به گزارش خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، طبیعت بکر، درختان کوتاه و بلند، خنکای نسیم و صدای چهچه پرندگان کوچک و بزرگی که فارغ از دنیا در دل سبز جنگل می‌خوانند، روح را تازه می‌کند، اما از وقتی که بشر پا به دنیا گذاشت، تصمیم گرفت همه چیز را به تسخیر خود درآورد.

احداث جاده، ساخت خانه‌ها و باغ‌های کوچک و بزرگ بر دامن سبز جنگل، استقرار دکل‌های مخابراتی و پایه‌های برق و... همه و همه اتفاقاتی است که خالی از پیامد‌های منفی نیست.

وقتی که خود را در طبیعت دیدم، صدایی از خودرو‌ها و هیاهوی شهری نبود، آلودگی هوا در آنجا جایی نداشت، صدای بوق و سروصدا شنیده نمی‌شد، من بودم و خدای خودم و طبیعتی که هدیه‌ای از خداوند برای بندگان بود، زیر سایه درختان به هم تنیده که از لا به لای شاخ و برگ آن‌ها خورشید صبحگاهی خودنمایی می‌کرد، قدم می‌زدم.

بوی خاک باران زده، قطرات شبنم که با جست و خیز پرنده‌ها بر چهره ام می‌نشست و بوی بلوط تازه مرا به بهشتی بی نظیر در روستای رپی از توابع شهرستان اندیکا برده بود. مردمانی که آنجا زندگی می‌کردند بی ریا و ساده و به دامپروری مشغول هستند و دغدغه مردم شهر را ندارند، دغدغه دود و آلودگی هوا و...، اگرچه امکانات آنجا کم است، ولی هوای پاک و زندگی ساده را به مشکلات شهرنشینی نمی‌فروشند.

صدایی در گوشم پیچید، لشکری از ماشین آلات راهسازی به صف شده بودند، با چنگال‌های تیز و بی رحم بر دل کوه‌هایی که ریشه درختان سرسبز و تنومند را در دل می‌پروراندند، حمله می‌کردند، آه و ناله‌ای سوزان از درختان بلند می‌شد و جسم بی جانشان بر زمین می‌افتاد، سرسبزی در منطقه کمرنگ و کمرنگ‌تر می‌شد، همه جا رنگ خاک گرفته بود و مرگ درختان و ریه‌های سبز طبیعت به دل چنگ می‌زد، گونه‌های زیستی و جانداران یکی پس از دیگری آواره می‌شدند، می‌گفتند می‌خواهند جاده سازی کنند، اما به چه قیمتی؟

دستی گرم بر شانه ام نشست، از خیالم بیرون زدم و متوجه شدم هر آنچه دیده بودم واقعیت نداشت، فقط پرده از روز‌هایی برداشت که اگر اقداماتی برای جاده سازی عملیاتی شود، چه بر سر این طبیعت بکر و زیبا خواهد آمد، مرد عشایر چوقا بر تن، کلاه نمدی سیاه بر سر و گیوه‌هایی که با دستان هنرمند همسرش دوخته شده بودند، می‌گفت سال هاست که در فصل زمستان در روستای رپی سکونت می‌کنند و به حرکت در کوه‌ها عادت دارند، اصلا توانایی جسمی آن‌ها را برای راه رفتن بر روی زمین صاف و هموار نساخته بودند، اما عده‌ای می‌خواستند طبیعت منطقه را با احداث جاده آشفته کنند، نفس جنگل را بگیرند و ریه‌های زمین را نابود کنند.

به منظور بررسی اخبار به دست آمده از چنین اقدامی با مسئولان هم صحبت شدم تا واقعیت ماجرا را از زبان آن‌ها بشنوم و به رشته تحریر دربیاورم.

نابودی بیش از ۲ هزار اصله درخت در پی تصویب احداث جاده

علیرضا احمدی رئیس اداره منابع طبیعی اندیکا به خبرنگار ما گفت: در روستای رپی از توابع این شهرستان حدود ۴۰ خانوار عشایری به صورت فصلی در منطقه سکونت دارند، شغل آن‌ها دامداری است و معیشت آن‌ها به این حرفه وابسته است، به همین دلیل سکونت عشایر در روستا دائمی نیست و فقط عده‌ای از مردم اندیکا مالک باغ‌های میوه در این روستا هستند.

او با بیان اینکه روستای رپی دارای پوشش انبوه جنگلی به مساحت بیش از ۴۰ هزار هکتار است که بیشتر آن را درختان بلوط تشکیل می‌دهند، افزود: مسیری به طول ۸ کیلومتر فاقد جاده است و به دلیل ریزشی بودن بستر منطقه، احتمال تخریب جاده پس از احداث وجود دارد و اگر تصمیم به احداث جاده اتخاذ شود شاهد نابودی و قطع بیش از ۲ هزار اصله درخت خواهیم بود و خسارت زیادی به طبیعت روستا وارد خواهد شد.

لزوم بررسی پروژه جاده سازی در اداره کل منابع طبیعی خوزستان

احمدی در پاسخ به این پرسش که "آیا موافق یا مخالف اجرای طرح جاده سازی در روستای بکر و زیبای رپی هستید یا خیر؟ " بیان داشت: این موضوع را تایید یا رد نمی‌کنم، چراکه مسئله احداث جاده در چنین منطقه‌ای با پیامد‌های پیش بینی شده باید در کمیته ارزیابی خسارت‌ها در اداره حفاظت منابع طبیعی اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان خوزستان مطرح شود و پس از مقایسه خسارت‌ها و مزایای این طرح، در مورد آن تصمیم گیری صورت گیرد.

رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری اندیکا اظهار کرد: این موضوع به دلیل ملی بودن اراضی منطقه باید بررسی شود، چراکه تاکنون روال قانونی آن طی نشده و کارشناسی‌ها در مورد آن صورت نگرفته است و در حال حاضر نمی‌توان در رابطه با آن اظهارنظر کرد.

پاسخ کوتاه و سردرگم مدیر اداره حفاظت منابع طبیعی خوزستان چیست؟

پیام نتاج انصاری مدیر اداره حفاظت و حمایت منابع طبیعی و آبخیزداری خوزستان پس از روز‌های متمادی پیگیری برای نظر این اداره به گفتن این جمله کوتاه اکتفا کرد و گفت: موضوع پروژه احداث جاده در روستای رپی از توابع شهرستان اندیکا مربوط به پارسال است و برای تصمیم گیری در این زمینه باید کمیسیون ویژه تشکیل شود و همچنان در دست پیگیری است، به همین دلیل در حال حاضر نمی‌توان موافقت یا مخالفت در این زمینه را اعلام کرد.

پایان این گزارش مصداق این ضرب المثل است "گشتیم نبود، نگرد نیست"، وقتی موضوع با چنین اهمیتی مطرح می‌شود و اداره محیط زیست شهرستان اندیکا در این زمینه ابراز نگرانی می‌کند، اما دلی برای حفاظت از منابع و اراضی ملی نمی‌سوزد، پاسخ‌ها سر بالا و رای‌ها سرگردان است و معلوم نیست با رفتار‌هایی این چنینی که بر سر زمین و طبیعت خواهد آمد آیندگان قرار است کدام میراث و امانت را از ما تحویل بگیرند.

گزارش از ملیحه گریزی نسب

انتهای پیام/گ