به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، وابستگی عاطفی مسئله‌ای پیچیده و متفاوت از عشق است که در واقع از هیچ قانون مشخصی پیروی نمی‌کند. به‌وجود آمدن وابستگی و باقی‌ماندن آن دو موضوع کاملا متفاوت بوده و در اغلب موارد حتی آگاهانه نیست. فرد مبتلا به وابستگی عاطفی تصور می‌کند مشکلات ناشی از وابستگی او منشأ خارجی دارد.

انواع وابستگی عاطفی

وابستگی عاطفی انواع مختلفی دارد که هر کدام به شکل خاصی در بخش‌های مختلف زندگی فرد اثرگذار هستند.

در پس‌زمینه وابستگی اصولا ترس زیادی نهفته است مانند وابستگی عاطفی به خانواده، وابستگی عاطفی زوجین، وابستگی عاطفی به محیط اجتماعی که در هر سه نمونه از وابستگی عاطفی به خانواده، شریک زندگی و محیط اجتماعی و نداشتن اعتمادبه‌نفس بیشترین نقش را ایفا می‌کند. نکته دیگر، ناآگاهی افراد از میزان توانایی‌ خود در انجام‌ دادن امور است. این فکر در ذهن این افراد شکل می‌گیرد که ارزش زیادی ندارند و به‌ تنهایی نمی‌توانند به زندگی ادامه دهند.

راه های غلبه بر انواع وابستگی عاطفی

وابستگی عاطفی و عشق به یکدیگر شبیه‌ هستند. اینکه روی افرادی که برایتان اهمیت دارند سرمایه‌گذاری عاطفی کنید، امری معمول است، اما اگر به مرحله‌ای برسید که احساس کنید بدون یک شریک رمانتیک، یک عضو خانواده یا یک دوست نمی‌توانید خوش‌حال باشید، درواقع از عشق عبور کرده و به وابستگی عاطفی وارد شده‌اید. وابستگی عاطفی هم برای شما و هم برای روابطتان سخت خواهد بود.

روش اول: الگوهای وابستگی عاطفی را بشکنید یعنی بهترین راه غلبه بر ترس هایی که در زندگی تجربه می‌کنید، رویارویی با آن‌ها است. شاید فقط لازم باشد اولین قدم را بردارید. خطر کنید و از منطقه امن خود خارج شوید و بهتر است تا کارهایی مانند شناسایی ترس ها، تنهایی وقت گذراندن، تقویت حس هویت ، خودداری از کنترل‌کردن دیگران و کمک گرفتن از اطرافیان برای شکستن الگوها  را انجام دهید.

روش دوم: به سلامت عاطفی برسید یعنی مسئولیت احساساتتان را بپذیرید، تلاش کنید با نیازهای خودتان روبه‌رو شوید،اعتماد بنفستان را تقویت کنید و محدودیت‌های دیگران را بپذیرید.

روش سوم: امن زندگی کنید یعنی بدانید چه می‌خواهید، مسئولیت برنامه‌هایتان را بپذیرید، دایره اجتماعی خود را گسترش دهید، به دیگران بخشش کنید، روی اهداف خودتان تمرکز کنید و وابستگی متقابل ایجاد کنید.

مالک میرهاشمی روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: ذات وابستگی منفی بوده، اما گونه‌ای از آن وجود دارد که می‌تواند از رفتار‌های شدید احساسی و غیر منطقی جلوگیری کند. وابستگی پدیده رفتاری و روان‌شناختی است که در همه افراد کم یا بیشتر وجود دارد منتهی در برخی شدت و نوع آن نیز متفاوت است.

وی افزود: اگر شدت و میزان وابستگی بیش از حد باشد معمولا از لحاظ ضعف شخصیت، ریشه در عدم یادگیری رفتار‌های مستقلانه در دوران کودکی دارد یا گاهی اوقات واکنش‌ها به برخی مسائل (گذشته، حال و آینده) است که در نتیجه موجب ایجاد اضطراب و افسردگی در فرد می‌شود.

این روانشناس ادامه داد: تشدید وابستگی موجب توسعه روابط انگلی و نامتقارن می‌شود یعنی فرد بدون حضور و کمک دیگران قادر به انجام بسیاری از کار‌ها نخواهد بود و در دوران بزرگ‌سالی نیز وابستگی‌های مالی، روانی و عاطفی به گونه‌های مختلف در آن شدت می گیرد. یعنی در انتخاب دوست، شغل، همسر و حتی در تصمیم‌گیری دچار مشکل می‌شود.

میرهاشمی تصریح کرد: وابستگی متضاد استقلال طلبی است که والدین از دوران کودکی باید به این مسئله توجه داشته و با حساسیت زدایی منظم یعنی دور کردن فرزند از شخصی که به آن وابسته شده، این وابستگی را به استقلال تغییر شکل دهند.

وی با اشاره به مبحثی در روانشناسی تحت عنوان دلبستگی، بیان کرد: دلبستگی معمولا دو طرفه و نمونه اولیه آن در زمان تولد کودک شکل می‌گیرد که روانشناسان توصیه می‌کنند، تماس پوست به پوست (کودک را سریعا در آغوش مادر قرار دادن)، انجام شود و این دلبستگی نوعی وابستگی است، اما به گونه دوطرفه یعنی مادر و کودک هر دو احساس آرامش و امنیت می‌کنند.

این روانشناس افزود: دلبستگی می‌تواند بعد‌ها تغییر شکل پیدا کرده و ارتباطات عمیق عاطفی را میان فرد با دیگران به وجود آورد، اما اگر این دلبستگی به درستی شکل نگیرد یعنی مادر در حین زایمان از دنیا رود و کودک آن تماس اولیه را پیدا نکند، سبب می‌شود فرد با تردید به دنیای اطراف خود بزرگ شده و مشکلات روانشناختی یا نابهنجاری را در بزرگ‌سالی تجربه کند.

میرهاشمی گفت: وابستگی انواع مختلف دارد و به وابستگی به پدر و مادر، زوجین به یک‌دیگر به گونه یک طرفه، مواد مخدر، فضای مجازی و... می‌توان اشاره کرد، اما در صورت شدت گرفتن آن می‌توان از طریق مشاوره، روان درمانی‌های کوتاه مدت و... افراد وابسته را به رفتار‌های مستقل هدایت کرد.

انتهای پیام/