامه دهنده خطّ امامت بعد از پدر باشند.

حضرت معصومه به همراه امام رضا (ع) هر دو در دامان پاک یک مادر به نام نجمه خاتون (س) که از مهاجران مغرب بود، رشد و پرورش یافته اند. این درحالی است که پدر بزرگوارشان پیوسته در زندان هارون الرشید بسر مى بردند و سرانجام در همان زندان، هنگامى که حضرت معصومه (س) در سن ده سالگى بود، به شهادت رسیدند و از آن زمان به بعد حضرت معصومه (س) تحت مراقبت برادربزرگوارشان امام رضا (ع) قرار گرفت.

نام حضرت معصومه، فاطمه است. در کتاب‌های روایی و تاریخی نیز، از آن حضرت با عنوان فاطمه بنت موسى بن جعفر (ع) یاد شده است.

بر اساس روایتی که مرحوم سپهر در «ناسخ» از امام رضا (ع) روایت کرده، لقب معصومه را به حضرت معصومه، امام هشتم اعطا کرده اند. طبق این روایت امام رضا (ع) فرمود: «من زار المعصومه بقم کمن زارنی؛ هرکس حضرت معصومه را درقم زیارت کند، همانند کسی است که مرا زیارت کرده باشد.»

انتهای پیام/ع