پگاه معصومی کارگردان و بازیگر تئاتر درباره مشکلات تئاتر خیابانی به خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: متاسفانه نمایشهای خیابانی منحصرا در جشنوارهها اجرا میشود. همچنین تعداد اندکی از مردم و اهالی تئاتر میتوانند این نمایشها را ببینند. پس بهتر نیست که این نمایشها وارد محله ها، میادین و مناطق مختلف شهری شوند و به اجرا بپردازند؟ بنابراین مسئولان در مشاغل مختلف، میتوانند این گروهها را حمایت کنند که مجالی بیشتر برای دیده شدن آنها فراهم شود. چراکه رسالت تئاتر خیابانی مردمی بودن آن است.
وی در ادامه درباره تفاوت تئاتر صحنهای و خیابانی اظهار کرد: سال گذشته به دلیل شرایط کرونایی، حدود ۱۰ جشنواره مختص نمایشهای خیابانی برگزار شد، اما این نمایشها از حمایت اجرای عموم در محله ها، خیابانها و میادین باز مانده اند. همچنین نمایشهای خیابانی هیچ وقت نتوانستند همچون اجراهای صحنهای زمان و مکان مشخص برای اجراهایشان در نظر بگیرند. در نتیجه این موضوع نشان میدهد که نمایش خیابانی از دید اهالی صاحب نظر و مدیران، بی نصیب بوده است.
معصومی درباره حمایت ارگانهای متفاوت از تئاتر خیابانی تصریح کرد: سالهای گذشته ارگانهایی همچون شهرداری، میراث فرهنگی، حوزه هنری و اداره ارشاد ارتباط نزدیکی با این گروهها داشته اند، اما باز هم گروههای نمایش خیابانی نیاز به حمایت بیشتری دارند.
وی با اشاره به یکسان بودن تئاتر صحنهای و خیابانی مطرح کرد: تئاتر صحنهای و خیابانی، هر دو تئاتر هستند. عدهای در قالب بازیگر، نویسنده، کارگردان، آهنگساز یا نوازنده وغیره برای آن وقت میگذارند؛ بنابراین نمیتوان گفت یکی بر دیگری ارجحتر و در اولویت است، اما در نمایش خیابانی به دلیل حجم کم دکور، فاقد طراحی نور و دیگر نکات، سبکتر از نمایشهای صحنهای است. این در حالی است که نمایش خیابانی را میتوان در هر مکانی اجرا کرد؛ در نتیجه همین مسائل نمایش خیابانی را از تئاتر صحنهای متمایز کرده است.
معصومی از فعالیت هنری خود در دوران کرونا گفت: سال گذشته دو نمایش خیابانی کار کردم. نمایش «صلح آسمانی» که در جشنواره سردار آسمانی پذیرفته شد. همچنین کارگردانی نمایش «پروانههای منتظر» به نویسندگی فرزاد لباسی را بر عهده داشتم. نمایش «پروانههای منتظر» در جشنواره بین المللی تئاتر مقاومت نیز شرکت داده شد.
این کارگردان تئاتر در پایان گفت: در این مدتی که چتر ویروس منحوس کرونا بر سر تئاتر در هر دسته و شاخهی آن افتاده است، امیدوارم هنرمندان بیش از پیش مورد حمایت قرار گیرند. زیرا حرفهی اصلی خیلی از هنرمندان فقط تئاتر است و از این طریق امرار معاش میکنند.
انتهای پیام/