عجیب‌ترین دفاعیات در دادگاه که باورشان سخت است
بعضی از دفاعیات دادگاهی بسیار هوشمندانه هستند؛ در حالی که بعضی دیگر احمقانه و حتی گاهی عجیب اند.
به گزارش خبرنگار حوزه حوادث و انتظامی گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی بحث دفاعیات جنایی در میان باشد، شما باید هوشمندانه عمل کنید. برای مثال، اگر قرار است با یک وکیل خشونت خانگی کار کنید، باید تا جایی که می‌توانید مدرک و اطلاعات جمع کنید تا بتوانید استراتژی‌های مختلف را کشف کنید؛ به این ترتیب قاضی به نفع شما حکم خواهد داد.
هرچند، همه باهوش نیستند! با اینکه در حال حاضر حدود ۷۵۹۸۰۰ وکیل در آمریکا مشغول به کار هستند (بسیاری از آن‌ها وکیل پرونده‌های خشونت خانگی هستند)، باز هم بعضی افراد ترجیح می‌دهند مسئولیت دفاع از پرونده جنایی‌شان را خود به عهده بگیرند و به این ترتیب در دادگاه خود را نادان جلوه می‌دهند.
در این جا سه مورد از این دفاعیات که ذهن را متعجب می‌کنند، می‌خوانیم.
اسب مست بود، نه من!
تریسی ندین الن برگ، یک بار وقتی مست بود، اسبی را دزدید. وقتی پلیس در این باره از او بازجویی کرد، او قسم خورد هشیار بوده و حتی تا جایی پیش رفت که اسب را به خاطر رفتار غیرعادی اش مقصر دانست. او برای دفاع از خود ادعا کرد این اسب بوده که مست بوده، نه او! البته که این روش جواب نداد و پلیس رفتار او را بی نظمانه دانست.
بیشتر بخوانید
دفاع ماتریکس
در سال ۲۰۰۲، تاندا لین انسلی از شهر همیلتون ایالت اوهایو به صاحب خانه اش از پشت شلیک کرد. او با این موضوع مشکلی نداشت؛ زیرا به پلیس گفت: "در ماتریکس، جرم‌های زیادی مرتکب می‌شوند. " وکیل مدافع او از این ادعا استفاده کرد تا ثابت کند موکلش دارای جنون است (یکی از روش‌هایی که بسیار در دفاعیات استفاده می‌شود) و فکر می‌کرده صاحب خانه اش در حال شست و شوی ذهنی او بوده است. روش آن‌ها جواب داد و انسلی بی گناه اعلام شد. رکورد دیگری برای استفاده از روش ماتریکس ثبت نشده است. به امید اینکه در آینده نیز کسی از این راه برای دفاع از خود استفاده نکند.
تقصیر دوقلوی بدجنس است
در سال ۲۰۰۳، پلیس مچ آقاس راج ۲۷ ساله از مالزی را زمانی گرفت که مشغول معاملات غیرقانونی مواد مخدر بود، اما مشکل کار این جا بود که آقای راج یک برادر دوقلو نیز داشت و در دادگاه انگشت اتهام را به سمت او دراز کرد. هرچند، برادرش نیز دوباره تقصیر را گردن راج انداخت. ماموران در نهایت آن‌ها را آزاد کردند؛ به خاطر این که نمی‌توانستند تشخیص دهند مجرم واقعی کدام یک از آن هاست.
انتهای پیام/
