روزی روزگاری کارخانه آرد

دشت قزوین دارای گندم‌زار‌های وسیعی بود و حضور کارخانه «آرد ماشینچیان» با استفاده از ماشین‌آلات وارداتی از آلمان سبب بالا بردن توان صنعتی شهر و جذب نیرو‌های کار و نقشی موثر در زندگی مردم داشت. تولید این کارخانه بعد از دهه 30 شمسی رفته رفته کاهش پیدا کرد و بدلیل مشکلات سیاسی و اقتصادی که در کشور بوجود آمده بود، کارخانه از کار بازایستاد. این بنای تاریخی با توجه به ارزش معماری، موقعیت و فضای خاص آن قرار بود در دهه ۸۰ و ۹۰ شمسی به عنوان موزه، مرمت و احیا شود، اما اکنون جولان‌گاه معتادان شده است و نقطه به نقطه این مکان از آهن‌های باقیمانده‌اش گرفته تا تیر‌های چوبیِ سقف‌ها، مورد سرقت کارتن‌خواب‌ها قرار می‌گیرد.