به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَظَلَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ

و ابر را سایبان شما ساختیم و مرغ بریان و ترانگبین را بر شما فرستادیم (و گفتیم) از این روزی‌های پاک که به شما دادیم تناول کنید، ولی (شکر این نعمت را به جا نیاوردند) نه به ما بلکه به خود ستم کردند.

فایل صوتی تلاوت آیه ۵۷ سوره بقره

تفسیر آیه ۵۷ سوره بقره

امام صادق (ع) مرغ بریان و ترنجبین در بین‌الطّلوعین (بین طلوع فجر تا طلوع خورشید) بر بنی‌اسرائیل نازل می‌شد و هرکس در آن ساعت می‌خوابید از آن بی‌نصیب می‌ماند و وقتی بیدار می‌شد چاره‌ای جز گدایی و درخواست از دیگران نداشت.

بیشتر بخوانید

• چرا باید از مال یتیم دوری کرد؟ +صوت

پس از نجات بنی اسرائیل از سلطه فرعون، به آنان دستور داده شد که وارد سرزمین فلسطین شوند. آن‌ها به بهانه اینکه در آنجا افراد ستمگری هستند، سرپیچی کرده و به موسی گفتند:با خدایت به جنگ آنان برو، ما همین جا نشسته ایم. قهر خداوند آن‌ها را فراگرفت و مدّت چهل سال در بیابانِ «تیه» ماندگار شدند، ولی خداوند در آنجا نیز برای آنان ابر‌ها را، چون سایه بان قرار داد و دو نوع غذای طبیعی و گوارا به نام‌های مَنّ و سَلوی، در دسترس آنان گذاشت.

«مِنْ»، به شیره مخصوص درختان که، چون قطره بر روی آن‌ها می‌نشیند، گفته می‌شود که همان صَمغ است و برخی به معنی عسل وقارچ گرفته اند. «سلوی» به پرندگانی مخصوص که شبیه کبوترند می‌گویند.

پیام‌های آیه ۵۷ سوره بقره

۱-ابر، باد و باران، به فرمان خداوند هستند. «ظَلَّلْنا عَلَیْکُمُ الْغَمامَ»

۲-رازق بودن خداوند، محدود به شرائط خاصّی نیست. در بیابان بی آب و علف هم، رزق طبیعی می‌فرستد. «وَ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوی»

۳-خداوند، رزق انسان را از حلال و پاکیزه مقدّر کرده است. «طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ»

۴-تخلّف از فرامین الهی، ظلم بر خویشتن است. «أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ»

انتهای پیام/