به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ ۚ یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ ۚ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ ۗ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ

مردان و زنان منافق، متّفق با همدیگر و طرفدار یکدیگرند، مردم را به کار بد وا می‌دارند و از کار نیکو منع می‌کنند و دست خود را (از انفاق در راه خدا) می‌بندند، و، چون خدا را فراموش کردند خدا نیز آن‌ها را فراموش کرد (یعنی به خود واگذاشت تا از هر سعادت محروم شوند)، در حقیقت منافقان بدترین زشتکاران عالمند.

فایل صوتی تلاوت آیه ۶۷ سوره توبه

تفسیر آیه ۶۷ سوره توبه

در صدر اسلام، زنان منافقی بودند که همچون مردان در فساد مؤثر بودند. سؤال: خداوند که فراموشی ندارد، «وَ ما کانَ رَبُّکَ نَسِیًّا»؛ پس این آیه که می‌فرماید: خداوند آنان را فراموش کرد، به چه معنایی است؟

پاسخ: نسبت دادن فراموشی به خداوند، مجازی است، یعنی خداوند با آنان مثل فراموش شده‌ها عمل می‌کند (نه آنکه فراموششان کند). امام رضا (ع) در روایتی فرمودند:کیفر کسی که خدا و قیامت را فراموش کند، آن است که خود را فراموش کند و همچنبن حضرت علی (ع) فرمودند:فراموش کردن خداوند آن است که آنان را از خیر محروم کند.

پیام‌های آیه ۶۷ سوره توبه

۱-زن و مرد هر دو، در اصلاح یا فساد جامعه نقش دارند. «الْمُنافِقُونَ، اَلْمُنافِقاتُ»

۲-بعضی از منافقان نقش رهبری دارند و بعضی دیگر، تأثیرپذیرند. «بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ» (نفاق دارای مراتبی است)

بیشتر بخوانید

• سیره و روش نیکوکاران چگونه است؟ +صوت

۳-اهلِ نفاق با درجات مختلفشان، اصول و عملکرد‌های مشترکی دارند. «بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ»

۴-منافقان، هرچند سوگند بخورند که از شمایند، باور نکنید، زیرا آنان جزء باند خودشانند. «بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ»

۵-میان منافقان رابطه‌ای قوی می‌باشد. «بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ»

۶-اشاعه‌ فحشا و دعوت به منکرات و نهی از خوبی ها، نشانه‌ نفاق است. «یَأْمُرُونَ بِالْمُنْکَرِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ»

۷-در فرهنگ منافقان، خیر رسانی وجود ندارد. «یَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ»

۸-ترکِ امر به معروف، نهی از منکر و انفاق در راه خدا، نشانه فراموش کردن خداست. «نَسُوا اللّهَ»

۹-محرومیّت از لطف الهی و فراموش شدن، نتیجه‌ فراموش کردن خداوند است. «فَنَسِیَهُمْ»

۱۰-کیفر‌های الهی، با کردار انسان متناسب است. «نَسُوا اللّهَ فَنَسِیَهُمْ»

۱۱-منافقان در محاسبات خود، مردم را در نظر می‌گیرند، نه خدا را. «نَسُوا اللّهَ»

۱۲-نفاق و دوروئی، فسق است. «هُمُ الْفاسِقُونَ»

انتهای پیام/