به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از جا‌های دیدنی گیلان که کمتر درباره‌اش شنیده‌ایم، دریاچه بره سر است. دریاچه‌ای که در دل جنگل قرار گرفته و همین باعث شده قشنگی‌هایش دوبرابر شود. بره‌سر از جنوب به ییلاق زیبای استل‌سرا یا استخرسرا و ویستان می‌رسد.

فاصله این دریاچه تا رودبار ۵۶ کیلومتر، یعنی کمتر از یک ساعت و نیم است. از رشت تا این منطقه هم یک ساعت و ۵۰ دقیقه فاصله است، یعنی ۹۰ کیلومتر. اگر از تهران راه بیفتیم، حدود ۴ساعت و نیم رانندگی در پیش داریم.

مسیر رسیدن به این مقصد تماشایی (البته در شرایط مناسب سفر بدون کرونا)، اتوبان قزوین – رشت است.به طوری که بعد از رسیدن به لوشان، مسیرمان را باید تغییر دهیم و تابلوی داماش را دنبال کنیم. از لوشان تا جیرنده ۴۲ کیلومتر و تا روستای داماش ۴۰ کیلومتر است.

اگر هوس چنین سفری کردیم، بهتر است با ماشین دودیفرانسیل حرکت کنیم که به مشکل نخوریم. تابلو‌های راهنما در این مسیر زیاد نیستند؛ هر جا شک داشتیم، بهتر است از محلی‌ها راه درست را سوال کنیم.

اگر از رشت بخواهیم به بره‌سر برویم، بعد از رستم‌آباد باید به‌سمت توتکابن حرکت کنیم؛ یکی از مناطق بکر شمال ایران. به این ترتیب به سندس، حاجی‌ده، سیاه‌رود، بره‌سر و بعد به ویستان می‌رسیم. این مسیر آسفالت است و زیبایی‌های خودش را دارد.

همین سختی‌های رسیدن به دریاچه بره سر است که باعث شده اثری از زباله در آن حوالی نباشد و زیبایی بکرش را حفظ کند. بره سر به درفک هم نزدیک است.

دریاچه ویستان، به استخر ویستان، دریاچه بره سر و دریاچه یسان هم معروف است. این استخر طبیعی احتمالا بر اثر زلزله به‌وجود آمده و آبش از کوه‌های اطراف و چشمه‌ها تامین می‌شود، درست مثل بیشتر دریاچه‌ها. طولش حدود ۲۳۰ متر است و پهنایش ۱۰۰ متری می‌شود. عمقش هم کم نیست، ممکن است تا ۱۰۰ متر برسد.

این دریاچه از دو طرف به کوه‌های پوشیده از درخت می‌رسد و از دو طرف دیگر به تپه‌های سرسبز و دشت‌های چشم‌نواز. اطراف استخر ویستان پر است از درختان بلوط، راش، بید، و البته گل‌گاو‌زبان، شیرین‌بیان، لاله کوهی و نی.

طبیعت اینجا به اضافه دام‌هایی که دشت‌های فراخ را برای چرا پیدا کرده‌اند، باعث شده عسل مرغوب و لبنیات باکیفیتی را در این منطقه پیدا کنیم. به این فهرست باید تمشک، ازگیل، زالزالک، سیب، گلابی و گردو را هم اضافه کنیم.

یکی از صدا‌هایی که سکوت دریاچه را می‌شکند، صدای پرنده‌هاست. درخت‌های آن حوالی مثل کبک، قمری، تهیو و بلدرچین و موش‌خرما، گراز و روباه هم باعث شده در اینجا تنها نباشیم.

این منطقه کوهستانی، بهار‌های خنکی دارد و تابستان‌های گرم و ملایمی. اول پاییز هم این منطقه خیلی زیباست؛ ولی از نیمه پاییز به بعد سرما فرا می‌رسد و باید قید زمستان‌های سرد و کوهستانی‌اش را بزنیم.

اگر آخر‌های بهار و اول تابستان به این منطقه سفر کنیم، در داماش هم توقف داشته باشیم بد نیست. از بره سر تا داماش ۶ کیلومتر مسیر خاکی‌ است. داماش که به آب معدنی‌اش هم معروف است، در تیرماه، میزبان سوسن‌های سفید است. این گل‌های سفید در دنیا کم‌نظیرند. وقتی شکوفه می‌کنند، جشنواره شروع می‌شود و مردم با لباس‌های محلی در بازارچه‌ها خوش می‌گذرانند.

انتهای پیام/