مریم منصوری نویسنده و کارگردان نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم»  در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: این نمایش اولین بار برای جشنواره صلح تبریز به دبیری نادر برهانی مرند نوشته شد. در این نمایش هدف طی کردن روند معکوس صلح بود.

وی ادامه داد: در این نمایش  سعی کردم از مصائب جنگ و از دست دادن‌ها و فراغ‌ها بنویسم. خرمشهر می‌تواند یک موقعیت مکانی خیلی خاص باشد. به دلیل اینکه مکانی است که فتح شده و بعد از مدتی آزاد سازی شده است. این موضوع موقعیت خرمشهر را در جنگ ایران و عراق خیلی خاص می‌کند.

وی افزود: به خصوص در تاریخ ۱۰۰ سال اخیر خرمشهر چه در دوره جنگ جهانی دوم و چه ورود متفقین به ایران، خرمشهر همواره شهری بوده که برای نفوذ به ایران مورد توجه بوده و دریای خلیج فارس را به روسیه و قوای متفقین متصل کند. در جنگ ایران و عراق نیز صدام گفته بود در مدت کوتاهی خرمشهر را خواهد گرفت.

منصوری گفت: فارغ از تمام زیبایی‌های خرمشهر، این موارد باعث شد من به خرمشهر توجه ویژه‌ای داشته باشم. در این زمینه درباره تاریخ صد سال اخیر خرمشهر و شیخ خزعل و ارتباط عمیق انگلیسی‌ها با او، تحقیقاتی انجام دادم. از برخی از وقایع در نمایشنامه به صورت کمرنگ یاد شده، ولی هدف نشان دادن تاریخ صدسال اخیر خرمشهر بوده است.

وی افزود: با تمام کار‌های پژوهشی، به هیچ عنوان قصد تئاتر مستند نداشتم و از تئاتر مستند به نفع شاعرانگی و روایت زنانه فاصله گرفتم. در این نمایش کوشیدم که زن‌ها راوی مرد‌هایی باشند که مفقودالاثر و یا شهید شده اند و بنیان زندگی زن‌ها به واسطه نبودن آن‌ها متزلزل شده است.

بیشتر بخوانید:

فرهنگ و هنر باید پیشران اقتصاد باشد

منصوری درباره این نمایش بیان کرد: این نمایش در گونه نمایش‌های آیینی نمی‌گنجد و  جزو نمایش‌هایی است که به حوزه جنگ و دفاع مقدس می‌پردازد. واقعیت این است که در حال حاضر فارغ از دسته بندی‌ها خود تئاتر خصوصا در دوران کرونا دچار مشکل شده است.

وی درباره مشکلات موجود بیان کرد:به طور کلی کار موضوع دشواری دارد. زیرا امکان داد از لحاظ ویژگی‌ها اثر، کار را با آثار شاخص قبلی مقایسه کنند و در آن ژانر، فضای کار را تنگ کنند. درصورتی که شاید با نگاه دیگری راجع به جنگ، نویسندگی و کارگردانی شده باشد.

وی ادامه داد: متاسفانه در این زمینه فکر می‌کنند که کار جنگ، کار مردانه است. معمولا مرد‌ها در این حوزه نوشته و کار کرده اند. به همین دلیل بیشتر تئاتر در جبهه خط مقدم سرباز‌ها و اسیر‌ها می‌گذرد. مشکل بعدی این است که از کار من که با موضوع جنگ بود و در جشنواره مقاومت هم جوایزی گرفت، حمایت مالی خاصی نشده است.

وی افزود: مسئله بعد لزوم حمایت از ما در کار‌های پژوهشی این حوزه است. برای مثال خود بنده خیلی برای دسترسی به تصاویر مستند از لحظه آزادسازی خرمشهر تلاش کردم. متاسفانه هنوز به طور جدی از ما حمایت نشده است.

او در انتها تاکید کرد: بسیاری از دوستان ما نسبت به تولید آثاری با مضامین جنگ و دفاع مقدس، بدبین شده اند و فکر می‌کنند عیار هنری این آثار پایین است. درصورتی که جنگ مسئله‌ای است که می‌توان خیلی در مورد آن کار کرد. در جهان نیز نمایشنامه نویسان و کارگردانان بزرگی به این موضوع پرداخته اند.

انتهای پیام/