به گزارش خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر به دنباله تجربه‌ای منحصر به فرد و آشنایی با رسوم عجیب و غریب هستید، در اینجا می‌تونید بهترین نمونه آن‌ها را که در کشور اندونزی برگزار می‌شوند پیدا کنید.

کشور اندونزی با رسم و رسوم‌های عجیب، غریبه نیست و قسمت‌های مختلف این کشور فرهنگ و آیین منحصر به فرد خودش را دارد. از جمله رسومی که برای قرن‌ها برگزار شده اند و حتی اکنون نیز مردمان این کشور به برگزاری آن‌ها می‌پردازند. اگرچه برخی از آن‌ها جذاب و شگفت و انگیز است، بعضی از آن‌ها ممکن است ترسناک و عجیب باشد.

مرگ به معنای خداحافظی نیست

مردمان توراجا معتقند ممکن است فردی که می‌میرد جسدش پوسیده شود، اما روح او تا زمانی یک مراسم تدفین بزرگ ترتیب داده نشود، همچنان باقی خواهد کرد. در ابتدا شاید تصور کنید این مراسم که رامبو سولو باید غم انگیز باشد، اما مردمان تورجا آن را به شکل یک جشن برگزار می‌کنند چرا که روح را یه مقصد نهایی زندگی منتقل می‌کنند.

اما یک مراسم بزرگ، پول زیادی هم می‌خواد که توراجا هم چند سال برای جمع آوری آن صرف می‌کنند. در این سال‌ها آن‌ها به شخصی که فوت شده مثل یک بیمار مراقبت می‌کنند و به او غذا می‌دهند. اگرچه این موضوع برای ما عجیب است، اما برای توراجا‌ها این رسم بسیار معمول است.

مجسمه برای درگذشتگان

تائو تائو مجسه‌ای است که از جنس چوب یا بامبو به یاد متوفی ساخته می‌شود. توراجا‌ها معتقدند که روح افراد مرده از طریق این مجسمه‌ها به زندگی ادامه می‌دهد و محافط مقبره و ناجی زندگان خواهند شد.

نبش قبر مردگان

رسوم عجیب مردم توراجا به همین جا ختم نمی‌شود و آن‌ها پس از مرگ هم دوباره متوفی را از قبر بیرون می‌شکند. این رسم به منظور ادای احترام حتی با گذشت مدت‌ها از زمان مرگ، همچنان برگزار می‌شود. هر سه سال یک بار، اجساد از خاک بیرون آورده می‌شوند و دوباره لباس‌هایی را به تن آن‌ها می‌کنند. بعد از این مراسم آن‌ها با جسد متوفی عکس می‌گیرند و دوباره او را در خاک می‌گذارند.

دفن نوزاد‌ها در سوراخ درخت‌ها

از نظر توراجا‌ها نوزادانی که زیر شش ماه سن دارند، مقدس هستند. پس اگر بچه‌های آن‌ها قبل از رسیدن به سن شش ماهگی بمیرند دور آن‌ها برگ‌هایی می‌پیچانند و آن‌ها را در سوراخ درخت‌ها قرار می‌دهند. اگرچه این رسم در حال از بین رفتن است، این قبرستان نوزادان را هنوز هم می‌توان در اندونزی پیدا کرد.

لباس گاومیش آبی

هر فرهنگ و مذهبی شیوه منحصر به فرد خود را در نمایش تعلق خاطر به خدایشان دارند. برخی از طریق عبادت، برخی ازطریق مراقبه و گاهی هم از طریق قربانی کردن. اما این رسم عجیب در اندوزی به پوشییدن لباس بوفالوی آبی منجر می‌شود. در هر ماه سورو (اولین ماه از گاه شماری جاوه ای)، افرادی با ظاهر گاومیش آبی در خیابان‌ها حرکت می‌کنند. مردانی که خود را به وسیله نفت و یا ذغال سیاه می‌کنند و یک شاخ و زنگوله را به سر و گردن خود آویزان می‌کنند. این کار روشی است برای درخواست باران برای محصولات و از آنجایی که گاومیش آبی به دلیل قدرت زیادش در کشاورزی استفاده می‌شود، نمادی برای این آیین شده است.

قدرت‌های فرا انسانی

هنر‌های رزمی دیباس، که ازاستان بانتن در اندونزی سرچشمه می‌گیرد، بر روی افزایش تحمل درد متمرکز است. اجرا کننده این آین باید ورود شمشیر و خنجر به بدنش را تحمل کند. همچنین دیگر توانایی مثل خوردن آتش، جویدن شیشه و فرو کردن سوزن در بخش‌های مختلف بدن از جمله صورت باعث تعجب شما خواهد شد. این اقدامات معمولا ردی روی بدن آن‌ها نمی‌گذارد و متعتقدند به این دلیل است که برای خدای خود قربانی می‌کنند.

سوزاندن کشتی

ده‌های قبل گروهی از مهاجران چینی از منطقه فوجیان، با یک قایق چوبی محل زندگی خود را ترک می‌کنند به دنبال زندگی بهتری می‌روند. آن‌ها در نهایت به مکانی نامعلوم می‌رسند و برای نشان دادند عزم و اراده شان تصمیم میگیرند کشتی خود را بسوزانند که هیچگاه به زادگاهشان باز نگردند. این رویداد تاریخی هر ساله به عنوان یک جشن برگزار می‌شود.

منبع:Trip Cnavas

گزارش از امیر محمد درویشی

انتهای پیام/