مهدی صاحبی کارگردان «هرماس» درباره فیلمش به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: دغدغه این فیلم بیشتر رسانه و سواد رسانهای جامعه است. به این موضوع میپردازیم که بی دغدغگی برخی رسانههای داخلی و تحریف رسانههای خارجی باعث شده که یک سری آسیبهایی به روح و روان جامعه بزند. اگر رسانههای داخلی و خارجی دغدغه مردم را داشته باشند بسیاری از مشکلات جامعه حل خواهد شد.
وی با اشاره به شکل گیری ایده فیلمش، بیان کرد: حدود ده سال خبرنگاری کردم. مستندهایی ساختم و به این دغدغه رسیدم که اگر این جریان رسالتش را به درستی انجام دهد، بسیاری از مشکلات همه جوامع حل میشود. ایده فیلم اینگونه شکل گرفت.
این کارگردان درباره سختترین بخش ساخت «هرماس» تصریح کرد: برخی اتفاقات باعث شد فیلمنامه را تغییر دهیم و شخصیت اصلی فرانسوی فیلم را کنار بگذاریم و از یک شخصیت فرانسوی دیگر استفاده کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که چرا با توجه به اینکه شرایط امسال جشنواره را میدانستید، اما باز هم «هرماس» را به جشنواره ارسال کردید، اظهار کرد: جشنواره فیلم فجر یک جشنی برای سینمای کشور و انقلاب است و به شخصه خواستم سهمی در رونق آن داشته باشم؛ این موضوع فارغ از این است که اتفاقی برای فیلم بیفتد. از سویی جشنواره بزرگترین جشن سینمای ایران است و موتور محرکی برای سینما در سال آینده خواهد بود.
این کارگردان با اشاره به دغدغه همیشگی اش، اظهار کرد: یک دغدغه کلی و همیشگی دارم. جشنوارههایی که با سرمایه گذران بزرگ در دنیا برگزار میشود و یا جشنوارهایی که دغدغه فرهنگی و هنری را مد نظر قرار میدهند چه تفاوتی باید با هم داشته باشند؟ تفاوتشان در نوع نگاه عادلانه به فیلم هاست؛ یعنی اگر من به فلان شخص کفش کتانی میدهم، اماخودم پشت ماشیم bmw مینشینم نباید توقع داشته باشم فلان شخص پا به پای من بیاید.
وی افزود: وقتی ما اسم جشنوارهای را فجر میگذاریم و مبانی برای آن تعریف میکنیم، باید به چند مقوله توجه داشته باشیم و همه را کنار هم ببینیم. یکی از آنها هزینههایی است که برای فیلمها صرف میشود. برخی آثار با رقمهای عجیب غریب تولید میشود، اما تعدادی با رقمهای به شدت کم ساخته خواهد شد. بعد این دو دسته را به رقابت میاندازیم! باید بدانیم اگر قصد برگزاری جشنوارهای عادلانه داریم باید شرایط عادلانه برای همه فیلمسازان محقق شود.
صاحبی در پایان عنوان کرد: اگر جشنواره صرفا جشن و دورهمی باشد مشکلی ندارد، اما از دل آن رقابت و قضاوت بیرون میآید؛ اینجاست که در این شرایط باید در نوع نگاه کردنها و تصمیم گیریها و برگزاری اتفاق ویژه تری رخ دهد.
انتهای پیام/