به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،مهرماه که به نیمه رسیده بود ماهیگیران شمالی تور‌های خود را به آب انداختند و امید داشتند روزیشان در آب‌های کف آلوده خزر گم نمی‌شود، اما این روز‌ها تور‌ها که از آب بیرون کشیده می‌شوند نه خبری از انبوه ماهیان است، نه خبری از بالا و پایین پریدن ماهی ها در ساحل ماسه ای و برق زدن فلس‌های روشن زیر نور آفتاب سرد زمستانی. 

چشم‌های ماهیگیران شمال مدتهاست دیگر نمی‌خندد، بوی ماهی دیگر نمی‌پیچد، انگار خزر این روز‌ها با صیادان قهر است، صیادانی که صبورانه در موازات موج‌های بی قرار دریا قدم می‌زنند تا تور‌ها بالا بیایند اما با دیدن تور‌های خالی، شادی در دلهایشان ته نشین می‌شود، دریای آبی خزر این روز‌ها برای ۴ هزار و ۲۰۰ ماهیگیر مازندرانی غریبه شده است، ماهیگیران با سابقه، از بی سابقه بودن قهر خزر می‌گویند، آن‌ها می‌گویند در چند دهه فعالیتشان هیچگاه دریا اینقدر فقیر نبوده است.

پای آلودگی در میان است

کمی آن سوتر از ساحل دریا، در رودخانه چرخه حیات ماهی‌ها در حال ایستادن است؛ آلودگی‌هایی که سیاه نیستند، اما روزگار رودخانه ها را سیاه کردند و داغ بر دل ماهی و ماهیگیر نشاندند، ماهی‌های بیچاره ای که برای تخم گذاری دل به رود‌ها میزنند غافل از اینکه رودخانه‌ها دیگر امانت دار خوبی نیستند.

سالهای گذشته اینگونه نبود خبرها را که می خوانم فقط سخاوتنمدی دریا را می بینم " صیادان مازندرانی پارسال ۷ هزار تن ماهی صید کردند که در مقایسه با سال ماقبل آن حدود ۲۰۰ درصد افزایش را نشان می‌داد"  اما امسال...

اسحاقی مدیر کل شیلات مازندران می‌گوید: میزان صید ماهیان سفید و کفال و کپور از دریای خزر، بهمن امسال در مقایسه با مدت مشابه پارسال ۲۵ درصد کاهش داشته است و انگشت اتهامش را به سمت آودگی رودخانه ها نشانه می رود.

او منبع آلودگی رودخانه‌ها را آلودگی‌های صنعتی، خانگی، سموم کشاورزی و ورود لایه‌هایی از معادن به مصب رودخانه‌ها می‌داند و می‌گوید: این عوامل باعث می‌شود ماهی‌ها به خصوص ماهی‌های سفید و کپور  برای  تخم ریزی وارد رودخانه‌ها نشوند که این خود باعث کاهش صید می‌شود.

او می گوید حدود ۸۰ درصد ماهیان دریای خزر رود کوچ هستند و برای تخم ریزی باید به رودخانه‌ها مهاجرت کنند اما  برداشت بی رویه شن و ماسه، ساخت و ساز‌های غیرمجاز در حاشیه رودخانه‌ها، مسیرمهاجرت آنها را تغییر و   زیستگاه‌های طبیعی آنان را تخریب کرده است.

۳۰۰ درصد گرانی

بازار ماهی هم انگار کرونا زده شده و نفس نفس می‌زند، در روز‌هایی که بوی عید و تدارک سبزی پلو با ماهی می آید اثری از پر بودن سبد ماهی فروشان نیست. در پیچ بازار از صدای "بیا بیا ماهی تازه و ارزان دارم"  خبری نیست اگر هم باشد دیگر ارزان نیست. دریا که بخشنده نباشد همین می‌شود خشک و‌ تر باهم می‌سوزند؛ دل ماهی، تورماهیگیر، سبد ماهی فروش وسفره مردم...

ماهی فروشان می گویند باتوجه به کاهش صید، ماهی‌هایی که سال قبل هر کیلو ۱۸ تا ۲۰ هزار تومان فروخته می شدند امسال  ۵۰ تا ۶۰ هزارتومان  شده است و مردم هم توان مالی ندارند ماهی را سر سفره های خود ببرند.

سفید بختی صیاد در گرو پاکی رودخانه‌ها

به سختی می توان باور کرد حال ناخوش صیادان و ماهی فروشانی که 6 ماه سال صبر می کنند تا 6 ماه دیگر سال سهم خود را از دریا بگیرند اما دریا روی خوش نشان نمی دهد، داستان سیاه بخت شدن صیادان و بازاریان و ماهیان دریا  در سرزمین آب ها را باید در آب جستجو کرد ، آب هایی که دیگر مایه حیات نیستند، آب هایی که باید برایشان چاره ای کرد تا دریا و ماهی کاملا نمیرد.

 این را مومنی رئیس شرکت تعاونی صیادی محمودآباد می‌گوید و ادامه می دهد: رودخانه ها به عنوان شاخه های حیات موجودات مانند امانتی سپرده شده در دستان ما بودند اما حالا به کابوسی برای  همه تبدیل شده اند.

می گوید رودخانه های مازندران تا همین چند سال پیش منبع توليد و تامين ماهی برای روستاییان و بارور کردن شاليزارها بودند و حرمت داشتند اما سال ها است شده است مجراهای روباز فاضلاب های خانگی و شهری و صنعتی و  در آخر  از مردم می خواهد با رودخانه ها مهربان باشند و  مسئولان هم دلسوز باشند برای رودخانه و دریا که اگر نباشند سال های بعد نه رودخانه ای می ماند نه دریایی، نه ماهی  نه ماهیگیر.

گزارش:هدیه سعیدی فر

انتهای پیام/س