به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در ابتدا، ۶۴ روز سوار بر هواپیما بدون اینکه برای یک لحظه به زمین بیایید، بسیار غیرممکن به نظر می‌رسید. حتی اگر ممکن باشد نیز هیچکس دوست ندارد برای بیش از دو ماه در آسمان باشد.

اما دو خلبان دقیقاً همین کار را کردند و ماجرا از یک برنامه تبلیغاتی در سال ۱۹۵۸ آغاز شد.

در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با ماجرای طولانی‌ترین پرواز تاریخ و واقعیاتی جالب در مورد آن آشنا کنیم.

این ماجراجویی به لطف یک هتل کساد آغاز شد

از آنجایی که هتل هاسیندا (Hacienda) فاصله زیادی از دیگر اقامتگاه‌های تفریحی داشت، مشتری چندانی نداشت، یا بهتر است بگوییم نه به اندازه‌ای که مالکان آن انتظار داشتند. همچنین آن‌ها دیگر ایده‌ای برای تبلیغ هتل خود نداشتند، اما یک تعمیرکار ماشین‌های خودپرداز به نام باب تیم با یک ایده خارق العاده برای ثبت طولانی‌ترین پروز تاریخ به سراغ آن‌ها آمد. هدف این بود که رکورد قبلی در این زمینه که ۵۰ روز بود شکسته شود. در قبال دریافت ۱۰۰،۰۰۰ دلار که باب از مالکان هتل گرفتّ، او نام هتل هاسیندا را روی هواپیمای خود نقش بسته و ماجراجویی خود را آغاز کرد.

صندلی کمک خلبان برداشته شد

برای اولین پرواز تاریخی، یک هواپیمای Cesena ۱۷۲ خریداری شده و باب تیم همراه با جان کوک به عنوان خلبان سوار آن شدند. اما این هواپیمای کوچک مناسب چنین ماموریتی نبود و به همین دلیل این دو ماجراجو تغییراتی را در ساختار هواپیمای تاریخ ساز خود ایجاد کردند. در قسمت پشت خلبان یک فضای خالی برای استراحت کردن و پهن کردن تشک تعبیه شد تا هر یک از خلبان‌ها پس از ۴ ساعت خلبانی بتوانند استراحت کنند و بدین ترتیب به شکل نوبتی به هدایت هواپیما بپردازند. یک روشویی نیز به فضای داخلی هواپیما اضافه شد تا باب و جان بتوانند خود را تمیز نگه دارند. موتور‌ها نیز تعویض شد و موتور‌های جدیدی کار گذاشته شد که می‌توانستند سوخت بیشتری در خود جای دهد. آن‌ها ماجراجویی خود را در روز ۴ دسامبر آغاز کردند. در ابتدا آن‌ها تنها بر فرار لاس وگاس پرواز می‌کردند تا در صورت بروز مشکلی بتوانند فرود بیایند. اما در ادامه پروازشان را بر فراز بیابان‌های کالیفرنیا و آریزونا ادامه دادند.

بیشتر بخوانید

هواپیما باید سرعت خود را با یک وانت حامل سوخت تنظیم می‌کرد

از آنجایی که آن‌ها می‌خواستند بیش از ۵۰ روز در آسمان بمانند بدون آن که حتی برای لحظه‌ای روز زمین فرود بیایند، باید راهی برای سوختگیری پیدا می‌کردند. اما برای این کار خبری از پنل‌های خورشیدی و سوختگیری در آسمان نبود. در واقع آن‌ها در ارتفاع پایین و متناسب با سرعت یک وانت حامل سوخت پرواز می‌کردند و با تنظیم کردن سرعت خود، سوختگیری را انجام می‌دادند. آن‌ها از این طریق هم سوختگیری کرده و هم غذای روزانه خود را که توسط آشپز‌های هتل هاسیندا تهیه شده بود دریافت می‌کردند. این پروسه تنها ۳ دقیقه طول کشیده و روزی دو بار انجام می‌شد.

آن‌ها نزدیک بود در ثبت رکورد جدید شکست بخورند

کریسمس بدون مشکل خاصی گذشت، اما دو خلبان باید خود را به هر شکل ممکن، مشغول و سرگرم نگه می‌داشتند. ازاین رو خواندن کتاب‌های کمیک و حرکات ورزشی و ترانه خواندن به بخشی از فعالیت‌های روزمره آن‌ها تبدیل شده بود. اما بعد از مدتی، صدای موتور، تنهایی و خستگی بر باب و جا نمستولی شد.

در واقع در روز سی و پنجم، یکی از آن‌ها هنگام هدایت هواپیما به خواب رفته و هواپیمای آن‌ها نزدیک بود سقوط کند، اما خوشبختانه اتوپایلوت فعال شده و علاوه بر زنده ماندن این دو، شرایط برای شکستن رکورد طولانی‌ترین پرواز تاریخ نیز مهیا شد.

در روز سی و نهم نیز ژنراتور از کار افتاده و در نتیجه هیچ نور، گرما و اتوپایلوتی کار نمی‌کرد. اما دو خلبان ماجراجو تسلیم نشده و می‌دانستند که باید تنها چند روز بیشتر دوام بیاورند تا رکورد طولانی‌ترین پرواز تاریخ را از آنِ خود کنند.

هیچ کس تاکنون موفق به شکستن رکورد آن‌ها نشده است

بعد از ۱۱ روز دیگر، در روز پنجاهم که مصادف با ۲۳ ژانویه بود، هاسیندا رکورد طولانی‌ترین و بی وقفه‌ترین پرواز تاریخ را شکست. اما علیرغم چالش‌های جسمی و ذهنی که دو خلبان با آن مواجه شدند، باب و جان می‌خواستند اطمینان یابند که این رکورد به اندازه کافی باقی بماند و دو هفته دیگر نیز به آن اضافه کردند تا به عدد ۶۴ روز پرواز بی وقفه رسیدند. در ۷ فوریه ۱۹۵۹ و بعد از ۶۴ روز و ۲۲ ساعت و ۱۹ دقیقه و پرواز به طول ۱۵۰،۰۰۰ مایل، هواپیمای هاسیندا به زمین نشست و این رکورد تا به امروز همچنان پابرجاست.

منبع:روزیاتو

انتهای پیام/