به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، قانون ممنوعیت تردد شبانه در شهر‌ها از ساعت ۲۱ تا ۴ صبح و ضرورت بیرون نرفتن از خانه مگر برای کار‌های ضرروی باعث شده است زن و شوهر‌های امروزی، اوقات زیادی را در یک مکان مشترک با هم سپری کنند.

این شرایط باعث شده است تا زندگی در کنار یکدیگر برای بعضی زوج ها، چالش‌برانگیزتر از گذشته شود. ساعاتی که با داشتن حداقل میزان تفریح یا فعالیت خارج از خانه تمام‌نشدنی به نظر می‌رسد، به خصوص آن‌که فشار قرنطینه همگی ما را به لحاظ روحی آسیب‌پذیرتر کرده است.

این مطلب به بیان برخی نشانه‌هایی می‌پردازد که به شما هشدار می‌دهد به‌عنوان همسر در زندگی با فرد یا اعضای دیگر خانواده، موجب رنجش آن‌ها و سخت‌تر گذشتن این روز‌ها برای خودتان و اطرافیانتان می‌شوید.

درباره نارضایتی‌هایتان صحبت نمی‌کنید
افراد توان وفق دادن خود با شرایط جدید را دارند؛ با این حال ممکن است نیاز‌هایی داشته باشند که نتوانند برای مدت طولانی صرفاً برای سازگاری با محیط از آن‌ها چشم‌پوشی کنند. مثلاً ممکن است شما زمان‌هایی نیاز به تنهایی و خلوت با خود را احساس کنید؛ اما چنین امکانی ندارید. ممکن است به نظم و پاکیزگی اهمیت زیادی دهید، در حالی‌که همسرتان چنین نیست.

مسلماً از شرایط راضی نیستید؛ اما برای آن‌که بنا به تصور خود در صلح باقی بمانید، این نارضایتی را به همسرتان انتقال نمی‌دهید. زمانی که درباره نیاز‌ها و تقاضا‌های خود روشن و صریح صحبت نمی‌کنید، روزی آن‌ها را به شکل خشمی بسیار شدید حتی به بهانه اتفاقی جزئی در تعامل با طرف مقابل خود بروز خواهید داد.

شما با سکوت کردن هیچ لطفی به طرف مقابل‌تان نمی‌کنید بلکه با این سکوت تنها این پیش‌زمینه را در افراد ایجاد می‌کنید که راضی هستید و مشکلی ندارید؛ در حالی‌که همین سکوت در نهایت به خشم و پرخاشگری منجر می‌شود. از زندگی در سکوت و «تحمل کردن» دست بکشید و درباره آن چه شما را آزار می‌دهد در فضایی آرام و پرمحبت، صحبت کنید.

ضمن این که شاید همسرتان هم نارضایتی‌هایی داشته باشد که لازم باشد درباره آن‌ها متقابلاً با شما صحبت کند. سکوت کردن برای حفظ فاصله و شاید در نظر شما احترام در ارتباط با طرف مقابل، معمولاً به احساس نادیده گرفته شدن منجر می‌شود.

حواس‌تان به زبان بدن‌تان نیست
مراقب حرکت چرخشی چشمان‌تان و نگاه‌های سنگین و آزاردهنده خود به‌عنوان رفتار‌های پرخاشگرانه منفعل باشید! زبان بدن نامناسب شما می‌تواند در محیط خانه تنش‌زا باشد. طبیعی است تشویش و اضطراب منطق افراد را کاهش دهد؛ اما حتی در این شرایط نیز باید به زبان بدن‌مان توجه کنیم. شما با حرکات خود؛ نه لزوماً با کلمات هم می‌توانید فرد مقابل‌تان را نادیده بگیرید و از این طریق به رابطه خود آسیب برسانید.

در کار‌های خانه مشارکت نمی‌کنید
اکنون که زمان زیادی را در خانه سپری می‌کنید، رعایت نظم و پاکیزگی اهمیت بیشتری دارد. رعایت نکردن این موارد به همسرتان حس مورد بی‌احترامی قرار گرفتن و حمایت نشدن می‌دهد. گفتگو‌های روشن و واضح درباره تک‌تک وظایف خانه و تقسیم هفتگی کار‌ها می‌تواند روشی مناسب برای پیشگیری از این مشکل باشد.

زود خشمگین می‌شوید
با توجه به این که زمان زیادی را با همسرتان در این شب و روز‌ها می‌گذرانید، ممکن است آستانه تحمل شما کاهش قابل توجهی یافته باشد؛ چرا که در شرایط قرنطینه از تفریح‌ها و فعالیت‌های خوشایندی که به تمدد اعصاب شما کمک می‌کند، محروم شده‌اید. مشکلاتی را که منجر به خشم شما می‌شود در قالب گفتگو‌هایی که بر محور ضمیر «ما» شکل می‌گیرد به بحث بگذارید و این بحث‌ها را به‌صورت دوره‌ای برگزار کنید؛ چرا که شرایط و انتظارات افراد در طول زمان تغییر می‌کند؛ مثل شرایط خاصی که قرنطینه بر افراد تحمیل کرده است.

در این گفتگو‌ها درباره همه چیز‌های جزئی هم صحبت کنید: اتاق نشیمن در چه زمانی در اختیار چه کسی باشد؟ آیا ممکن است بتوانیم برخی فعالیت‌ها را به‌طور ایمن به خارج از خانه منتقل کنیم تا ساعاتی در روز به دیگری فضای مستقل بیشتری داده شود؟ اگر چنین گفتگو‌هایی نداشته‌اید، گفتگو را آغاز کنید؛ هرچه زودتر!

بیشتر بخوانید

برای همسرتان وقت نمی‌گذارید
اگر در خانه کار کردن برای‌تان چالش‌برانگیز شده و حفظ تعادل میان زندگی‌کاری و شخصی به‌خصوص در صورتی که خانه محل کار شما هم هست، سخت شده است باید به فکر حل این مشکل باشید. در این حال به‌عنوان همسر یا عضوی از خانواده از شما انتظار می‌رود زمان‌هایی را به دیگر افراد خانه هم اختصاص دهید.

کار کردن در خانه ممکن است باعث از دست رفتن زمان‌های مشترک از جمله زمان صرف وعده‌های غذایی در کنار یکدیگر شود. شرایط ایده‌آل آن است که پس از ساعات کار و بازگشت به منزل، شما برای وقت گذراندن با همسر یا خانواده خود به اندازه کافی فراغ بال دارید؛ اما در صورت کار در منزل و اختلاط زمان‌های کار و امور شخصی، چنین فراغتی برای شما وجود ندارد که باید آن را مدیریت کنید.

در خانه منزوی شده‌اید
در ابتدای قرنطینه افراد آن را به‌عنوان فرصتی برای بهبود روابط‌شان با اعضای خانواده و شکل‌دهی به یک زندگی خانواده‌محور در نظر گرفتند، اما وقتی مدت زمان قرنطینه برای ماه‌های متوالی ادامه یافت، شرایط تغییر کرد. اکنون افراد دنبال شرایطی هستند که در آن فضا‌های شخصی‌تر داشته باشند که اغلب آن را به‌صورت آنلاین و در فضای‌مجازی جست‌وجو می‌کنند.

قرنطینه زمان سپری‌شده در شبکه‌های اجتماعی را به‌شکل خطرناکی افزایش داده است. با این که داشتن زمان‌های شخصی مستقل از خانواده نه‌تن‌ها ضرری ندارد بلکه ضروری است، اما نباید به‌کل خانواده و ارتباط با اعضای آن را نادیده گرفت.

اهمیت مضاعف این موضوع در دوران قرنطینه به این دلیل است که بروز مشکلاتی، چون بی ثباتی، شرایط دشوار اقتصادی، مرگ‌و‌میر و دیگر مشکلات ناشی از شیوع کرونا، نیاز افراد را به کانونی که در آن از حمایت و امنیت برخوردار شوند، افزایش داده است.

خانواده چنین محلی است. از خانواده و نقش آن به خصوص در این دوره غافل نشوید و بر خواسته خود مبنی بر منزوی شدن و پناه بردن به شبکه‌های اجتماعی غلبه کنید. خانواده و دوستان مجازی شما مهم هستند؛ اما نه به اندازه خانواده حقیقی‌تان.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/