به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد،  بیش از یک سال است ویروس کرونا – کووید ۱۹ – به ایران وارد شده. ویروسی که به مثابه یک سونامی ‏همه کشور، طبقات اجتماعی و مشاغل و کسب‌وکار‌ها را درگیر خود کرد و با مبتلا ساختن میلیون‌ها نفر از ‏انسان‌ها و مرگ آن‌ها در ایران و جهان، نشان داد که با کسی شوخی ندارد و هرکس آن را دست کم بگیرد، ‏راحتش نخواهد گذاشت. ‏

یکی از بخش‬ های‬ جامعه که تحت‌الشعاع این ویروس و بیماری قرار ‏گرفت، نظام آموزشی آموزش و پرورش و آموزش عالی بود؛ مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل شدند و اگر هم در ‏طول یک سال و اندی گذشته برخی از مدارس به‌طور محدود باز شدند در اندک زمانی، ترجیح دادند بسته بمانند تا ‏شرایط به حالت عادی و به دوران پیش از کرونا برگردد. ‏

بیشتر بخوانید

• آموزش‌های مجازی مدارس در ایستگاه امتحانات

اکنون بیش از ۱۵ میلیون دانش‌آموز، بیش از ۶۰۰ هزار معلم، بالغ‌بر ۳.۵ میلیون دانشجو و نزدیک به ‏یکصدهزار استاد در سراسر کشور با آموزش الکترونیکی و مجازی در ارتباط هستند. ‏

تا پیش از کرونا بخشی از افراد جامعه و نه همه آن‌ها به‌دلیل ترویج نگاه کم‌ارزشی به معلم و جایگاه او که ‏درصدی از این نگاه برگرفته از کم‌توجهی دولت‌ها به این قشر از جامعه است، به این باور و پرسش رسیده ‏بودند که مگر معلمان در مدارس چه می‌کنند؟ "

 اما نکته اصلی این است که در دو سال تحصیلی اخیر دیگر کسی چنین نمی گوید و جملات از حالت پرسشیِ منتقد به عاطفیِ ستایشگر و ‏تشکرآمیز تغییر کرده است. ‏

 شیوع ویروس کرونا سبب شده تا لایه‌ها و زوایای پنهان و ‏ناگفته کار و تلاش معلمان این کشور چنان به رخ کشیده شود که کسی توان نفی آن را نداشته باشد. همان ‏معلمانی که تا پایان بهمن‌ماه ۱۳۹۸ هر روز در مدرسه حاضر می‌شدند و به تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و ‏بوم می‌پرداختند از ابتدای اسفند ۱۳۹۸ تاکنون نیز، گوشی و تبلت به دست یا با رایانه و لب‌تاپ در حال ‏آموزش و پرورش دانش‌آموزان هستند و در این مدت نه خسته شدند و نه صحنه را خالی کردند و از همان ‏راه دور و به‌صورت مجازی با هنر خویش، ارتباط معنایی و عاطفی با فراگیران برقرار و مستدام کردند تا ‏علاقه و اشتیاق بچه‎ها به درس و کتاب کم نشود و رابطه‌شان با آموزش، نقصان پیدا نکند. ‏

ارتباط مداوم که گاه شبانه‌روزی می‌شود، خانواده‌ها را متوجه بُعد دیگری از ارتباط بین معلم و شاگرد ساخت. ‏حضور بیش از یک سال بچه‌ها در خانه که به اعتراف خانواده‌هایشان آن‌ها را خسته کرده است یادآور این ‏نکته شد که نگهداری از فرزندشان و آموزش او در مدرسه، کار ساده‌ای نبوده و نیست که اگر بود نباید ایشان ‏لحظه‌شماری کنند تا مدارس هرچه زودتر باز شود! ‏

خانواده‌ها دریافتند که نقش معلم تا چه اندازه اساسی و مهم است وقتی در همین دوران از او می‌خواهند تا با ‏فرزندشان صحبت کند و درباره فلان موضوع، متقاعدش سازد.

خانواده‌ها دریافتند مدارس و کلاس درس ، نیاز ‏به برنامه‌ریزی و هماهنگی یک مجموعه آموزشی دارد و فهمیدند که مدارس نه تنها کار آموزشی که دیگر ‏ابعاد وجودی بچه‌ها را نیز پرورش می‌دهند و‌ای کاش هرچه زودتر بازگشایی شوند! ‏

همگان دانستند که معلمان بیش از زمانِ در ‏اختیارشان و بیش از حقوق ناچیز دریافتی‌شان، زحمت می‌کشند و شبانه‌روز به فکر تعلیم و تربیت ‏دانش‌آموزان هستند که اگر این‌گونه نبود باید چرخه آموزش در کشوری که زیرساخت لازم برای آموزش ‏مجازی را نداشته و همچنان نیز به قدر کافی ندارد، نابود می‌شد. ‏

معلمان نمادی از ایثار

سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰، بار دیگر معلمان آمدند، اما نه با گذاشتن صندلی مقابل درب اتاق، نه با نایلون کشیده و صحبت از پشت آن، نه جواب سر بالا به بهانه کرونا مثل همیشه با واژگانی لطیف‌تر از گل، با جانم و عزیزم، با مهر و محبت پدرانه و مادرانه، با صدایی به رنگ آبی آسمانی و نصایحی دلسوزانه درکلاس‌های درس حاضر شدند.

همان معلمانی که مدت‌ها مورد تیر طعنه‌ها و تهمت‌ها بودند؛ بازگشتند، اما با چشمانی کم سوتر که بگویند آموزش جریان دارد.
هر چند سوگند پزشکی نخورده اند، اما درس انسانیت خوانده اند و امروزحتی با کرونا، حتی با ضریب بالای ابتلا، حتی با داشتن بیماری‌های ریز و درشت انسان تربیت می‌کنند.

کرونا در این سال معلمی عاشق از تبار شیفتگان خدمت به نظام اسلامی را از ما گرفت. او تا آخرین لحظات حیات به یاد دانش‌آموزانش بود و شوق درس دادن داشت.

مریم اربابی از معلمان متعهد شهرستان گرمه پس از روز‌ها درگیری و جنگ با ویروس کرونا روی تخت بیمارستان با دانش‌آموزانش وداع کرد.

این معلم دلسوز گرمه‌ای که حتی از روی تخت بیمارستان هم شوق تربیت و تحصیل دانش‌آموزانش را داشت پس از ۲۲ سال خاک تخته خوردن اسیر این ویروس منحوس شد و غریبانه از کنار ما رفت و بار دیگر عشقبازی این قشر خدمتگزار را به رخ همه کشید.

وقتی گفته می‌شود معلمی شغل انبیا است یعنی معلم وظیفه سنگینی را برعهده دارد و معلمان کشور ما نشان داده‌اند در هر شرایطی این وظیفه را شناخته و به خوبی به اجرا در می‌آورند.

۱۳ نفر از جامعه فرهنگی چهارمحال وبختیاری  بر اثر ابتلا به بینماری کرونا جان خودر ا از دست دادند

فرحناز قائد امینی مدیرکل آموزش و پرورش استان چهارمحال و بختیاری گفت: ۱۳ نفر از همکاران فرهنگی این استان بر اثر ابتلا به بیماری منحوس کرونا جان خود را از دست دادند.

او با بیان اینکه: به دنبال ورود کرونا به کشور آموزش و پرورش با چالش‌های زیادی مواجه شد، اما جامعه فرهنگی اجازه نداد آموزش وتربیت تعطیل شود افزود: معلمان ما عشق و هنر را در دوران کرونا نشان دادند.

قائد امینی گفت: آموزش و پرورش درزیرساخت‌ها مشکل داشت، اما تمام همکاران ما در تلاشی یکپارچه از همه‌ی ظرفیت‌های آموزش بهره‌مند شدند و در حال حاضر می‌توانیم بگوئیم از ۲۰۷ هزار دانش آموز استان چه تعداد و در کدام مناطق نتوانستند از آموزش بهره‌مند شوند و در همین فرصت باقیمانده همکاران ما در تلاشند از تمامی ظرفیت‌ها برای آموزش آنان استفاده کنند تا پایان سال خوبی را برای دانش آموزان رقم بزنند.

او گفت: امسال خیران در طرح آجر به آجر ۲۰ میلیاردتومان برای ساخت و بازسازی مدارس در مناطق محروم اهدا کردند.

نکته دیگر :

الزامی شدن آموزش از راه دور و مجازی و الکترونیکی شدن آن، جنب‌وجوشی در میان قشر معلمان، ‏آموزگاران و اساتید دانشگاه ایجاد کرد. آنان که تا پیش از این نسبت به محتوای الکترونیکی و بهره‌گیری از ‏امکانات و تولیدات آموزشی دروس مختلف، کم‌توجه و شاید بی‌توجه بودند و یا شیوه و روش بکارگیری و ‏استفاده از آن را به خوبی نمی‌دانستند به تقلا و تلاش افتادند تا کمبود و عقب‌افتادگی خود در این بخش را ‏جبران کنند. ‏

البته این غریبگی با روش‌های آموزش الکترونیک، خاص معلمان نیست بلکه نظام آموزش و پرورش و ‏آموزش عالی هم با آن تقارب چندانی نداشت. ‏

این دفعه هم بار اصلی کار روی دوش معلمان افتاد چراکه نه مدارس و نه مناطق، ادارات کل و حتی ‏معاونت‌های سازمان‌ها و وزارت آموزش و پرورش آمادگی و توان ساخت و تولید محتوای الکترونیکی ‏آموزشی مورد نیاز پایه‌های تحصیلی مختلف را نداشتند و این بار نیز معلمان وارد میدان شدند. اما غریبگی ‏معلمان با این مهم که نتیجه یک عقب‌افتادگی تاریخی است سبب شد تا این قشر متوجه ضعف و ناتوانی ‏خود در این‌باره شود. بر این اساس دبیران، معلمان و اساتید دانشگاه‌ها با یک تلاش فشرده دست به کار ‏یادگیری فنون و روش‌های آموزش الکترونیکی شدند. ‏

درواقع کرونا این فرصت را ایجاد کرد تا همه آموزش‌دهندگان دوره‌های آموزشی در همه سطوح این الزام را ‏در خود ایجاد کنند تا با کشف کمبود‌ها و عقب‎ماندگی‌های خود، به یادگیری در این‌باره بپردازند و با تولید ‏محتوای مناسب و مفید الکترونیکی به آموزش دانش‌آموزان و دانشجویان خود بپردازند و اکنون که بیش از ‏یک سال از فراگیری کرونا در کشور می‌گذرد، از نظر کمیت و کیفیت، محتوای الکترونیکی تولید شده قابل ‏مقایسه با همه سال‌های قبل از کرونا نیست.

اکنون دیگر نباید نگران تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها از آلودگی هوا یا تعطیلات ناخواسته دیگر شد چراکه ‏سونامی کرونا سبب شد تا زیرساخت‌های آموزش مجازی و الکترونیکی در نظام آموزش و پرورش و ‏آموزش عالی فراهم شده و بهره‎برداران و بهره‌گیران از آن – معلمان، مدارس و دانشگاه‌ها – آمادگی لازم ‏برای استفاده از آن را پیدا کنند با این همه حضور در مدرسه و دانشگاه و ارتباط مستقیم با معلم و استاد با ‏هیچ پلتفرم و نرم‌افزاری جایگزین نمی‌شود و باید قدردان تلاش و زحمت همه آموزگاران و اساتید بود.

انتهای پیام/ش