به گزارش خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، دومین مناظره انتخاباتی نامزد‌های سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری پیرامون موضوعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برگزار شد و راهکار نامزد‌ها پیرامون موضوعاتی نظیر فاصله طبقاتی، تقویت امید در جوانان، تقویت اعتماد مردم به دولت، ارتباط میان نظام آموزشی و بخش‌های اقتصادی و اجتماعی، مسأله کاهش جمعیت و راه‌های مقابله با آن یا موضع دولت آتی نسبت به سیاست خارجی و رفع تحریم‌ها به پرسش گذاشته شد.

فضای مناظره دوم برخلاف اولین مناظره فضایی آرام‌تر بود و موضع گیری‌های حاشیه‌ساز و تنش‌آلودی که در مناظره اول برخی کاندیدا‌ها علیه یکدیگر مطرح کردند بسیار کم تر بود. بیشترین انتقادنامزد‌ها در این مناظره معطوف به مدل برگزاری مناظرات بود.

انتقاد نامزد‌ها از مناظرات

در این مناظره بیشتر نامزد‌ها به نوع برگزاری مناظره انتقاداتی وارد کردند؛ آن‌ها فهمیده بودند که با این شیوه مناظره نمی‌توانند توانایی خودشان را نشان و ضعف رقیب را به رخ او بکشند. کاندیدا‌های ریاست جمهوری از همان اول متذکر شدند که این گونه مناظره برای مردم و تشویق و ترغیب آنان به شرکت در انتخابات سود و حاصلی ندارد. این‌اعتراضات‌باعث‌شد‌در‌بخش‌دوم‌مناظرات، میکروفن‌کاندیدا‌ها بلافاصله پس از پایان زمانشان قطع نشود. پرسش‌های کلی، پراکندگی پرسش‌ها، نپرسیدن برخی پرسش‌های مردمی، دوبه‌دو نبودن، نداشتن فرصت کافی و نپرسیدن پرسش واحد از نامزد‌ها از موارد اعتراضی آنان در مناظره دوم به این گونه مناظره بود.شاید این گونه برگزار شدن مناظرات بخاطر این بود که از هیجانات کاذب و منازعه بین نامزد‌ها بکاهد، اما در عمل مناظره را بی فایده کرده است و صرفاً باعث نوعی وقت‌گذرانی شده است.

سعید جلیلی مناظرات را به «تست هوش» تشبیه و عبدالناصر همتی از مناظرات به «مسابقه هفته» تعبیر کرد. محسن رضایی و سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی نیز از شیوه مناظره انتقاد کردند. علاوه بر کاندیداها، کاربران فضای مجازی نیز به شیوه برگزاری مناظرات انتقاد کردند. در واقع اگرچه بسیاری از هموطنان اعم از نخبگان سیاسی و اقتصادی و مردم در نقاط مختلف کشور در انتظار دیدن این برنامه و ارزیابی برنامه‌های فرهنگی، سیاست داخلی واجتماعی نامزد‌ها بودند، اما در پایان این مناظره چنان که در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شاهد آن هستیم، مطالب بیان شده نتوانست آن‌گونه که باید، انتظارات مخاطبان را برآورده سازد.

در همین راستا مازیار ناظمی مجری و گوینده باسابقه صداوسیما درباره مناظرات انتخاباتی گفت: مناظره‌هایی که از تلویزیون در حال پخش هستند در حقیقت مناظره نیستند و در ساختار و محتوا مشخصه‌های یک مناظره واقعی را ندارند.

وی ادامه داد: نامزد‌ها اصلا باهم روبه رو نیستند؛ مناظره یعنی مواجه فرد بافرد همچنین قرعه کشی مناظره را به فضای مسابقه و سرگرمی برده است. این مجری مناظره‌های واقعی را مناظرات سال ۸۸ دانست و افزود: به صداوسیما حق می‌دهم، اما این مناظره‌ها آدم را تکان نمی‌دهد.

آیا مناظرات تشویق کننده مردم به مشارکت است؟

سیدشهاب الدین طباطبایی، فعال سیاسی و عضو شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان پیرامون مناظره دوم گفت: امکان این وجود داشت که با شیوه بهتری این مناظرات را برگزار کرد. باید تغییرات جدی در فضای مناظرات صورت گیرد. ما می‌بینیم کاندیدا‌ها نمی‌توانند در مناظره برنامه خود را به خوبی ارائه دهند، زیرا سه دقیقه فرصتی کمی برای بیان برنامه‌های آنهاست. از طرفی سوالات نیز مبتنی بر دغدغه مردم و مشکالت آن‌ها نیست به همین دلیل کاندیدا‌ها مجبورند به جای پاسخگویی به اصل سوال به نکات دیگری اشاره کنند.

این فعال سیاسی در پاسخ به این سوال که آیا مناظرات موجب یالا رفتن مشارکت در انتخابات شده است گفت: فکر می‌کنم هنوز برای پیش بینی پیرامون مشارکت زود باشد و شنبه آینده بعد از برگزاری مناظره آخر می‌توان دقیق‌تر در این مورد صحبت کرد، البته امیدوارم درصد مشارکت در روز‌های آینده بیشتر شود.

عباس‌ سلیمی‌نمین، فعال اصولگرا هم انتقاداتی به نحوه مناظرات وارد کرد و گفت: سوالات فراگیر و سواالتی که ضرورت‌های جامعه را در بر گیرد، وجود نداشت وصداوسیما باید در این زمینه توضیح دهد. البته شاید بگویند ما به تنهایی چنین تصمیمی اتخاذ نکردیم که این امر قابل پذیرش نیست.

وی افزود: سایر مسائل بپردازیم؛ این نکته مهمی است که بعضا نادیده گرفته شده و این ایرادی در سوالات بود؛ ضمن اینکه نوع مدیریت کار نیز اشکال داشت، درواقع باید یک فرد طرح دیدگاه می‌کرد و دیگران طرح دیدگاه او را به نقد می‌گذاشتند و فرصت مبسوط تری به یک نامزد داده می‌شد تا دیدگاه‌های خود را به صورت دقیق‌تر مطرح کند، این رویه می‌توانست نتیجه بسیار بهتری را ارائه دهد که این گونه نشده است و نحوه چینش هم دچار مشکل جدی بود.

این فعال اصولگرا درباره تاثیر مناظرات انتخاباتی ۱۴۰۰ بر مشارکت مردم بیان کرد: تاثیر آن کم است. باتوجه به این میزان سرمایه گذاری دستاورد آن نیز درخور نخواهد بود؛ چراکه در این زمینه غیرحرفه‌ای عمل شده و ما شاهدیم این موضوع صدای همه را درآورده است. درست است که باید نامزد‌ها را به اخلاق گرایی دعوت کرد، اما نه اینکه سواالات سطحی مثال درباره ناباروری مطرح کنیم. آیا این امر می‌تواند دیدگاه‌های نامزد‌ها از یکدیگر را متمایز کند؟ درباره این موضوع همه یک نظر داشتند، لذا این سوالی نیست که بتوانیم تمایز نامزد‌ها را از یکدیگر مشخص کنیم و یک شناختی ارائه دهیم که مشخص باشد کدام یک از نامزد‌ها دارای توانمندی بالاتری برای مسائل مبرم جامعه هستند.

مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) هم در روز‌های شانزدهم و هفدهم خردادماه ۱۴۰۰ با رعایت اصول علمی و با در نظر گرفتن جمعیت بالای ۱۸ سال کل کشور (اعم از مناطق شهری و روستایی) به شیوه مصاحبه تلفنی یک نظرسنجی انجام داده است. طبق این نظرسنجی ۳۰.۷ درصد از پاسخگویان مناظره اول را دیده‌اند و در مقابل ۶۹.۳ درصد به این سوال پاسخ منفی داده‌اند. این در حالی است که یکی از اهداف برگزاری مناظرات انتخاباتی تشویق مردم به مشارکت و آشنایی با نقطه نظرات نامزد‌ها است و اگر طبق نظر سنجی‌ها این مهم محقق نشود مناظرات عملا بی حاصل بوده اند.

در کل دو راهکار را می‌توان برای مسئله مناظرات متصور بود نخست این که مدل مناظره سوم با تغییراتی همراه باشد که بعید به نظر می‌رسد و یا نامزد‌ها خودشان در پلتفرم‌های مختلف با یکدیگر به مناظره دو نفره بپردازند تا مردم بتوانند تصمیم درست را در انتخابات ۱۴۰۰ اتخاذ کنند.

امین پاکزاد

انتهای پیام/