به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان محمدحسین صدیقی پوراز همان انسان‌هایی است که درد دیگران را درد خود می‌داند و تا گره‌ای از کار باز نکند آرام نمی‌گیرد. او ۳۰ سال است که روز‌ها را به گره گشایی از کار مردم و شب‌ها را در چاره جویی برای رفع نیازهایشان می‌گذراند. صدیقی پور می‌گوید: کار خیر، برکت زندگی ام است. گفت و گویی کوتاه، اما دلنشین با او داشتیم
خودتان را معرفی کنید
محمدحسین صدیقی پور متولد سال ۱۳۳۲ در اصفهان هستم. شغل آزاد دارم و درحال حاضر مدیرعامل مجمع خیرین بهداشت و سلامت استان اصفهان هستم.
از چه زمانی وارد امور خیر به شکل امروزی شدید؟
پس از وقوع زلزله بم و انتقال برخی زلزله زدگان به بیمارستان الزهرا اصفهان برای کمک در بیمارستان حضور پیدا کردیم. با دیدن افراد زلزله زده تصمیم گرفتیم با تامین نیاز‌های درمانی و تهیه پتو، ویلچر، تخت و... کمکی به مصدومان بکنیم. در آن زمان دکتر معمار رئیس بیمارستان الزهرا خواهان استمرار کمک رسانی‌ها شدند و همین امر سبب شد با وجود مشقت‌های فراوان، خیریه بیمارستان الزهرا را راه اندازی کنیم و به لطف الهی تا امروز گره گشایی از قشر ضعیف جامعه دغدغه ما بوده است.
از حس و حالتان هنگام دستگیری از نیازمندان برایمان بگویید؟
خوشبختانه حس نوعدوستی و رغبت به انجام کار خیر لطفی است که خداوند بخشنده در دل من گذاشته و هر قدمی که برای رضای خدا برداشتم آثار و برکاتش را در زندگی ام احساس کردم.
به عنوان مدیرعامل مجمع خیرین بهداشت و سلامت، جمعیت خیران استان اصفهان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
قطع به یقین شمار خیران و خیریه‌های اصفهان با اختلاف بالاتر از سایر استان هاست همیاری مردم اصفهان در دستگیری از مستمندان بی نظیر است همانطور که در هشت سال دفاع مقدس از جان خود و فرزندان خود مایه گذاشتند حالا هم بیشترین سهم را در یاری رساندن به مددجویان با انفاق مالشان دارند.
مهمترین فعالیت‌ها وکار‌های خیر که در عرصه سلامت انجام داده اید چه بوده؟
در این سال‌ها با عنایت خداوند موفق به ساخت و تجهیز بیش از ۵۰۰ مرکز درمانی بهداشتی در استان شدم که تعدادی از آن‌ها در روستا‌های صعب العبور شهرستان‌هایی مثل سمیرم و فریدونشهر است.
تشکیل و همکاری مداوم با خیریه بیمارستان الزهرا، ۱۲ سال مدیرعاملی مجمع خیرین بهداشت و سلامت امام هادی (ع) و فعالیت در خیریه‌های بیمارستان‌های امین، شهید بهشتی و خورشید از اقدامات حقیر در این سال هاست.
بزرگترین کار خیری که انجام دادید و حس رضایت و شادی زیادی به شما داد چه بود؟
قطعا تماشای شادی دیگران مخصوصا وقتی خودمان هم در شادی آن‌ها سهیم باشیم بسیار شیرین و غیرقابل وصف است. به همراه جمعی از اعضای یک خیریه توانستیم تعدادی از افرادی را که حتی رویای صاحبخانه شدن را هم از سر بیرون رانده بودند صاحبخانه کنیم و همچنین ۱۶۰۰ زندانی جرایم مالی غیرعمد را آزاد کنیم.
خاطره‌ای که در ذهن شما ماندگار ماند؟
روزی همراه چند خیر سری به زندانیان زدیم پرونده خانمی را مشاهده کردیم که اعلام کردند ۱۷ سال عمر خود را به جرم مالی در بند گذرانده است. خانم زندانی پس از شنیدن این توضیح درباره خود گفت اشتباه نکنید، من ۱۷ سال و ۳ ماه و ۱۱ روز است که زندانی هستم. با شنیدن این حرف فهمیدم که ثانیه به ثانیه لحظاتی که در زندان سپری می‌شود چقدر می‌تواند سخت و طاقت فرسا باشد. با آزادی این خانم انگیزه ما برای آزادی دیگر زندانیان نیز دوچندان شد.
و سخن پایانی حاج محمدحسین صدیقی پور؟
در مسیر خدمت به خلق خانواده ام حامیان و مشوقان اصلی من هستند و من را همواره در این مسیر ثابت قدم نگه داشته اند خدا را شاکرم که بستر این شرایط برای بنده فراهم شده است. در حال حاضر در شرایط بسیار سختی قرار داریم کرونا سرسختانه جولان می‌دهد. خیرین در کاهش آسیب‌های ناشی از شیوع کرونا تاثیرگذارند. امید است به مدد خداوند و همیاری خیران بتوانیم از این گردنه نیز به سلامت عبور کنیم؛ و من الله توفیق
انتهای پیام/ش
