چرا خطا در علم خداوند راه ندارد؟ +صوت

تفسیر آیه ۵۲ سوره طه

وقتی فرعون از حال اقوام قبلی ومردگان پرسید، موسی (ع) با اینکه می‌توانست به تفصیل جواب دهد، امّا، چون می‌دانست مردم نسبت به نیاکان خویش غیرت و حساسیّت دارند، در جواب آنان کلّی گویی کرده و به اجمال، علم آن را به خداوند احاله داد تا هم به «قَوْلاً لَیِّناً» عمل کرده باشد و هم وسیله‌ای برای بهانه و اشکال به دست آنان نداده باشد.

پیام‌های آیه ۵۲ سوره طه

۱-انبیا هر چه را نمی‌دانستند، یا گفتن آن را به صلاح نمی‌دانستند، علم آن را به خداوند نسبت می‌دادند. «عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی»

۲-مربّی باید با سیاست، بعضی پاسخ‌ها را کلّی و یا با سکوت جواب دهد تا بحث منحرف نشده و دستاویز دشمن نگردد. «عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی»

بیشتر بخوانید

۳-در تشکیلات الهی، همه چیز حساب وکتاب دارد. «فِی کِتابٍ»

۴-کتاب الهی بسیار با عظمت وبزرگ است. «کِتابٍ» نکره آمده است.

۵-در علم خداوند خطا راه ندارد. «لا یَضِلُّ رَبِّی وَ لا یَنْسی» (سهو و خطا در مورد کسانی است که واقعیت را نمی‌دانند، امّا در مورد خداوندی که ظاهر و باطن هر چیز را همان گونه که هست می‌داند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.)

۶-علم انسان دو آفت دارد؛ یا از ابتدا اشتباه می‌فهمد و حقیقت را گم می‌کند و یا بعد از فهمیدن فراموش می‌کند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. «لا یَضِلُّ رَبِّی وَ لا یَنْسی»

۷-کسی حقّ ربوبیّت دارد که انحراف و فراموشی در او راه نداشته باشد. «لا یَضِلُّ رَبِّی وَ لا یَنْسی»

انتهای پیام/