به گزارش خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «بی همه چیز» با حضور پرویز پرستویی، محسن قرایی، باران کوثری، جواد نوروزبیگی و جمعی از اهالی رسانه برگزار شد.

انتظار ده ساله برای ساخت «بی همه چیز»

در ابتدا محسن قرایی درباره  اقتباس از نمایشنامه «ملاقات بانوی سالخورده» برای ساخت این فیلم گفت: تقریبا ده سال بود که قصد ساخت این فیلم را داشتم، اما از آنجایی که فیلم سختی بود امکان ساخت برای اولین فیلمم نبود و به به فیلم سومم تبدیل شد. این متن  را هم از زمان دانشجویی خوانده بودم و دوستش داشتم.

وی در خصوص کوچ از ساخت فیلمی ملتهب و شهری (سد معبر) به فیلمی با ژانری کاملا متفاوت‌تر (بی همه چیز) گفت: اساسا اعتقاد ندارم که فیلم ها باید در تداوم هم باشد. تمایل دارم ژانر‌های مختلفی را تجربه کنم.

قرایی اظهار کرد: فیلمساز نمی‌تواند مدعی شود که فیلمش با جامعه اطرافش در ارتباط نیست، من چیزی را که در اطرافم میبینم به تصویر می‌کشم و آدم‌های مختلف نگاه های مختلفی  نسبت به اطرافشان دارند.

پرویز پرستویی درباره چرایی قبول کردن این نقش بیان کرد:  کاری را که دوست نداشته باشم قبول نمی‌کنم، ضمن اینکه محسن را از سال‌ها پیش می‌شناسم. همچنین متن هم باعث شد ترغیب شوم که در آن حضور پیدا کنم.

وی در پاسخ به این سوال که آیا به نظر شما شخصیت امیر قصه مقصر بود یا خیر، اظهار کرد: یک جا‌هایی مقصر است و برخی جا‌ها مقصر نیست و همه این‌ها بستگی به شرایطی دارد که در آن زندگی کرده و یا به او تحمیل شده است.

پرستویی عنوان کرد: پایان بندی برای امیر را خیلی دوست داشتم. یکی از چیز‌هایی که من را به این وا می‌دارد تا هر هفته از شهر بیرون بزنم، به این خاطر است به کسانی سر بزنم که شناسنامه ندارند و داد بزنم این‌ها جزو هشتاد میلیون هستند. روزی که قصه را خواندم، احساس کردم زندگی من مثل امیر است، به چه کسی باید اعتماد کرد، چه باید کرد؟ چرا هر روز ناهنجاری و بی عدالتی می‌بینیم، چرا به جایی می‌رسیم که سکوت می‌کنیم، چقدر ضربه از دنیای مجازی خورده‌ایم. من گوشم را بستم و فکر کردم اگر تحت تاثیر قرار بگیرم باید بگذارم بروم، ولی من اهل رفتن نیستم با گفتن این حرف‌ها برخی فکر می‌کنند ما ریاکاریم، ولی عیبی ندارد من این ریاکاری را دوست دارم. من، امیر و اتفاقات این فیلم را در جامعه خودمان می‌بینم.

خوشحالم که کم کارم

این بازیگر درباره پررنگ شدن انجام کار‌های خیر، اجتماعی شدن و کم رنگ شدن بخش بازیگری اش گفت: وظایف اجتماعی ما از زمانی شروع شد که سیل آمد، زلزله آمد و... و مسئولان توجهی به آن نکردند و ما سعی کردیم به عنوان هنرمند هرکاری می‌توانیم انجام دهیم و این‌ها هیچ ربطی به کم کاری من در بازیگری ندارد و اصلا خوشحالم که کم کارم.

پرستویی در خصوص علاقه به پایان بندی برای نقش امیر گفت: خیلی دوست داشتم، همیشه و هرروز دلم می‌خواهد از این شهر بیرون بزنم و به افرادی برسم که نان شب ندارند، سرپناه ندارند تا در آن زندگی کنند، بی عدالتی می‌بینند و...  متاسفانه هرچه هم داد می‌زنیم به جایی نمی‌رسد. امیر قصه فیلم در شرایط امروز را می‌بینیم.

در ادامه باران کوثری بیان کرد: ایفای برخی نقش‌ها در زندگی هنری کمتر پیش می‌آید و این یکی از آن نقش‌ها بود که قبول کردم.

جواد نوروزبیگی درباره جدایی شهاب حسینی از این پروژه بیان کرد: در کل دلم نمی‌خواهد در این باره صحبت کنم، ولی یک بحث داخلی بود.

بیشتر بخوانید:

• چراغ جشنواره فیلم فجر با «رمانتیسم عماد و طوبی» روشن شد

انتهای پیام/