به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، دوران قرنطینه کرونا تنها یک قرنطینه عمومی نبود چراکه همه افراد تجربه منحصر به فرد خود را داشتند؛ به نحوی که  اگرچه برخی از افراد مجبور شدند، چندین ماه، تنهایی را تحمل کرده و دور از خانواده و دوستان و بستگان خود زندگی کنند، امّا افراد دیگری هم بودند که هفته‌ها در کنار همسر و خانواده خود به سر بردند و با این وجود، عده ای، دوران قرنطینه را یک تجربه مثبت، فرصتی مناسب برای کاهش سرعت، پیاده‌روی و سپری کردن اوقات فراغت با یک شریک دوست داشتنی و یا کودکان می دانند.

 دوران قرنطینه کرونا برای هر فردی به یک طریقی پشت سر گذاشته شد؛ به طوری که برنامه روزمره و تنظیم زندگی هر فردی به دلیلی مختل شد، امّا سوال اینجاست که آیا این زمان باعث تغییرات بنیادی در ما شده است؟ آیا شخصیت ما در طول دوران قرنطینه تغییری کرده است؟

در بیشتر تاریخ های مربوط به روانشناسی، شخصیت، مجموعه عادت های ماندگار رفتاری، عاطفی و فکری است که هویت منحصر به فرد هر شخص را تشکیل می‌دهد و حداقل در اوایل بزرگسالی به ثبات می‌رسد و با این حال، تحقیقات انجام شده در چند دهه گذشته منجر به این اتفاق نظر شده است که اگرچه ویژگی‌های شخصیتی، نسبتاً پایدار هستند، اما کاملاً ثابت نیستند و در عوض، آن‌ها در طول زندگی و در پاسخ به وقایع مهم زندگی، به تکامل خود ادامه می‌دهند.

بیشتر بخوانید

• پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی در دوران کرونا

به عبارت دیگر، از نظر علمی، هر احتمالی وجود دارد که عده ای از افراد، در دوران قرنطینه تغییر کرده باشند و به نظر می‌رسد که شواهد نیز همین موضوع را نشان می‌دهند؛ به طوری که اغلب افرادی که در دوران قرنطینه داخل خانه مانده‌اند، تمایل بیشتری به درونگرایی دارند و خودشان را کمتر درگیر مسائل و جمع‌های اجتماعی می‌کنند.

ممکن است تغییرات چندین ماهه در کار‌های روزمره‌مان منجر به تغییراتی در رفتار ما شده باشند که حتی مدت‌ها پس از پایان همه‌گیری کرونا پایدار بمانند؛ به طوری که یکی از کارشناسان می گوید:  " این بیماری و قرنطینه ممکن است به هنجار‌های جدید منجر شوند و به مرور نیز شخصیت ما را شکل دهند. "

بسیاری از کارشناسانی که با آن‌ها تماس گرفته ام با این موضوع موافق بوده اند که احتمالاً همه‌گیری و قرنطینه شخصیت ما را تغییر داده است، آن‌ها همچنین اظهار داشتند که بیان میزان تغییر افراد به طور دقیق و راه‌های آن بسیار دشوار است و این امر تا حدی به دلیل کمبود داده‌های طولی است، اما به دلیل این که تجارب افراد در مورد قرنطینه بسیار متفاوت بود و با صفات قبل از همه‌گیری آن‌ها ارتباط داشت، در نتیجه، میزان تغییر هر فرد با دیگری نیز متفاوت است.

برخی از داده‌های اولیه، این مورد را پشتیبانی می‌کنند و بدنبال آن، آنجلینا ساتین، روانشناس دانشگاه ایالتی فلوریدا نیز یک تحقیق منتشر نشده را رهبری و مدیریت کرد که در پی نشانه‌هایی از تغییر شخصیت در همان مراحل ابتدایی همه‌گیری در ایالات متحده بود.

این تحقیق نشان داد که بر خلاف انتظار، روان رنجوری  برای کسانی که در انزوا نیستند، شاید به این دلیل که مردم احساس استرس را به آنچه در جهان اتفاق می‌افتد نسبت می‌دهند، نه به شخصیت خود، اندکی کاهش یافته است و به همین ترتیب، شرکت آزمایش شخصیت Hogan Assessments اطلاعات اولیه‌ای از ایالات متحده منتشر کرد که نشان می‌دهد میانگین نمرات آزمون شخصیت در هفته‌های اول قرنطینه، تا اوایل ماه مه، تغییر نکرده است.

با این حال، برخی از آزمایش‌ها هم نشان دادند که اگر با یک شریک، زندگی عاشقانه نزدیکی داشته باشیم، نه تنها ما را حمایت و تشویق می‌کند تا مطابق با آرزوهایمان رفتار کنیم بلکه شبیه به یک مجسمه‌ساز کمک می‌کند تا خود ایده‌آل ما را نشان دهد.

به گفته بلیندورن، ممکن است افراد در روابط عاشقانه، فرصتی برای نزدیک شدن و تعمیق روابط خود داشته باشند و در زندگی و اولویت‌های خود تأمل کنند.

برای افرادی که یک شریک حامی دارند، ممکن است دوره شدید قرنطینه فرصتی مناسب باشد تا از لحاظ شخصی رشد کنند و برعکس، برای افرادی که ماه‌ها در خانه، در یک رابطه ناخوشایند مانده و یا توسط فرزندان خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، تأثیرات قرنطینه بر شخصیت آن‌ها منفی خواهد بود.

در مورد افرادی که در حین قرنطینه کاملاً منزوی شده‌اند، چه اتفاقی می‌افتد؟

 بر اساس تحقیقات قبلی در مورد تنهایی و شخصیت، اگر این سلول انفرادی اجباری، تنهایی شدیدی ایجاد کند، پیش بینی می شود اثر سوء یی روی ویژگی‌های این افراد از نظر افزایش روان‌رنجوری و کاهش اجباری برون‌گرایی داشته باشد و با این حال، تا به امروز، داده‌های قرنطینه، تصویری از مقاومت انسانی را نشان می‌دهد.

مطالعه محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا در مورد احساس ارتباط اجتماعی در حین قرنطینه، عوارض جانبی چندانی نداشت و این احتمالاً به این دلیل است که اکنون، فناوری مدرن روش ها‌ی زیادی برای ارتباط با یکدیگر به ما ارائه می‌دهد.

همچنین لازم به یادآوری است هر کسی که در خانه خود حیاط داشته باشد، در حین قرنطینه، می‌تواند از هوای تازه و نور خورشید لذت ببرد امّا برخی دیگر از عواقب کووید-۱۹ ممکن است بیشتر مربوط به تغییر شخصیت باشد، مانند افرادی که شغل خود را از دست می‌دهند و بیمار می‌شوند.

بیشتر بخوانید

• چگونه می‌توان از آسیب‌های انزوای اجتماعی جلوگیری کرد؟

ترجمه از فاطمه میرزایی

انتهای پیام/